อุปาทาน หมายถึง การยึดมั่นในอารมณ์และความเห็นผิด ด้วยอำนาจของ โลภะ และทิฏฐิ ยึดถืออย่างแรงกล้า คือยึดไว้ไม่ยอมปล่อย หรืออีกอย่าง ตัณหา และ ทิฏฐิ ที่มีกำลังมาก

แสดงว่า ตัณหา และ ทิฏฐิ อย่างธรรมดาไม่ได้ชื่อว่า เป็น อุปาทาน ก็ต่อเมื่อมีกำลังมากขึ้น ยินดีในอารมณ์มากขึ้นไม่ยอมปล่อย เวลานั้น ตัณหาจึงชื่อว่า อุปาทาน และทิฏฐิ มีความเห็นผิดอย่างแรงกล้าไม่เชื่อฟังใครไม่ยอมฟังความเห็นจากผู้อื่น เวลานั้น ทิฏฐิ ก็ชื่อว่า อุปาทานด้วย