ไปเชิญมาตอบแล้วผู้ได้ฌาน ๔ แต่ว่าจะมาตอบให้เปล่าไม่รู้

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะครับ
เห็นทุกข์ไหม - ทุกข์มองไม่เห็นครับ
ทุกข์อยู่ที่ไหน - การเกิดทุกข์ เกิดที่ใจเราครับ
ทุกข์เกิดจากอะไร - เกิดจากการเป็นยึดติดครับ
แล้วจะละอย่างไร - ละยากมากครับ เพราะผมก็ยังทุกข์อยู่ครับ ยังต้องยึดติดตามหน้าที่ ตามสิ่งที่ควรทำในโลกนี้
การจะละได้ ต้อง ไม่ยึดติดอะไรในโลกนี้ ละจากการอยากเกิดเป็นเทพ เทวดา นางฟ้า หวังไปนิพพานอย่างเดียว ก็คงไม่ทุกข์ ครับ

ยินดีต้อนรับคุณ สติฟั่นเฟือง สมาชิกใหม่เอี่ยมเลย

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะครับ
เห็นทุกข์ไหม - ทุกข์มองไม่เห็นครับ
ทุกข์อยู่ที่ไหน - การเกิดทุกข์ เกิดที่ใจเราครับ
ทุกข์เกิดจากอะไร - เกิดจากการเป็นยึดติดครับ
แล้วจะละอย่างไร - ละยากมากครับ เพราะผมก็ยังทุกข์อยู่ครับ ยังต้องยึดติดตามหน้าที่ ตามสิ่งที่ควรทำในโลกนี้
การจะละได้ ต้อง ไม่ยึดติดอะไรในโลกนี้ ละจากการอยากเกิดเป็นเทพ เทวดา นางฟ้า หวังไปนิพพานอย่างเดียว ก็คงไม่ทุกข์ ครับ[/quote]

เข้าเค้าแฮะ ขอบคุณที่แสดงทัศนะจากใจ

ผมว่าทุกคนคงรู้สึกได้ในทุกข์ของตนละ

ทุกข์มากเบื่อหน่ายมาก ก็คงอยากพ้นมากแบบผม

คำสอนพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ดีแล้ว

ครูอาจารย์หลายท่านก็สอนสั่งแต่ธรรมแท

ชี้ทางอย่างชัดแจ้ง ติดว่าเรามีความเห็นตรง

มีธุลีบังดวงตาที่ไม่หนาเกินไป

มีความประกอบธรรมสมควรแก่ทาง

ก็คงประสบความพ้นทุกข์ได้ในอัตภาพนี้

ผมรบกวนสอบถามเทียบเคียงข้อคิดต่างๆ

ก็เชิญตอบกล่าว ขัดเกลาได้เต็มที่ครับ

พื้นที่ลานธรรมแห่งนี้คงเป็นที่สำหรับชาวเราๆ

เรื่องแบบนี้ไปถามชาวโลกๆเขาคงว่าบ้าหรืออยากอวด

เจริญในธรรมทุกๆท่านครับ

ไม่พ้นทุกข์เพราะไม่รู้จักทุกข์

ไม่เห็นทุกข์เพราะไม่รู้ความจริงของเห็น

ทุกข์อยู่ที่จิตตนสร้างขึ้นจะดับทุกข์ได้ก็ด้วยดับไม่รู้ที่กำลังมี

ฟังพระพุทธพจน์คือหนทางเดียวที่จะรู้จักทุกข์ตามคำสอนค่ะ

สุตมยปัญญาคือหนทางเดียวทางสายกลางที่ถึงวิชชา

เรียนบาลีจากการฟังการสนทนาธรรมจะได้รู้อะไรเป็นอะไร

http://www.youtube.com/watch?v=wMvFbQcD_e8

อ่านเพิ่มเติมฟังเพิ่มเติมศึกษาทุกวันและฟังทุกวันเติมปัญญา

http://www.dhammahome.com

มันไม่เที่ยงหรอกคุณ
สภาวะของแต่ละคน แตกต่างกันไปตามเหตุปัจจัย

ในสมัยพุทธกาล ตัวอย่างที่ปฏิบัติจริงก็มีให้เห็นอยู่
พระโมคคัลลานะ เริ่มต้นจาก ทุกขาปฏิปทา
พระสารีบุตร เริ่มต้นจาก สุขาปฏิปทา

ไปหาอ่านดู ปฏิทาวรรค ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ เกี่ยวกับปฏิทา ๔

เรื่อง ทุกข์ ในอริยสัจ ๔ ถ้าต้องการศึกษา ให้ศึกษาที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้

อริยสัจ ๔ กับ ปฏิจจสมุปบาท
ไม่ใช่แบบเป็นวงกลม ที่นำมาเผยแผ่กัน
แต่เป็นไปตามคำที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้

อวิชชา
สังขาร
วิญญาณ
นามรูป
สฬายตนะ
ผัสสะ
เวทนา
ตัณหา
อุปทาน
ภพ
ชาติ
ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข โทมนัส อุปยาส




และ

อริยสัจ ๔ กับ ผัสสะ
เวทนา
ตัณหา
อุปทาน
ภพ ชาติ
ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข โทมนัส อุปยาส




เผื่อทำให้คุณอาจจะรู้ชัดในความแตกต่างของคำว่า ทุกขอริยสัจ(อริยสัจ) และทุกข์(อริยสัจ)













สำหรับวลัยพรไม่นะ ทุกข์มาก เบื่อหน่ายมาก ความเพียรยิ่งกล้า
ทำเพราะไม่อยากทุกข์ ทำเพราะเชื่อว่า ทำแล้ว จะทำให้ทุกข์น้อยลง

ผลของการทำความเพียร ทำให้รู้ว่า เป็นเช่นนั้นจริงๆ ทุกข์น้อยลง
ถึงแม้ทุกข์น้อยลง แต่ไม่เคยประมาท
ยังคงทำความเพียรต่อเนื่อง

น่าสนใจครับ คงต้องใช้เวลาฟังสักหน่อย

ขอบคุณครับ สำหรับคำชี้แนะ



และตรงนี้ครับผมสนใจอยากได้ข้อความสมบูรณ์

ย้อนไป เมื่อสิบกว่าปีเศษ ก่อนนู้นน
ผมก็ไม่ได้ปฏิบัติธรรมอะไรหรอก
เข้าใจว่า ปฏิบัติธรรม ก็คือการไปถือศีล สวดมนต์ ไปวัด ไหว้พระ ซึ่งก็ไม่รู้ทำไปเพื่ออะไรเท่าไร
จนกระทั่ง.....
มี คริสตจักรมาเผยแผ่ และชักชวนให้เข้าถือคริสต์ เปลี่ยนศาสนา....ด้วยการชักชวนต่างๆนาๆ
สนทนา กันหลายวัน เกี่ยวกับชีวิตบ้างไรบ้าง เรื่อง sin บ้าง เกิดมาก็มีบาปกันทุกคน บลาๆๆๆ
ซึ่งเป็นการจุดประกายความคิด เกี่ยวกับชีวิต และการหาคำตอบให้กับชีวิต
ซึ่งถ้าจะให้นับถือศาสนาใดอย่างไร ก็ควรจะมีเหตุมีผลพอ แก่การยอมรับทางความคิดได้
จึง
ศึกษาทั้ง ไบเบิ้ล พุทธธรรม ปรัชญา เซ็น เต๋า จิตวิเคราะห์ หลายๆสิ่ง ใช้เวลานานอยู่พอควร
ซึ่งถ้าจะบอกว่า เราปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์ เป็นจุดเริ่มแรก ก็ไม่ใช่....
ปฏิบัติเพื่อความเบื่อหน่าย ก็ยังไม่รู้หรอก
แต่
พุทธศาสตร์ พุทธศาสน์ ได้ให้คำตอบเต็มรูปแบบ เกี่ยวกับชีวิต
ทำให้รู้จักภัยในสังสารวัฏฏ์
ทำให้รู้จักตัวตนของตนเอง
ทำให้รู้จักที่พึ่งของชีวิต
ทำให้รู้จักรักและเข้าใจ ใส่ใจผู้คนรอบข้าง
ทำให้รู้จักความสุข อย่างแท้จริง
ถึงแม้ว่าจะเดินทางไม่ถึงที่สุด แต่ได้ปฏิบัติแม้เพียงส่วนเสี้ยวเล็กๆ ความสุขก็ยังปรากฏได้

: ))

ชาตินี้จะทันมั้ยน้อ.....หรือไม่อยากไปนิพพาน หรือแค่ดับทุกข์ก้อพอเรา นิพพานเป็นงัยไม่รู้จัก

ความดับเย็น แห่งโลภะ โทสะ โมหะ คือนิพพาน

ชาตินี้จะทันไหม ..... ไม่ต้องสงสัยเลย
เพราะ การปฏิบัติธรรมอบรมจิตให้เกิดปัญญาตามพุทโธวาทนั้น ก็รับประกันได้ว่า สังสารวัฏฏ์นั้นมีที่สิ้นสุดแน่นอน อย่างน้อยทีสุดคือไม่มีความตกต่ำเป็นธรรมดา

ชาตินี้ไม่ทัน ก็ยังมีชาติหน้าเพียงชาติเดียว คือเอกพีชีโสดาบันบุคคล
ชาตินี้ไม่ทัน ก็ยังมีอีก 2-6 ชาติ คือพวกโกลังโกละโสดาบันบุคคล
ชาตินี้ไม่ทัน ก็ยังมีอีก 7 ชาติ คือพวกสัตตักขัตตุงปรมะโสดาบันบุคคล

ชาตินี้ไม่ทัน ก็ยังมี ผู้เวียนกลับอีกชาติหนึ่งและนิพพานที่สุทธาวาส คือสกิทาคามี

ชาตินี้ไม่ทัน ก็ยังมีอันตราปรินิพพายี ไม่กลับมายังโลกนี้อิกแต่ปรินิพพานในระหว่างอายุไม่ถึงกึ่งของอายุในชั้นสุทธาวาส
ชาตินี้ไม่ทัน ก็ยังมีอุปหัจจปรินิพพายี ผู้จวนจะถึงจึงปรินิพพาน คือ อายุพ้นกึ่งแล้ว จวนจะถึงสิ้นอายุจึงปรินิพพาน
ชาตินี้ไม่ทันก็ยังมีอุทธังโสโต อกนิฏฐคามี ผู้มีกระแสในเบื้องบนไปสู่อกนิฏฐภพ คือ เกิดในสุทธาวาสภพใดภพหนึ่งแล้วก็ตาม จะเกิดเลื่อนต่อขึ้นไปจนถึงอกนิฏฐภพแล้วจึงปรินิพพาน

การปฏิบัติในพระศาสนานี้ ปฏิบัติไปด้วยความวางใจ ว่า อย่างน้อยๆ ก็เป็นหลักประกันได้ว่าไม่ต้องเวียนว่ายอยู่ในความทุกข์ชั่วกัปป์ชั่วกัลป์ไม่มีจบไม่มีสิ้นไม่มีสุด ครับ

สู้ต่อไปสินะ.....

สาธุ

ยินดีด้วยครับ ที่มีความตั้งใจความอุตสาหะ
ความอิ่มใจ ความสงบสุข ศานติ เป็นอันมุ่งหวังได้

^ ^