คงต้องคิดใหม่แล้วนะครับ
เช่น พระโปฐิละท่านสอนลูกศิษย์ของท่าน
จนได้บรรลุเป็นพระอรหันต์กันหมดแต่พระโปฐิละ
ยังเป็นปุถุชนอยู่เลย อย่างนี้จะไม่เข้าข่ายพูดเกินจริงหรือ ?

การพูดสอนศิษย์ย่อมต้องพูดเรื่อง มรรค ผล นิพพาน อย่างแน่นอน
การพูดให้ตรงธรรมตามความเป็นจริงจะไม่เป็นการพูดเกินจริง
มิใช่ว่าอวดอุตตริธรรมว่าเป็นธรรมที่มีอยู่ในตนทั้งที่ไม่มีจริงในตน

อย่าไปคิดมโนเทียบเคียงว่าอย่างนี้แล้วใช่ต้องเอาตามที่พระกล่าวไว้
จึงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ตรงธรรม

คุณสายน้ำเมย....ปฏิบัติภาวนาอย่างไรครับ?

ใช้ อานาปาน เป็นหลักคะ คุณกบนอกกะลา

ในแบบอาปานบรรพ..ใช่มั้ยครับ?

เราใช้อานาปาน เป็นพื้นฐานในการเดิน กายานุสติปัฎฐาน

เวทนานุสสติปัฎฐาน จิตตานุสสติปัฎฐาน และธรรมมานุสสติปัฎฐาน

หรือที่เขาเทียบเข้าไปใน อานาปาน 16 น่าจะได้นะคะ

สัญญากับปัญญา จกขกท. แยกขาดจากกันไม่ได้หรอกครับ
ไม่ว่า จขกท. จะได้ปัญญาใดก็ตาม สัญญาก็ประกอบด้วยเสมอ

ปัญญา เป็นสังขารขันธ์
สัญญา เป็นสัญญาขันธ์

จิตใช้สมองประมวลผล คือทั้งจำ ทั้งคิดครับ

คำกล่าวที่ว่า ให้สัญญา และสังขารหยุดนิ่ง ปัญญาจะเกิด จึงไม่มีจริงครับ

ใน16 ขั้น...คุณสายน้ำเมยชอบทำขั้นไหนครับ?...

ถามเรื่องความชอบ...พิจารณาดูจริงดูจังแล้วคะ

ไม่มีขั้นไหน ชอบ เป็นพิเศษ..เพียงแต่ทำได้ เท่านั้นคะ

ญาณรู้

เมื่อจิตปราศจาก สัญญาและสังขาร รวมถึง ปราศจาก กิเลส ตัณหา อุปาทาน

และจิตหยุดนิ่งได้สักพัก จะมีข้อธรรมผุดขึ้นที่จิตตรงกลางใจของเรา...ข้อธรรมที่ผุดขึ้นหรือสิ่งที่ผุดขึ้น

นี้ เรียกว่า ญาณรู้ และญาณรุ้ เป็น ปัญญาประเภทหนึ่ง ที่สามารถจัดเข้า

ไปในหมวด จินตมยปัญญาได้คะ

ใน ๑๖ ขั้นมีอะไรบ้างครับ แล้วพิจะสรุปลงในสติปัฏฐาน ๔ ได้ไหมครับ

ญาณรู้ จัดเป็นขันธ์ใดใหนขันธ์ 5 ครับ

สัญญากับปัญญา จกขกท. แยกขาดจากกันไม่ได้หรอกครับ
ไม่ว่า จขกท. จะได้ปัญญาใดก็ตาม สัญญาก็ประกอบด้วยเสมอ

ปัญญา เป็นสังขารขันธ์
สัญญา เป็นสัญญาขันธ์