จาก...viewtopic.php?f=1&p=401129#p401129

เลยอยากรู้..ว่า..อโสกะ..นิ่งเฉยแบบไหน?

จาก



การนิ่งเฉยต่อผัสสะ...ในรูป...เฉยต่อวิญญาณ..รึเฉยต่อสัญญา..ในแบบที่ทำให้ไปสู่อรูปฌาน..กับ..ในแบบที่ทำให้ไปสู่วิปัสสนาญาณ...นี้..เหมือนกันตรงไหน..แล้วไปต่างกันตรงไหน?

ถามเพื่อความรู้คับผม..

เพื่อนๆ..คิดว่ายังงัยคับ..

อโสกะ...คิดว่ายังงัยคับ..

เรื่องของนามธรรมทั้งหมด คือ ทั้งจิตและเจตสิก (ปัญญาเป็นเจตสิก อยู่ในสังขารขันธ์) ไม่มีรูปร่าง มองไม่เห็น ไม่มีสีไร้กลิ่น ไม่มีเทวดาหน้าไหนบอกได้ด้วยคำพูด ต้องทำให้ดู คือพิสูจน์ได้ด้วยการทำ

ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ สมมติว่า เราดื่มเหล้าจนเมาแอ๋ คนเขาสังเกตได้ว่า นี่เมาแล้วๆ คือเขาดูการแสดงออกทางกาย และทางวาจา ทางกายก็เช่น เดินเซไปเซมา กึกๆกักๆ มีกลิ่นเหล้าหึ่งเชีย ทางวาจา ก็เช่น พูดลิ้นพันกันอ้อเอ้ๆ ลิ้นไก่สั้น หนักหน่อยก็อ้วกแตกอ้วกแตนไปเลย แกเมาแล้ว

ดังนั้น คำพูดที่ว่า นิ่งก็ดี เฉยก็ดี อุเบกขาเป็นต้นก็ดี ฯลฯ เป็นนามธรรมหยิบมาวางให้ดูไม่ได้ จะให้แน่ผู้นั้น จะต้องไปทำเอง แล้วจะรู้เองว่ามันนิ่งได้ไหม เฉยได้ไหม อุเบกขาได้ไหม ตอนนั้นล่ะจึงรู้ด้วยตนเองว่า พูดกับทำมันต่างกันไกลดังฟ้ากับก้นเหว

เอาที่ทำมาพูด..ก็ได้..

ไม่ห้าม...

พูดไปกบก็ไม่เข้าใจ เพราะความเข้าใจธรรมะระหว่างเราสองคนไกลกันดังฟ้ากับเหว คือ ของกบ ว่าตอนกำเนิดจักรวาล ช่วงที่ง้วนดินหอมไปจรดพรหมโลก แล้วพระพรหมลงมากินง้วนดิน ข้าวเปลือกเท่าลูกมะพร้าว มะพร้าวเท่าตุ่มมังกร แต่ธรรมะเท่าที่กายเข้าใจก็เห็นๆคือคน/มนุษย์เห็นๆเดินแกว่งไปแกว่งมา ส่ายไปส่ายมา กิน อี้ ผสมพันธ์ นอนอยู่นี่แหละ

โปรดสังเกตดูให้ดีๆผมใช้คำว่า

"นิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์"

กบกับกรัชกาย มาพูดกันเอาเองว่า

"นิ่งเฉย"

ผลของกรรมทั้ง 2 อย่างนี้ต่างกันมาก

นิ่งรู้นิ่งสังเกต .....เป็นการตั้งต้นการเจริญมรรค 8 สติปัฏฐาน 4 โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ โดยธรรมชาติ มีอัตตาหรือการใส่เจตนาน้อยที่สุด สติ สมาธิ ปัญญาจะทำงานเองใกล้ธรรมชาติที่สุดและจะลื่นไหลส่งต่อไปสู่การทำงานโดยธรรมชาติไร้อัตตาในขั้นสุดท้ายด้วยตัวธรรมเอง เป็นการเข้าสู่วิปัสสนาภาวนาเต็มร้อย%

ส่วนนิ่งเฉยนั้น อาจประกอบด้วยสติ ปัญญา หรือไม่ประกอบด้วยก็ได้

เป็นวาทกรรม ถ้าเป็นกรัชกาย จะพูดว่า นิ่งพระอรหันต์ ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย จบ อ้าวจริงๆ


ที่ว่าเป็นวาทกรรม โหนนี่



คิกๆๆ

"ทุกวาทกรรมที่กลั่นกรองจากใจล้วนมีความหมายลึกซึ้ง
วิญญูชนพึงรู้และสัมผัสได้ เว้นไว้แต่พาลชนคนโง่งมที่จมใน
ทิฏฐิมานะอัตตะอวิชชา"

นี่เรียกว่าวาทกรรมเสียดสี แทนที่จะตอบตามหลักฐาน เดี๋ยวก็หวดด้วยหางกะเบน

เท่าที่ท่านอโศกพูด



ไม่ใช่หลักปฏิบัติ เป็นการพูดเอาดี อะไรดีก็พูดเอา

ตอบตรงๆนะขอรับจะถาม

ท่านอโศกจะให้เขานิ่งรู้นิ่งสังเกตที่ไหน ?

ท่านกรัชกายนี่คงจะตาฝ้าฟางไป หรือเก่งเสียจนไม่สนใจความเห็นและเรื่องราวที่ผู้อื่นเขียนบอก

ได้บอกย้ำมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่า

"สำรวมกายใจมานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนมันดับไปหรือเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา"

นี่คือหลักการภาวนาวิปัสสนาที่น่าจะง่ายที่สุดแต่ครอบคลุม
หลักการปฏิบัติที่สำคัญที่พระพุทธเจ้าทรงสอนคือ
สติปัฏฐาน 4
มรรค 8
โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ

คุณเชื่อไหมว่าถ้าเกิดความเชื่อที่ถูกโมหะครอบงำแล้วละก็
คิดอย่างไรก็โง่อยู่ดี คิดให้ผมร่วงจนหัวล้านก็คิดไม่ถูก

ความเชื่ออย่างไรที่เรียกว่า

"ความเชื่อที่ถูกโมหะครอบงำ" ครับ คุณธรรมา กรุณาอธิบายและให้ตัวอย่างครับ

ก็ว่าไปดิ...เห็นบอกว่า..พูดกับทำ..มันต่างกันไกล..ราวฟ้ากับเหว...

นึกแล้วเชียวว่าต้องโง่