พระพุทธพจน์ ๑๐๗
ประโยชน์ทั้งหลายย่อมล่วงเลยชายหนุ่ม ที่ละทิ้งการงาน
ด้วยอ้างว่าหนาวนัก ร้อนนัก เวลานี้เย็นแล้ว ดังนี้เป็นต้น
ส่วนผู้ใด ไม่สำคัญ ความหนาว ความร้อน ยิ่งไปกว่าหญ้า
ทำกิจของบุรุษอยู่ ผู้นั่นย่อมไม่เสื่อมจากความสุข

(ที.ปาฏิ.๑๘๕)

พระพุทธพจน์๑๐๘

ผู้ใดช้าในกาลที่ควรช้า และในกาลด่วนที่ควรด่วนฝ
ผู้นั่นเป็นผู้ฉลาด ย่อมถึงสุข เพราะการจัดทำโดยแยบคาย

(ขุ.เถร.๓๒๙)

พระพุทธพจน์๑๐๙
คนหมั่น ไม่เกียจคร้าน ไม่หวั่นไหว
ในอันตรายททั้งหลาย เป็นคนมีความประพฤติ
ไม่ขาดสาย มีปัญญา ยาอมได้ยศ

(ที.ปาฏิ.๒๐๕)

พระพุทธพจน์ ๑๑๐
ผู้ใด เกียจคร้าน ไม่มีความเพียนพยายาม
แม้มีชีวิตอยู่ตั้ง ๑๐๐ ปี ชีวิตเพียงวันเดียวของผู้มีความเพียร
พยายามมั่นคง ย่อมประเสริฐกว่า

(ขุ.ธัม.๑๘)

พระพุทธพจน์ ๑๑๑
คนใดประพฤติล่วงธรรม เพราะความชอบ เพราะความชัง
เพราะความกลัว เพราะความเขลา ยศของคนนั้นย่อมเสื่อม
เหมือนพระจันทร์ข้างแรม ฉะนั้น

(อัง.จตุก.๑๘)

พระพุทธพจน์๑๑๒
คนใดไม่ประพฤติล่วงธรรม เพราะความชอบความชัง
เพราะความกลัว เพราะความเขลา
ยศของคนนั้น ย่อมเพิ่มพูน เหมือนดวงจันทร์ข้างขึ้น ฉะนั้น

(อัง.จตุก. ๑๗-๑๘)

พระพุทธพจน์๑๑๓
ท่านทั้งหลาย อย่าได้เชื่อถือโดยฟังตามกันมา
อย่าได้เชื่อถือตามประเพณี อย่าได้เชื่อถือข่าวลือ
อย่าได้เชื่อโดยอ้างตำรา อย่าได้เชื่อถือโดยนึกเดาเอาเอง
อย่าได้เชื่อถือโดยการคาดคะเนเอา อย่าได้เชื่อถือโดยตรึกเอาตามอาการ
อย่าได้เชื่อถือโดยชอบใจว่าถูกกับลัทธิของตน อย่าได้เชื่อถือ
โดยเห็นว่าผู้พูดน่าเชื่อถือได้ อย่าได้เชื่อถือโดยเห็นว่าสมณะเป็นครูของเรา

(อัง.จตุก.๑๙๓)

พระพุทธพจน์๑๑๔
ชื่อว่า ความลับย่อมไม่มีในโลก สำหรับผู้ทำบาป
(เพราะ) ตัวของท่านย่อมรู้ว่าจริงหรือไม่จริง
ก็เมื่อท่านตำหนิตัวเองซึ่งเป็นพยานอย่างดีได้
ไฉนท่านจะปิดซ่อนความชั่วที่มีอยู่ในตัวท่านนั้น
(ไม่ไห้ตัวท่านเองรู้)ได้

พระพุทธพจน์๑๑๕
บุคคลพึงเห็นปัญญาชนที่ช่วยชี้บอกทางผิดของตน
ว่าเสมือนผู้บอกขุมทรัพย์ให้ และพึงคบหาปัญญาชนผู้เป็นบัณฑิตนั้น
เพราะการคบหาปัญญาชน มีแต่ความประเสริฐ
ไม่มีความเลวทรามเลย
บุคคลไม่ควรคบมิตรชั่วและบุคคลต่ำช้า
ควรคบแต่กัลยาณมิตรและคนดี คนประเสริฐ
(ขุ. ธัม.๑๖)

พระพุทธพจน์ ๑๑๖

ผู้ใดย่อมด่วนในการควรช้า และชักช้าในการด่วน
ผู้นั้นคนเขลา ย่อมเข้าถึงทุกข์
เพราะการจัดโดยไม่แยบคาย
(ชุ.เถร.๓๒๙)