asoka
ฝากไว้ครับ
การภาวนาแบบกำหนดต้นธรรม เป็นเทคนิคการปฏิบัติธรรมที่นิยมปฏิบัติกันในเมืองไทยใหญ่หรือพม่าตอนเหนือละแวกเมืองต้างยาน ใกล้ชายแดนประเทศจีน เริ่มต้น าจากเจ้าลายจื้น สืบต่อมารุ่งเรืองในสมัยเจ้ามาวหลวง ซึ่งเป็นคฤหัสถ์สอนธรรม ท่านสอนเก่งสอนทั้งพระทั้งโยมจนบรรลุธรรมเป็นจำนวนมาก พระบางรูปอย่างเช่นเจ้าเสี่ยหลอยฮางนี่บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ มารู้ด้กันตอนที่เผาศพท่านแล้วอัฐิของท่านกลายเป็นพระธาตุ

เทคนิคนี้สอนให้ผู้ปฏิบัติเริ่มต้นโดยนั่งสมาธิแล้วน้อมเอาสติปัญญามาสังเกตพิจารณาเข้าในกายจนพบอาการเต้นตอดในกาย เมื่อพบแล้วให้เอาอาการเต้นตอดนี้เป็นกรรมฐาน เป็นกสิณ กำหนดรู้อยู่แต่อาการเต้นตอดนั้นอย่างเดียวจนเกิดสมาธิตั้งมั่นรู้ละเอียดลึกลงไปในอาการเต้นตอดนั้นซึ่งจะไปลงตัวที่ว่า คืออาการ เกิด-ดับ นั่นเอง

ผมพึ่งเริ่มฝึกสมาธิ พอฝึกไปได้สักพัก ผมได้เปลี่ยนการกำหนดรู้จากลมหายใจเข้าออก มากำหนดรู้ที่กลางระหว่างคิ้วแทน เพราะรู้สึกว่าง่ายต่อการรู้สึกถึงการกำหนดรู้แทนลมหายใจ

พอใช้วิธีนี้นานวันเข้า พอเริ่มเข้าสมาธิยังไม่ทันได้กำหนดลมหายใจ ผมรู้สึกว่าจิตก็ไม่รวมกันอยู่ที่ตรงกลางระหว่างคิ้วโดยอัตโนมัติ แต่ผมใช้วิธีนี้บ่อยๆผมรู้สึกตึงเครียดแทน เพราะจิตที่กำหนดจะอยู่ตรงนี้ตลอดเวลา จนบ้างครั้งไม่ได้ทำสมาธิก็สามารถรู้สึกได้ว่ามีก้อนของจิตที่กำหนดระหว่างคิ้วอยู่แบบนี้ตลอดเวลา
ผมควรทำอย่างไรครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังฝึกที่จะคลายจิตการระหว่างคิ้วมาเป็นที่กำหนดรู้ที่ลมหายใจ เข้าออกเหมือนเดิมครับ ขอบคุณครับ