กรัชกาย เขียน:
asoka เขียน:
:b12:
กบเข้าใจอะไรดีแล้วก็ขอให้กบเจริญไปตามเส้นทางเดินของกบนะครับ
ส่วนกระทู้นี้ผมตั้งใจจะมาวิเคราะห์วิตก วิจารณ์และให้ข้อสังเกตแก่ผู้ที่เจริญสติปัฏฐาน 4 ทั้งหลายได้เห็นประเด็นสำคัญของสติปัฏฐานสูตรที่มารวมลงในคำพูดเดียวกันทั้ง
4 ฐานว่า
"วิเนยยะโลเก อภิชฌา โทมนัสสัง" นั้น มันมีความหมายลึกซึ้งเพียงใดในเชิงปฏิบัติ[/color]
คุณกบจะเห็นเสริมก็เห็นได้ แต่ถ้าจะมาเห็นขวาง ก็พึงพิจารณาให้ดี ว่าเป็นการขวางทางธรรมหรือไม่ จะกลายเป็นการทำบาปชั่วด้วยความหลงว่าปารถนาดีนะครับ
ลึกยังไงอ่ะ
"วิเนยยะโลเก อภิชฌา โทมนัสสัง"
กิเลสมันเป็นนามธรรม ไม่ใช่รูปธรรม มองไม่เห็น ท่านอโศกจะหยิบไปวางตรงนั้นตั้งตรงนี้เหมือนถ้วยโถโอชาได้ยังไงอ่ะ ถ้าเป็นแปรงสีฟันเป็นต้นว่าไปอย่าง ไม่พอใจก็หยิบโยนถังขยะได้ จริงไม่จริง
ท่านอโศกพูดถึงสิ่งที่พึงทำด้วยใจ ให้เขาเห็นด้วยตานะ
กิเลสเป็นนามธรรม ก็ต้องใช้ทั้งรูปธรรมและนามธรรมจัดการกับกิเลสนั่นแหละ ไม่มีอะไรพิเศษ เป็นเรื่องธรรมดาๆ
อย่างเช่นความโกรธ เป็นนามธรรม เราก็ใช้ขันติ ตบะ เมตตา
การให้อภัย ซึ่งเป็นนามธรรมเช่นกันไปกำหราบปราบมัน
ส่วนเรื่องตามประเด็น ที่ว่า "วิเนยยะ โลเกอภิชฌาโทมนัสสัง"
เอาออกเสียให้ได้ซึ่งความยินดียินร้ายในโลกนั้น มันเป็นเรื่องที่จะต้องระดมเอาธรรมที่เป็นคู่ปรับของความยินดียินร้ายมาแก้ไขกัน
อย่างเช่น ความยินดีเกิดขึ้นในใจ เราต้องมีสติรู้ทันความยินดีนั้นก่อนแล้วมีปัญญานำเอาขันติความอดทน ตบะความข่มใจ
มาหยุดความยินดีนั้นไว้ก่อน จากนั้นก็ใช้สติปัญญานิ่งรู้นิ่งสังเกตปฏิกิริยาที่จะเกิดต่อจากความยินดีอันนั้น ซึ่งโดยธรรมชาติความดิ้นรนทะยานอยากไปด้วยอำนาจความยินดีจะเกิดขึ้นตามมาเราก็ใช้ทั้งสติ ปัญญา ขันติ ตบะหยุดยั้งความทะยานอยากนั้นไว้นิ่งดูนิ่งสังเกตมันต่อไป ก็จะเห็นหรือรู้ถึงความดิ้นรนด้วยอำนาจความยินดีและความอยากที่มีกำลังเพิ่มทวีมากขึ้นๆจนถึงที่สุดคือทนไม่ได้ หรือทุกขัง ความเปลี่ยนแปลงเป็นอนิจจังก็จะเกิดขึ้น เป็น 2 ทาง
ทางที่ 1 สติ ปัญญา ขันติ ตบะ ทนอำนาจความอยากไม่ได้
จึงกระทำกรรมตอบสนองความอยากเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ต่อเนื่องกันไปแล้วก็เป็นไปตามทิศทางของปุถุชนคนธรรมดาทั่วไปอย่างที่เคยเป็น
ทางที่ 2 สติ ปัญญา ขันติ ตบะ สู้อำนาจของความยินดีและความอยากได้ไม่กระทำการหรือมีปฏิกิริยาใดๆไปตามอำนาจความยินดีและความอยาก ความเฉยหรืออุเบกขาก็จะเกิดขึ้นมาแทนที่ปฏิกิริยาจะเป็นอย่างนี้อยู่ร่ำไปถ้าสติ ปัญญา ขันติ ตบะ สู้อำนาจความยินดีและความอยากได้
การเอาออกเสียให้ได้ซึ่งความยินดียินร้ายในโลก ได้อยู่ตลอดเวลาจนชำนาญเช่นนี้ ก็จะมีแต่อุเบกขาเหลืออยู่เป็นผลในทุกผัสสะ อารมณ์และความรู้สึก จนเกิดนิสัยและอุปนิสัยใหม่คือไม่ยินดียินร้ายต่อการกระทบสัมผัสอารมณ์และความรู้สึก กรรมก็ไม่เกิด ผลกรรมก็ไม่มี มีแต่อโหสิกรรมในทุกการกระทบสัมผัส นี่เป็นชีวิตใหม่ที่เกิดจากการเจริญสติปัฏฐาน 4
ผลพลอยได้ที่จะเกิดตามมาจากการเจริญสติปัฏฐาน 4 เขาจะเกิดมาเองตามธรรม เป็นมรรคเป็นผลเป็นนิพพานเองตามมา
กิเลสเป็นนามธรรม ก็ต้องใช้ทั้งรูปธรรมและนามธรรมจัดการกับกิเลสนั่นแหละ ไม่มีอะไรพิเศษ เป็นเรื่องธรรมดาๆ
อย่างเช่นความโกรธ เป็นนามธรรม เราก็ใช้ขันติ ตบะ เมตตา
การให้อภัย ซึ่งเป็นนามธรรมเช่นกันไปกำหราบปราบมัน
พูดชัดๆก็คือไม่เคยปฏิบัติธรรมแบบเข้มข้นเลย ไม่เคยทำกรรมฐานเลย ไม่เคยภาวนาอะไรมาเลย ไม่ต้องเถียงแล้ว 
แต่ที่จริง ยังมีอีกหลายอยู่ เอามาให้ดู ให้แปล คือ ให้ว่าเอาเอง แต่ตรงที่ตัดมานำคำแปลเขามาด้วย ดู