คัดจากหนังสือ พุทธกิจ ๔๕ พรรษา น.๑๓๕
[๙] ขณะที่พระผู้มีพระภาคเจ้ายังประทับอยู่ ณ กรุงราชคฤห์
นางสิริมา ธิดาของนางสาลวดี คณิกา ซึ่งเป็นน้องสาวของหมอชีวกโกมารภัจจ์
ฟังธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้าแล้ว ได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน นางได้นิมนต์ภิกษุ
ถวายเป็นนิตยในเรือนเป็นประจำ ภิกษุรูปหนึ่งได้ยินภิกษุที่ไปรับนิตยภัต
สนทานากันถึงเรื่องความงามของนางสิริมา บังเกิดราคะทั้งที่ยังไม่เคยเห็นนางเลย
จนไม่เป็นอันบำเพ็ญสมณธรรม ต่อมาไม่นาน นางสิริมาถึงแก่กาละ
ไปยังเกิดเป็นราชเทวีของท้าวสุยามะ ในยามาภพ
พระราชาส่งอำมาตย์ไปทูลความเรื่องนางสิริมากระทำแก่พระศาสดา
พระองค์ขอให้ระงับการฌาปนกิจสรีระของนางไว้ก่อน
ด้วยประสงค์จะแสดงอสุภกัมมัฏฐานแก่พระภิกษุทั้งหลาย
ในวันที่สี่ เมื่อร่างของนางขึ้นอืดพอง พระราชาจึงป่าวประกาศให้เหล่าชน
ไปดูร่างของนางสิริมา ตั้งราคาว่าหากผู้ใดให้ทรัพย์ ๕๐๐ กหาปณะ
จงเอาร่างของนางไป ไม่มีผู้ใดรับแม้กระทั่งยกให้เปล่า
พระศาสดาพาภิกษุไปดูสรีระของนางสิริมา แล้วทรงโอวาทภิษุเหล่านั้นด้วยกัมมัฏฐาน
โดยแสดงไตรลักษณ์ และทรงปรารภอาการ ๓๒ ว่าร่างกายนี้ประกอบ ด้วยกระดูกเส้นเอ็น
ฉาบไว้ด้วยหนังและเนื้อ เป็นต้น ก็เมื่อใดสิ้นชีพปราศจากไออุ่นและวิญญาณ
ถูกทิ้งไว้ในป่าช้าดุจท่อนไม่มี่ไร้ประโยชน์ ญาติทั้งหลายย่อมไม่ห่วงใย
อันปุถุชนผู้เป็นพาลปราศจากจักษุคือปัญญาืย่อมไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ตามที่เป็นจริง
ในเวลาจบเทศนามีผู้บรรลุธรรมมากมาย สิริมาเทพกัญญา ได้บรรลุ อนาคามิผล
ส่วนภิกษุรูปนั้น ดำรงค์ยู่ใน โสดาปัตติผล