กาลล่วงไปจนถึงสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราช ในคัมภีร์มหาวงศ์ กล่าวไว้ พระอโศกขึ้นครองราชสมบัติ
ในปีพุทธศักราช ๒๑๘ พระเจ้าอโศกมหาราช เป็นโอรสของพระเจ้าพินทุสาร และพระนางธรรมา มีพระอนุชาร่วมพระมารดา นามว่า ติสสะ เมื่อเจริญวัยพระราชบิดาแต่งตั้งให้เป็นอุปราชครองแคว้นอวันตีมีกรุงอุขขนีเป็นเมืองหลวง หลังจากบิดาสวรรคต จึงเสด็จกลับมายังเมืองปาฏีบุตร ดำรงตำแหน่งพระราชาสืบแทน ทรงรับสั่งให้สำเร็จโทษพระอนุชาต่างมารดาทั้งปวง เว้นติสสกุมาร ซึ่งเป็นเป็นอนุชาร่วมพระมารดาเดียวกัน

ที่พระเจ้าอโศกมหาราชหันกลับมานับถือเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาอย่างแน่นแฟ้น คือหลังจากครองราช ๑๓ ปีพระองค์ยกทัพไปทำสงครามกับแคว้นกาลิงคะได้ประสบชัยชนะ แต่สงครามครั้งนั้น ต้องสูญเสียชีวิตมนุษย์ และทรัพสินเป็นจำนวนมาก พระองค์สลดพระทัย จึงเปลี่ยนดำริจาก สังคามวิชัย (การชนะด้วยสงคราม) เป็น ธรรมวิชัย (ชนะด้วยธรรม) คือชนะใจด้วยความดี

พระเจ้าอโศกเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง วันหนึ่งพระราชาทรงถวายทานที่อโศกมหาราช ตรัสถามท่ามกลางภิกษุสงฆ์ว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ชื่อว่าพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว มีประมาณเท่าใด พระสงฆ์ถวายพระพรว่า มหาบพิตร ชื่อว่าพระธรรมที่ระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว มี ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ พระราชาทราบดังนั้นทรงรับสั่งว่า เราจักบูชาพระธรรมขันธ์ด้วยวิหารแต่ละหลัง จึงโปรดให้สร้างวิหารเจดีย์ไว้ในนครต่างๆ จนครบ ๘๔,๐๐๐ แห่งทั่วชมพูทวีป ส่วนพระองค์เองสร้างวิหารในเมืองปาฏลีบุตร ชื่อ อโศการาม โดยมีพระอินทคุตตเถระ ผู้มีฤทธิ์มากมีอานุภาพมากสิ้นอาสวะแล้วเป็นผู้ดำเนินการก่อสร้างให้แล้วเสร็จลงภายใน ๓ ปี

เมื่อวิหารสร้างเสร็จแล้ว พระราชาตรัสถามภิกษุสงฆ์ว่า โยมให้สร้างวิหาร ๘๔,๐๐๐ แล้วจักได้พระบรมธาตุมาจากไหนเล่า พระภิกษุสงฆ์ทูลถวายพระพรว่า พวกอาตมาภาพได้ฟังมาว่า สถานที่เก็บพระบรมธาตุมีอยู่ในกรุงราชคฤห์นี้ แต่ไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหน พระราชาจึงสั่งรื้อเจดีย์ในกรุงราชคฤห์ ก็ไม่พบและทรงทำพระเจดีย์คืนดังเดิมแล้ว ทรงพาภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ไปยังกรุงเวสาลี แม้ในที่นั้นก็ไม่พบ เสด็จไปยังกรุงกบิลพัสดุ์ ไปยังเมืองปาวา เมือกุสินารา เมืองอัลลกัปปะ เวฏฐะทีปะ ในที่ทุกแห่งเสด็จไป รื้อพระเจดีย์แล้วก็ไม่พบเลย จากนั้นก็เสด็จไปรามคาม เหล่านาคในรามคามไม่ยอมให้รื้อพระเจดีย์ของตน ครั้นทำพระเจดีย์เหล่านั้นคืนดังเดิมแล้วก็เสด็จกลับกรุงราชคฤห์

ทรงประชุมพุทธบริษัท ๔ แล้วตรัสถามว่า มีผู้ใดทราบเรื่องสถานที่เก็บพระบรมสารีริกธาตุบ้าง ในที่ประขุมมีภิกษุพระเถระรูปหนึ่งอายุ ๑๒๐ ปี กล่าวว่า เมื่ออาตมาอายุ ๗ ขวบ พระมหาเถระผู้เป็นบิดาอาตมาภาพ ได้ใช้ให้อาตมาถือหีบมาลัยสั่งว่า มานี่ สามเณร ในระหว่างกอไม้ทางทิศอาคเนย์มีสถูปหินอยู่ เป็นที่ควรสักการะบูชา เราจักไปบูชากันในที่นั้น อาตมารู้เพียงเท่านี้

พระราขาตรัสว่าที่นั่นแหละ แล้วมีรับสั่งให้ตัดกอไม้ นำสถูปหินและดินกลบไว้ออกเห็นเป็นพื้นโบกปูน จึงมีคำสั่งให้ทำลายปูนและแผ่นอิฐตามลำดับ ก็ทอดพระเนตรทรายรัตนะ ๗ ประการ และรูปหุ่นยนต์ถือดาบ กำลังเดินวนเวียนอยู่ ท้าวเธอรับสั่งให้ทำการเซ่นสรวงก็ยังมิได้เห็น จึงทรงนมัสการเทวดาทั้งหลาย ตรัสว่า เมื่อข้าพเจ้ารับพระบรมสารีริกธาตุเหล่านี้แล้ว จะนำไปบรรจุไว้ ในวิหาร ๘๔,๐๐๐ เพื่อกระทำสักการะ ขอเทวดาอย่าทำอันตราแก่ข้าพเจ้าเลย

ขณะนั้น ท้าวสักกะเทวราชเสด็จจาริกไป ทรงเห็นพระเจ้าอโศกแล้ว เรียกวิสสุกรรมเทพบุตรมาสั่งว่า พ่อเอ๋ย พระธรรมราชาอโศกจักนำพระสารีริกธาตุไป เพื่อเผยแผ่แก่ชาวโลก เธอจงไปในบริเวณนั้นแล้วทำลายรูปหุ่นยนต์เสีย

วิสสุกรมเทพบุตร แปลงเพศเป็นเด็กชาวบ้านไว้ผมจุก ยืนถือธนูตรงพระพักตร์ของพระราชา ทูลว่าข้าจะนำไปมหาราชเจ้า พระราชาตรัสว่านำไปซิพ่อ วิสสุกรมเทพบุตรจับศรยิงสลักบังคับหุ่นยนต์ ทำให้ทุกอย่างกระจัดกระจายไป

ครั้งนั้นพระราชาทอดพระเนตรเห็นแท่งแก้วมณี มีอักษรจารึกในอนาคตกาลให้เจ้าแผ่นดินถือเอาแก้วมณีแท่งนีทำลายดวงตรา พระราชากระทำตาม ทรงเปิดประตูแล้วเสด็จเข้าไปบูชาพระบรมสารีริกธาตุภายใสถานที่นั้น

ประทีปที่ตามไว้เมื่อเริ่มสร้างสถูปก็ยังลุกโพลงเช่นเดิม ดอกบัวขาบก็เหมือนเพิ่งมาวางไว้ในขณะนั้น เครื่องหอมก็เหมือนมีผู้นำมาวางไว้เมื่อครู่นี้เอง พระราชาถือแผ่นทองที่จารึกไว้ว่าในอนาคต ครั้งพระกุมารนามว่าอโศก จักเถลิงราชสมบัติเป็นพระธรรมราชาท้าวเธอจักกระทำพระบรมสารีริกธาตุเหล่านี้ ให้แพร่หลายออกไป พระราชากระพุ่มพระหัตถ์ ทรงกระทำอัญชลี ด้วยความปีติโสมนัส จากนั้นได้อันเชิญพระสารีริกธาตุทั้งหมดออกมา แล้วปิดเรือนพระบรมธาตุไว้ ทรงทำทุกที่ให้ปกติดังเดิมโปรดให้ประดิษฐานปาสาณเจดีย์ (สถูปหิน) ไว้ข้างบน

พระเจ้าอโศกมหาราช อัญเชิญพระสารีริกธาตุทั้งหมดบรรจุไว้ในเจดีย์ทั้งสิ้น ๘๔,๐๐๐ องค์ ทั่วชมพูทวีป เสร็จแล้วเตรียมตัวฉลองอย่างมโหฬาร ทรงให้ประชาชนรักษาศีล ๘ มีพระประสงค์ จะฉลองพระอารามและเจดีย์ให้ครบ ๗ ปี ๗ เดือน ๗ วัน พระราชาประทับยืนที่อโศการาม ทอดพระเนตรดูการฉลองพระวิหาร ที่รุ่งโรจน์อยู่ด้วยการบูชาสักการะของมหาชน ด้วยความปิติปราโมทย์ แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ ในศาสนาของพระทศพลโลกนารถเจ้าของเราทั้งหลาย มีผู้ใดที่สละปัจจัยมากมาย ทำการก่อสร้างวิหารและเจดีย์เป็นต้น เพื่อถวายเป็นสมบัติของพระศาสนา เช่นที่โยมกระทำอยู่ บัดนี้จะถือว่า โยมเป็นทายาทแห่งพระพุทธศาสนาได้หรือไม่

พระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ ทูลตอบว่า ขึ้นชื่อว่าผู้ถวายปัจจัยในพระศาสนาของพระศาสดาเช่นกับพระองค์ แม้เมื่อพระตถาคตเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ ไม่มีผู้ใดเลย พระองค์เท่านั้นทรงมีการบริจาคที่ยิ่งใหญ่ พระองค์เป็นผู้ยกย่องเชิดชูพระศาสนาที่แท้ แม้กระนั้น พระองค์ก็ยังได้ชื่อว่าเป็นเพียง ปัจจยทายก คือผู้อุปัฏฐากพระศาสนาเท่านั้น ต่อเมื่อใดพระองค์ยินยอมให้ทายาทของพระองค์ได้บวช เมื่อนั้น พระองค์จึงจะได้ชื่อว่าทายาทอย่างแท้จริง

รามคามสถูปเป็นสถานที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ที่กษัตริย์โกลียะที่ได้รับส่วนแบ่งมาเก็บที่รามคามสถูปแห่งนี้