พระพุทธพจน์ ๑

การที่พระตถาคตเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นในโลก ๑
การได้เกิดเป็นมนุษย์ ๑
การแสดงสัทธรรม ๑
ที่จะมีพร้อมกันได้นั้น หาได้ยากในโลก
ฉะนั้น คนผู้ใดใคร่ประโยชน์ จึงควรพยายามในกาลดังกล่าวมานี้
ขณะ อันหาได้ยากนี้ อย่าล่วงเลยท่านทั้้งหลายไปเสีย

(อัง.อัฏฐก.๑๑๙)

สมเด็จพระญาณสังวรวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

พระพุทธพจน์ ๒

ผู้มีศรัทธา สมบูรณ์ด้วยศีล เพียบพร้อม
ด้วยยศและโภคสมบัติ จะไปในถิ่นประเทศใด
ก็ย่อมได้รับความเคารพนับถือในถิ่นประเทศนั้น ๆ

(ขุ.ธัม.๓๑)

พระพุทธพจน์ ๓

นรชนพึงอยู่ในถิ่นที่เหมาะสม คบอายชนที่เป็นมิตร
ตั้งตนไว้ชอบ และมีความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน
ข้าวของ ทรัพย์ ยศ เกียรติ และความสุข
ย่อมะรั่งพรูมาสู่นรชนผู้นั่น

(อัง.จตุก. ๓๑)

พระพุทธพจน์ ๔

สัตบุรุษ (คือคนดี) เมื่อเกิดขึ้นในสกุล
ย่อมเกิดขึ้นเพื่อประโน์เกื้อกูลและความสุขแก่ตนเป็นอันมาก
เปรียบเหมือนมหาเมฆ ยังข้าวกล้าทั้งปวงให้งอกงาม
ชื่อง่าย่อมมีมาเพื่อประโยชน์เกื้อกูล
และความสุขแก่คนเป็นอันมาก

(อัง.ปัญจ.๔๒)

พระพุทธพจน์ ๕

สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดมาแล้ว ย่อมปรารถนาสุข
ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน โดยเบียดเบียนผู้อื่นให้เดือดร้อน
ด้วยศัสตราวุธ ผู้นั่นตายไป ย่อมไม่ประสบสุข
ส่วนผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน โดยไม่เบียดเบียนผู้อื่น
ให้เดิอดร้อน ด้วยศัสตรวุธ ผู้นั่นตายไปแล้วย่อมประสบสุข

(ขุ.ธัม.๒๐)

พระพุทธพจน์ ๖

ชนะตนนั้นแล ประเสริฐสุด ชนะคนอื่นนอกนี้ ไม่ประเสริฐเลย
เพราะบุคคลที่ฝึกฝนตนดีแล้ว มีความสำรวมเป็นนิตย์
เทวดา คนธรรพ์ มาร พรหมทั้งหลาย
ไม่อาจทำให้ความชนะ ของคนเห็นปานนั้นกลับแพ้ได้

(ขุ.ธัม.๑๘)

พระพุทธพจน์ ๗

มารดาบิดาทั้งหลายผู้เอ็นดูประชา
ชื่อง่า พรหม เป็นบูรพาจารย์ และเป็นอาหุไนย
ของบุตรทั้งหลาย

(อัง.ติก.๔๗๐)

พระพุทธพจน์ ๘

มารดาบิดาผู้ฉลาด เล็งเห็นฐานะ ๔ ประการ
จึงปรารถนาบุตร คือ
๑ บุตรที่เราเลี้ยงมาแล้วจัดเลี้ยงติบแทน
๒.จักทำกิจการแทนเรา
๓. วงศ์สกุลจักดำรงอยู่ได้นาน
๔. บุตรจักปรองดองทรัพย์มรดกต่อไป
๕. เมื่อเราตายแล้วลูกจะบำเพ็ญทักษิณาทานให้

(อัง.ปัญจ.๓๙)

พระพุทธพจน์ ๙

ฉะนั้น บุตรผู้เป็นสัตบุรุษ ผู้สงบ มีกตัญญูกต้วที
เมื่อระลึกถึงบุรพคุณของท่าน
จึงเลี้ยงมารดาบิดา ทำกิจแทนท่าน เชื่อฟังโอวาท
เลี้ยงสนองพระคุณท่านสมดังที่ท่าน
เป็นบุรพการีดำรงวงศ์สกุล
บุตรผู้มีศรัทธา สมบูรณ์ด้วยศีล ย่อมเป็นที่สนรเสริญทั่วไป


(อัง.ปัญจ.๓๙)

พระพุทธพจน์ ๑๐

การฝึกจิตที่ข่มได้ยาก ไปได้เร็ว
มักเป็นไปตามอารมณ์ที่น่าใคร่น่ายินดีได้
เป็นการดีเพราะจิต ที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้

ปัญญาชน พึงรักษาจิตที่เห็นได้แสนยาก ละเอียดยิ่งนัก
มักไปตามอารมณ์ที่น่าใคร่น่ายินดี
เพราะจิตที่คุ้มครองไว้ดีแล้วนำสุขมาให้


(ขุ.ธัม.๑๓)

พระพุทธพจน์ ๑๑

จงเตือนตนด้วยตน จงพิจารณาดูตนด้วยตน
ผู้มีสติปกครองตนได้แล้วย่อมอยู่เป็นสุข

(ขุ.ธัม. ๓๕)

พระพุทธพจน์ ๑๒

สัตว์เหล่าใด ประพฤติดีด้วยกาย วาจา ใจ
ในเวลาเช้า เช้านี้น ก็เป็นเวลาดีสำหรับสัตว์เหล่านั้น

สัตว์เหล่าใด ประพฤติดีด้วยกาย วาจา ใจ
ในเวลากลางวัน กลางวันนั้น ก็เป็นเวลาดีสำหรับสัตว์เหล่านั้น

สัตว์เหล่าใดประพฤติดีด้วยกาย วาจา ใจ
ในเวลาเย็น เย็นนั้นก็เป็นเวลาดีสำหรับสัตว์เหล่านั้น

(อัง.ติก.๕๙๕)

พระพุทธพจน์ ๑๓

กุลบุตรในโลกนี้ เลี้ยงชีวิตด้วยความขยัน ประกอบศิลปะ
ต้องตรากตรำต่อความหนาวความร้อน
งุ่นง่านอยู่ด้วยสัมผัสแต่เหลือบยุง

ต้องตายด้วยความหิวกระหายแม้เหล่านี้
มีกามมีเหตุ มีกามเป็นต้นเค้า
มีกามเป็นตัวบังคับ เกิดเพราะกามทั้งนั้น ฯลฯ

(ม.มู.๑๙๗-๘)

พระพุทธพจน์ ๑๔

ยศย่อมเจริญยิ่งแก่คนผู้ขยัน มีสติ มีการงานสะอาด
มีปกติใคร่ครวญแล้วจึงทำ สำรววมแล้ว
เลี้ยงชีพโดยธรรม และไม่ประมาท.

(ขุ.ธัม.๑๒)

พระพุทธพจน์ ๑๕

ปัญญาย่อมเกิดจากการลงมือกระทำ
และปัญญาย่อมเสื่อมไปเพราะขาดการลงมือกระทำ
ยัณฑิตรู้ทาง ๒ แพร่งแห่งความเจริญและความเสื่อม ดังนี้แล้ว
พึงตั้งตนไว้ในทางที่ปัญญาที่เจริญขึ้น

(ขุ.ธัม.๓๐)