ลึกลงไปอีกหน่อย

เวลาผมนั่งสมาธิ พอภาวนาไปซักพัก เริ่มตัดภาวนาไปแล้วทีนี้ก็จะเกิดอาการขนลุกเย็นทั้งตัว แล้วหลังจากนั้นก็จะมีภาพ คน สัตว์ แมลง ที่เราเคยทำร้ายเคยทำให้เค้าตาย หรือเจ็บลอยมาให้เห็น คือ แปลกใจว่า บางเรื่องเป็นเรื่องที่นานมาก บางเรื่องเป็นเรื่องสมัยเด็กๆอยู่ด้วยซ้ำ ซึ่งบางทีนึกถึงยังนึกไม่ออกเลย เพราะนานมาก แต่พอมานั่งสมาธิ ก็ลอยมาให้เห็นเฉยเลย

ชาวพุทธบ้านเรา ท่องติดปาก ประมาณว่า กายใจไม่ใช่เรา มันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นว่า

ครั้นเผชิญกับอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้เข้าจริงๆร้องเป็นเจ๊กขายขวด


เหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะผู้นั้นเพียงจำได้จากการอ่านบ้าง การฟังบ้าง ว่าเออ...ทุกสรรพสิ่งไม่เที่ยง เป็นอนิจจังเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอไม่คงที่ มันเป็นทุกข์ทนอยู่ในสภาพเดิมมิได้ นี่มันเป็นอนัตตามิใช่ตัวตน

เราฟังแล้วอ่านแล้วคิดตามด้วยเหตุด้วยผล เห็นจริงด้วยเชื่อเลย ว่าเออ...จริงๆนะ จำได้จำไว้ แต่ก็ยังขาดประสบการณ์ ต่อเมื่อไรประสบเหตุการณ์จริงต่อตาแล้ว ที่จำได้ลืมหมดเลยไปไม่เป็น ตัวอย่างเช่น แม่บ้านได้รับโทรศัพท์บอกแจ้งว่า สามีและลูกของคุณประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ตอนนี้ศพอยู่ที่โรงพยาบาลนี้ๆ เท่านั้นแหละ ช๊อค ทรุดเลย

หรืออย่างคนหนุ่มคนสาว ทะเลาะกันแฟนขอเลิก เสียใจร้องไห้นานเลยกว่าหาย บางรายถึงขั้นทำร้ายตนเองแขวนคอตาย

ดูชื่อกระทู้ แล้วดูตย.นี้อีก


ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วก จนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีก ซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ


1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด

แต่

ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการ กระทำ

หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

อีกสัก ตย.

ขณะกำลังทำสมาธิอยู่ จู่ๆร่างของเราก็เหมือนถูกดึง เราก็ปล่อยตามสะบายแค่ตามดู คิดว่าเป็นนิมิตธรรมดา แต่ไม่ใช่ค่ะ เพราะนิมิตธรรมดา เรากำหนดรู้มักจะหายไปได้เอง แต่นี้ไม่ใช่ เขาวิ่งผ่านตัวเราไปค่ะ กระแสของเขาตอนที่ผ่านร่าง เหมือนจิตกับกายเราจะแยกออกจากกัน ความเจ็บปวดที่เราเคยปวด (เวทนา) ที่นั่งสมาธิตอนแรกไม่เจ็บเท่านี้ เหมือนร่างกายเราถูกฉีก เหมือนเส้นเลือดจะระเบิดประมาณนั้นจริง ๆ ค่ะ เราแผ่เมตตาให้เขา เขาก็ไม่ยอม แรงเหวี่ยงเยอะมาก ๆ ทั้งที่ห้องปิดหมดเปิดแอร์นะ แต่มีกระแสลมหมุนตลอดเวลา

คุณstudentแนะนำวิธีปฏิบัติเพื่อให้ยอมรับต่อสภาวะนั้นๆสิครับ

อินทรีย์ 5 ได้แก่

-ศรัทธา
-วิริยะ
-สติ
-สมาธิ
-ปัญญา

พิจารณายังไงครับ

ก่อนอื่น การปฎิบัติด้วยการยกเอาอินทรีย์5มาพิจารณา
เพื่อปรับความเห็นให้ยอมรับสภาวะธรรมที่เกิด ล้วนแล้วแต่เหตุปัจจัย หาใช่บุคคล ตัวเรา ตัวเขา สักแต่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
สมมุติคุณยืนอยู่ในเวลากลางวัน มีคนบอกคุณว่า นี่คือเวลากลางคืน คุณจะมีความเห็นว่าอย่างไร?
คุณก็ต้องบอกว่า นี่คือเวลากลางวัน

แต่หากวันหนึ่งคุณถูกจองจำในคุกที่มืด ไม่รู้วันเวลาเป็นเวลานาน หากมีใครคนหนึ่งบอกว่า นี่เป็นเวลากลางวัน คุณจะมีความเห็นว่าอย่างไร?
คุณจะพิสูจน์อย่างไร?

พิจารณาว่าความเป็นศรัทธานั้นเคียงคู่กับปัญญาครับ
ไม่งั้นจะกลายเป็นความเชื่องมงาย

วิริยะเคียงคู่กับสมาธิครับ ไม่งั้นจะกลายเป็นความสุดโต่ง

ส่วนสตินั้นควรทำให้เกิด ยิ่งมีสติ ยิ่งน้อมอินทรีย์ให้สมบูรณ์

สัญญาไม่เที่ยงครับ

บางทีก็จำได้
บางทีก็จำไม่ได้

ผ่านมาหลาย10ปี พอจำได้ก็นึกแปลกใจในสัญญานั้น

เรากำลังสร้างความเชื่อให้กับตนเอง
เวลาปฎิบัติ ต้องทิ้งทุกอย่าง ทิ้งความเห็น ให้เหลือแต่สัมมาทิฎฐิเกี่ยวกับธรรมตรงหน้า

คุณสติวเด้นคะ อินทรีย์5 เป็นปัญญาที่เข้าถึงความจริงที่สติตรงลักษณะสภาวะต่างๆตรงตามคำสอน
ต้องตรงความจริงที่กำลังเห็นทีละ1ทางเช่นเห็นก็ต้องรู้ความจริงของเห็นไม่มีสิ่งอื่นปนแค่เห็นแล้วดับ
ทันทีไม่มีเสียงไม่มีสัมผัสไม่มีกลิ่นและไม่มีรสด้วยนะคะ...ถ้าไม่ตรงทีละ1ที่จิตตนสะสมเป็นอกุศลแล้ว

ศรัทธานั้นเคียงคู่กับปัญญา...อันนี้ถูกค่ะแต่เกิดกับกุศลจิตเท่านั้น...
ถ้ายังเป็นมิจฉาคือความเห็นผิดอยู่...ก็แค่จำคำไม่ตรงความจริงที่จิตตนมีนะคะ...
วิริยะเคียงคู่กับสมาธิ...อันนี้เกิดกับมิจฉาคือความเห็นผิดว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดเป็นอกุศลจิตค่ะ...
และหากเป็นปัญญา+สติ+วิริยะ+สมาธิ+กุศลจิตจึงเป็นความเห็นถูกเข้าใจถูกตามคำสอนเข้าใจนะคะ...