หลวงปู่ทิวา อาภากโร ท่านเป็นพระวิปัสสนากรรมฐาน ศิษย์หลวงปู่หลุย จันทสาโร ท่านจำพรรษาที่สถานปฏิบัติธรรมเสริมรังษี อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา เป็นสถานปฏิบัติธรรมที่สมถะ สวยงาม ร่มรื่น เต็มไปด้วยต้นไม้ เป็นธรรมชาติ และเปี่ยมด้วยสัจจะธรรม
หลวงปู่ทิวา พูดถึงการทำสมาธิ ท่านบอกว่าต้องใช้เทคนิคให้ถูก
และสำหรับการภาวนา เราต้องมี วัตถุประสงค์ เช่น มีวัตถุประสงค์ว่าต้องการพักจิต
เราก็ภาวนาว่า พุทโธ พุทโธ แต่ถ้าเราออกจากภาวนาแล้วไปคิดไม่ดี การภาวนาก็ยังไม่ขัดเกลากิเลสเป็นเพียงการพักจิต
ท่านว่า พักจิตมากๆ อาจอยู่ในสังคม ลำบาก อย่างเช่น พวกฤาษี
ท่านพูดถึงพวกทำกสิณว่า พวกทำกสิณทำให้คนตื่นเต้น ฮือฮา แต่กิเลสไม่ลด
ท่านบอกว่า การควบคุมจิต เวลาโกรธ มีปัญหาช่วยได้ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรมากเราก็พักจิต จิตจะสดชื่น แจ่มใส
แต่ถ้าเรามีปัญหาทางจิต แล้วใช้วิธีพักจิตอาจจะวุ่นวายได้ ท่านบอกว่าให้เราพยายามมาอยู่ที่กายของเรา ไม่ไปปรุงแต่งใดใด ปัญหาก็คือปัญหา อย่าไปคิด ไม่คิดก็ไม่ทุกข์ ท่านให้เราคิดถึงกาย ทำอะไรก็ทำไป แล้วปัญหามันจะคลีคลายไปเอง ท่านว่า "หากมีปัญหาแล้วใช้ระบบ พักจิต อาจ Break Down ไปได้ เราบังคับให้ไม่คิด อาจเป็นอัลไซเมอร์ ไปเลย"
ท่านให้ใช้วิธีที่ถูกต้อง คือ ดูกาย ดูลม จิตจะพักได้พอสมควร ท่านให้กายเป็นสติ จะดึงไว้พร้อมกับลมหายใจ
สำหรับการเดินภาวนา ท่านบอกว่าเวลานี้เราสับสน หาทางไม่เจอ เหมือนขับรถไปเชียงใหม่ หลงทาง ก็หงุดหงิด ยิ่งอยากจะไป ก็ยิ่งคิดหนัก เป็นพวกที่เอาจริงเอาจัง ต้องการจะพ้นทุกข์ให้ได้ ท่านบอกว่า อาตมาใช้เวลาหามา 20 ปี จนหยุดพัก แล้วก็พบเส้นทางที่ถูก จะไปแบบสมถะหรือวิปัสสนา
ท่านพูดถึง "จิต" จะถึงขั้นอัปนายาก ท่านบอกว่า "จากมนุษย์ไปพรหมยาก แต่จากพรหมไปนิพพานง่าย"
ท่านบอกว่า ให้ทำสมาธิไปทีละขั้น เริ่มจากง่ายๆ เดินไปเรื่อยๆ ทำให้คุ้นเคย เดี่ยวก็ถึงและจะประทับถาวร ถ้าไม่ทำไปเรื่อยๆ ท่านบอก อาจารย์ฝั้น บอกเหมือนขับรถขึ้นเขา หลุด ก็ลง ปรืด… คือ ไม่ทำกิเลสจะกลับมา แต่ทำแล้วทัศนคติจะเปลี่ยน
ท่านบอกว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ใหญ่มาก ย่อๆ ก็คือ "สติ" สติตัวเดียวนี่เอง และ สติ สมาธิ ปัญญา เป็นตัวเกื้อกูลกัน ท่านบอกว่า "อริยสัจ 4 เป็นกระบวนการเข้าถึง มรรค หรือ ทางแห่งการหลุดพ้น"
หนทางปฏิบัติ..ธรรม อาจไม่ใช่เรื่องยากสำหรับท่านที่ได้ปฏิบัติในหนทางที่ถูกที่ควรแล้ว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับท่านที่อาจจะยังสับสน ขอให้เริ่มที่ง่ายๆ ก่อน อย่างที่หลวงปู่บอก และเราก็บวกคำว่า "สติ" เข้าไป หลวงปู่บอกตอนท้ายว่า ให้ปฏิบัติ พร้อมหาโอกาสไปฟังพระผู้ปฏิบัติแนะนำไปด้วย



การเจริญสมาธินี้ ควรเจริญใน
“อารักขกรรมฐาน” ด้วยคือ
1.พุทธานุสสติ
ทํากายจิตให้เป็นศีลก่อน ทําใจให้พ้นจากนิวรณ์ แล้วตั้งใจหายใจจริงๆ ด้วยการระลึก
“พุทโธ ๆ”
2.เมตตัญจะ
เมตตาตนเองโดยนึกถึงตัวว่า เราเกิดมาไม่มีอะไรเลย ช่างน่าสงสารจริงๆ หนอ ร่างกายก็ไม่ใช่ของตน ไม่ได้เอาอะไรมา แล้วก็ไม่ได้เอาอะไรไป ผ้าขี้ริ้วผืนเดียวก็ไม่ได้ติดตัวมา เราจะต้องหาอริยทรัพย์ คือ
ทําบุญกุศลไว้ จะได้นําติดตัวไปได้ เราเกิดมาตอนแรกมันก็แข็งแรง สวยงามดี ต่อไปมันก็จะแก่ไปๆ แล้วก็เจ็บแล้ว ในที่สุดเขาก็จะหามขึ้นเชิงตะกอน
3.อสุภะ
ทําความคุ้นเคยกับธาตุขันธ์ในตัวไว้ พิจารณาให้เห็นความไม่สะอาดในกาย ตั้งแต่ ขน ผม เล็บ ฟัน หนัง ฯลฯ มันจะต้องเปื่อยเน่าผุพัง ไปตามสภาพของมัน
4.มรณสติ
ลมหายใจเข้าไม่ออก หรือออกแล้ว ไม่กลับเข้า เราก็ต้องตาย ชีวิตความตายเป็นอยู่อย่างนี้
ท่านพ่อลี ธัมธโร




"มีสติรู้ตัว
พูดจาให้น้อยลง
พูดเท่าที่จำเป็น
ต้องพูดด้วยความมีสติ
รู้ตัวอยู่
การพูดมาก
มีโอกาสพูดผิดได้มาก
ไม่เกิดประโยชน์
แล้วยังเป็นโทษอีกด้วย
เป็นผู้ฟัง แล้วตามคิด
เลือกจำสิ่งดีๆ มาใช้
จะได้ประโยชน์มากกว่า
คนพูดมาก มักขาดสติง่าย
เป็นผู้ฟังโทษน้อย หรือไม่มีเลย
แต่เป็นผู้ได้รู้ มากกว่าผู้พูด"
-:- หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร -:-




"ยิ่งเรียนรู้ตัวเอง ยิ่งรู้จักตัวเอง
ก็ยิ่งเข้าใจคนอื่น เพราะเราเป็นยังไง
คนอื่นก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน"
-:- พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ -:-

ขออนุโมทนาสาธุนะครับ