แนบไฟล์:
015อาสวะ15.01.61.jpg [ 52.59 KiB | เปิดดู 1545 ครั้ง ]
วันนี้พิจารณาอาสวะได้ว่า อาสวะนั้นมี 3 อย่าง
คือกามาสวะ(กาม) ภวาสวะ(ภพ) อวิชชาสวะ(อวิชชา)
.
.
.
เมื่อมองละเอียดขึ้น จะเห็นได้ว่าทั้งหมดเป็นอวิชชาสวะ
ถ้าเรายังไม่รู้ยังไม่แจ้ง มันจะเป็นอวิชชาสวะอยู่
ในอวิชชาสวะมีทั้งกามาสวะและภวาสวะรวมอยู่ในนั้น
.
.
.
เมื่อเทียบเข้ากับสังโยชน์สิบ จะเห็นได้ว่า..
เมื่อเราไม่รู้แจ้งในธรรมหรือในสังโยชน์1-10 ถือว่าเป็นอวิชชาสวะ
และเมื่อรู้แล้ว ก็ค่อยๆแจ้งไปเรื่อยๆว่า
นี่กามาสวะ นี่ภวาสวะ และนี่อวิชชาสวะ
กามาสวะจะอยู่ใน สังโยชน์1-5
ภวาสวะอยู่ในข้อ6-9ของสังโยชน์
อวิชชาสวะอยู่ในข้อ10 ของสังโยชน์
.
.
.
กามาสวะนี้ จะมีเหตุปัจจัยจาก กามคุณห้า
( รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส)หรือที่เรียกว่า เหตุปัจจัยภายนอก(กาย)
หรือเรียกอีกอย่างว่าอายตนะภายนอก ที่ส่งผลถึงจิตเราโดยตรง
เมื่อเราเดินตามข้อกรรมฐานของพระสัมมาฯ
ที่ได้บอกกล่าวสอน วีธีเดินวิธีละให้ เมื่อทำจนผลเกิด
มันถึงจะอุเบกขากับกามคุณห้าที่เข้ามาถึงจิตได้
เมื่อเราสามารถอุเบกขาหรือวางเฉยจากสิ่งปัจจัยภายนอกได้
เหตุปัจจัยภายนอกไม่มีพิษต่อใจเราได้แล้ว
เนื่องจากสังโยชน์ห้าได้ละออกไปจากใจได้หมดสิ้น
นั่นหมายถึงว่า เราข้ามกามาสวะได้แล้ว
.
.
.
เมื่อก้าวข้ามกามสวะได้แล้ว ก็ไปเจอภวาสวะต่อไป
ภวาสวะนี้อยู่ในนามในจิตภายในจิตของเราทั้งหมด
ภวาสวะ มันเป็นการที่เราค่อยๆขุดสันดานในจิตเราขึ้นมา
ขุดกิเลสในจิตใต้สำนักและในจิตไร้สำนึกขึ้นมา
นั้นคือการขุดอาสวะในจิต
.
.
เมื่อกิเลสตัณหาเกิดขึ้นในจิต
เราพิจารณาข้อธรรม แก้ไขในจิต จนในที่สุดเราแก้ได้ มันก็จะจบในจิตเรา..
โดยไม่มีการแสดงออกมาทางกายวาจา
เพื่อที่จะได้ไม่เบียดเบียนตนเองและเบียดเบียนผู้อื่น
ที่เกิดจากกิเลสของเราที่ผุดขึ้นในจิต
มันเป็นการหยุดการสร้างกรรมที่เกิดจากเจตนาที่เราตั้งใจและเจตนาที่เราไม่ตั้งใจ
ซึ่งการทำแบบนี้มันเป็นการตัดวงจรการเกิด คือ การตัดภพ ตัดชาติ นั่นเอง
.
.
.
เมื่อผ่านภวาสวะ ก็มาเจออวิชชาสวะในสังโยชน์ข้อสิบ
และเมื่อค่อยๆแจ้งในการละสังโยชน์ข้อสิบนั้นได้
โดยการแจ้งว่า อ่อ ตัณหามันทำให้เกิดโทษอย่างนี้
อ่อขันธ์ห้ามันทำงานอย่างนี้
อ่อ เราหลงอย่างนี้เองในการทำงานของขันธ์ห้า
หลงไปยึด หลงไปปรุงไปในทางที่ผิด..
เมื่อเราค่อยๆแจ้งชัดในตัณหาและอุปาทานได้เรื่อยๆ
อวิชชาสวะก็ค่อยๆหมดไป