วิญญาณในขันธ์5 มีลักษณะ รู้แจ้ง

ก็กราบวิญญาณเป็นสรณะ..ซะ..

อิอิ..

นี่หรือ กบนอกกะลา ถึงจะอยู่นอกกะลาก็ยังเป็น กบ จัดอยู่ในประเภทอบายภูมิสี่ หมดโอกาสที่จะบรรลุมรรคผล.อิอิ....

ว่ากระผม..ว่าหมดโอกาสบรรลุธรรม....ก็อย่าอยู่หลังกระผม..ก็แล้วกัน..

555..

กบ สงสัยจะถูกดันกลับคืนเข้าไปอยู่ในกะลาดังเดิมเสียละกระมังคราวนี้ ถ้าไม่มีปัญญามาชี้แจงแถลงไขประกอบความเห็นของตนให้ถูกต้องแจ่มแจ้ง

ผมชัดเจนไปแล้วครับ...ว่า...หากว่าวิญญาณมันรู้แจ้ง..ก็กราบวิญญาณเป็นสรณะ..ซะ...

เรายึดพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ..เพราะท่านรู้แจ้งโลก..มิใช่หรอ
เรายึดพระอริยะสงฆ์เป็นสรณะ...เพราะท่านรู้แจ้งตามพระพุทธเจ้า..มิใช่หรอ..

เราปฏิบัติกันเพื่อความรู้แจ้ง..ไม่ใช่หรอ...

ก็เมื่อท่านว่า..วิญญาณมันรู้แจ้งก็กราบวิญญาณไปสะซิ.. ยังต้องอธิบายอะไรอีกละคับ..อโศกะ

ตามอ่าน อ่านตามครับ เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง ก็ผ่านๆไป....

สติ คือ ความระลึกได้

ระลึกได้มีอยู่ 2 อย่าง คือ ระลึกได้ในสิ่งข้างหน้า ข้างหลัง เรียกว่า รู้ไม่ทัน

ระลึกได้ปัจจุบันเฉพาะหน้า เรียกว่า ระลึกรู้ทัน

ทั้งสองอย่างเป็นสติทั้งคู่ สติ จะรู้สติได้ก็คือ ตัวรู้ทันไปรู้ตัวรู้ไม่ทันเข้า

ตัวรู้ทัน เรียกว่า สติรู้สติ แล้วสตินั้นก็ดับไป ก็จบหน้าที่ เรียกว่า ดับเกลี้ยงไม่เหลือหรอ เป็นอันว่า สตินั้นทำหน้าที่แห่งการระลึกได้ สตินั้นก็ดับไป อย่างนี้แหละเรียกว่า สติรู้สติได้ แต่เป็นสติแห่งความรู้ทันระลึกสติแห่งความรู้ไม่ทัน

เพราะคนที่ระลึกรู้เรื่องเก่าๆ ก่อนได้ เขาก็เรียกว่า สติ อย่างนี้เรียกว่า สติแห่งความรู้ไม่ทัน

สติระลึกรู้ทันเห็นต้น กลาง สุด แห่งปัจจุบัน ไม่เกี่ยวข้องด้วยชอบ ชัง เฉย เรียกว่า สติรู้ทันปัจจุบัน

พุทธพจน์บทหนึ่งสอนไว้ว่า ใส่ใจสังเกตด้วยดีย่อมเกิดปัญญารู้เห็นตามความเป็นจริง

จากสายสืบนิสัยศาสตร์

ในการระลึกรู้อยู่กับสิ่งใดก็ตาม

หนึ่งกิริยาของการระลึกรู้ต่อธรรมใดๆก็ตาม

จิตจะมีองค์ธรรมอีกหลายตัวในการมีอยู่พร้อมในที่เดียวกันนั้นเลย

สิ่งที่มีในหนึ่งการระลึกพร้อมกันไปเสร็จในหนึ่งการระลึกคือ

สติ. สัมปชัญญะ สัญญา เวทนา. เจตนา ผัสสะ. มนสิการ วิญญาณ
และอาจมีรายละเอียดในหนึ่งกิริยาของการระลึกอีกหลายองค์ธรรม

ดังนั้นในทุกการมีสติ ระลึกอยู่กับสิ่งใดก็ตาม. จึงทำให้มีตัวรู้ตามมีอยู่เสมอในทุกกิริยา


สวัสดีครับ