อย่าติดสมมุติโลกมากนักเลย

ติดจนเหนียวจนแน่น แกะไม่ออก

จนไม่สามารถแยกได้ ว่า สิ่งใดคือความจริงสิ่งใดคือสมมติ..

ความจริงแท้มีสิ่งเดียว คือ ปรมัตถธรรม ซึ่งเกิดจากจิต..

ที่เหลือคือสิ่งสมมติเท่านั้น..

ถ้าจะถามว่า สิ่งใดคือปรมัติธรรม..

ปรมัตถธรรมคือ สิ่งที่เกิดจากการทำงานของจิตเจตสิก..ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ

การทำงานของจิตเจตสิกที่เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยตามธรรมชาติ

ตามครรลองทำงานของจิตเจตสิกในรูปแบบการทำงานของขันธ์ทั้งห้า..

ปรมัตถธรรมมีสองแบบ

อย่างแรกคือ การแสดงออกของปรมัติธรรม ที่เจือไปด้วยกิเลส

กับ ปรมัติธรรมที่ไม่เจือไปด้วยกิเลสตัณหาอุปาทาน
.
.
.
การแสดงออกของปรมัตถธรรมที่เจือไปด้วยกิเลส

ก็อย่างที่เราๆแสดงออกกันปกติในทุกๆวัน..

เมื่อมีเรื่องกระทบใจในทางยินดีก็สุขใจหัวเราะ

อาการหัวเราะนี่แหละเรียกว่า ปรมัตถธรรม.
.
.
.
ส่วนการแสดงออกของปรมัตถธรรมที่ไม่มีกิเลสตัณหาอุปาทานเจืออยู่

จะทำตามจริตที่เกิดจากการบ่มเพาะมาตั้งแต่เด็ก

ตามนิสัยสันดานที่ได้สะสมมาตั้งแต่เกิด
.
.
.
แต่แบบที่มีกิเลสจะมีทั้งจริตและกิเลสเจือๆออกมา

แบบไม่มีกิเลสจะไม่มีกิเลสตัณหาอุปาทานเจือออกมาเลย

ในทุกๆการกระทำ ซึ่งคนภายนอกไม่สามารถดูออก

นอกจากบุคคลนั้นๆที่แสดงออกมาเท่านั้นถึงจะรู้ตนได้