บางคนอาจแปลกใจว่า ทำไมหนอนายโฮฮับถึงได้ชอบไปเอากระทู้ของเว็บอื่นมาโพส
เหตุใดถึงไม่ไปตอบคำถามในเว็บต้นตอเลย อาจจะเลยเถิดไปว่า โดนแบนมาแหง่ๆ
เขาไม่ให้เข้าไปยุ่มย่างชัวร์ เปล่าเลยครับ
ที่ผมไม่ไปที่นั้นก็เพราะในเว็บนั้นเขากำลังเอาเรื่องศาสนาไปมั่วการเมืองครับ
ผมรู้สึกรำคาญก็เลยไม่อยากไปวุ่นวายกับเขา

แต่ที่สำคัญเหนืออื่นใด ก็เพราะผมเห็นว่า สมาชิกแต่ละคนไร้สามารถที่จะตั้งกระทู้
เห็นมีแต่กระทู้ฝากของนายกรัชกาย....ผมก็ถือวิสาสะตั้งกระทู้ และที่ต้องไปอ้างอิงกระทู้คนอื่นก็เพราะ
กระผมนายโฮฮับไม่มีปัญหาทางธรรมครับ ผมมองทะลุปุโปร่งไม่ว่าจะเป็น พระวินัย พระสูตร กระทั้งพระอภิธรรม
ก็ด้วยเหตุนี้จึงได้ยกคำถามของคนอื่นมาถาม.....
เพื่อที่จะได้ชี้แนะ ไม่แน่ว่าจขกทต้นตอเขาอาจแวะเวียนมาที่เว็บลานธรรมจักร
ใครๆเขาก็รู้จักเว็บแห่งนี้ครับ เป็นเพราะผมได้ไปสร้างเกียรติประวัติ จนชื่อลานธรรมจักร
ได้ขจรไกล(ไม่ได้โม้)

ใครใคร่ตอบก็ตอบหรือใครอยากเข้ามายียวนก็เชิญครับ
นายโฮฮับรับได้ทุกรูปแบบ ขออย่างเดียวไอ้พวกที่ชอบแปะชอบก๊อปปี้
จะแปะก็ขอให้แปะที่ละบทและกรุณาวางลิ้งไว้ด้วย ใครแปะติดกันเป็นผรืดผมเวียนหัวครับ
และผมอาจจะหลงลืมตอบ....เดียวจะหาว่านายโฮฮับตอบไม่ได้เลยตีเนียนทำเป็นไม่เห็น

เขาถามไว้แบบนี้ครับ

ร่วมตอบ แต่ตอบอันเดียวนะ

จิตพระอรหันต์ เป็นทุกข์มั้ย

พระอรหันต์ ท่านรู้ทุกข์(ทุกขอริยสัจจ์) แล้ว
และ มีอินทรีย์๕ พละ๕ บริบูรณ์ จึงละเหตุให้เกิดทุกข์ได้


กะคำถามว่า จิตพระอรหันต์ เป็นทุกข์มั้ย
ผู้ถามใช้ไม่ถูก คือ “จิต”พระอรหันต์

คำว่า เป็นทุกข์ ผู้ถามน่าจะหมายถึง เป็นทุกข์ (ร้อนใจ)
ความเป็นทุกข์(ร้อนใจ) ไม่ใช่ทุกขอริยสัจจ์
แต่เป็นทุกขสมุหทัย คือ เหตุให้เกิดทุกข์(ทุกขอริยสัจจ์)
ซึ่งเหตุให้เกิดทุกข์นี้ พระอรหันต์ท่านละได้แล้ว

นี่อีกแล้ว มั่วอีกแล้วนะ คือ เคยแต่อ่านได้ยิน แต่ที่ท่านเรียกชื่อสั้นๆ ก็หลงเข้าใจผิด

เอ้าดูนะ

๑. ทุกข์ (เรียกเต็ม ทุกขอริยสัจจ์)

๒. สมุทัย (เรียกเต็ม ทุกขสมุทัย)

๓ นิโรธ (เรียกเต็ม ทุกขนิโรธ)

๔. มรรค (เรียกเต็ม ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา อริยสัจจ์)


ทุกข์อริยสัจเกี่ยวกับคนทั้งนั้น ดูคำสรุป "สังขิตเตน ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา" หาคำแปลเอาเอง

จิตพระอรหันต์ไม่เป็นทุกข์ดับกิเลส
จิตพระอรหันต์เป็นวิมุติหลุดพ้นทุกข์

จิต...จิต...อะไร...

จิตพระอรหันต์หรือ?..

จิตวิญญาณยังทุกข์อยู่เพราะเหตุปัจจัยแห่งขันธ์5 (รวมทั้งรูป)

จิตสังขารไม่ปรุงแต่งธรรมอีกต่อไปเพราะกิเลส(อวิชชา)โดนทำลาย เป็นวิมุติธรรม

จิตวิญญาณไม่เที่ยง

จิตสังขารไม่เที่ยงเพราะเหตุปัจจัยแห่งขันธ์5

แต่พระนิพานเที่ยง

จิตสังขารหรือจิตวิญญาณคือคนละสภาวะกันกับนิพพาน

เพราะนิพพานคือสภาวะธรรมหลังจากสิ้นอายุ เรียกดับขันธ์นิพพาน

ส่วนไหนของจิต คือพระอรหันต์

คคห. นี้อาจไม่เข้ากับชื่อกระทู้ แต่ก็โยงถึงการเรียกชื่อหลักธรรม คือ โบราณาจารย์ ท่านเรียกชื่อสั้นๆ ฐานะคนเข้าใจพูดกัน พอมาถึงรุ่นเราๆท่านๆ เข้าใจผิดไปเลย สักตัวอย่าง เช่น ไตรสิกขา ได้แก่ อธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา และอธิปัญญาสิกขา เรียกสั้นๆ ศีล สมาธิ และปัญญา

ปัจจุบัน ก็มีผู้เข้าใจ ชื่อเต็มๆ อธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา อธิปัญญาสิกขา ว่าเป็นคนละอย่างกันกับ ศีล สมาธิ ปัญญา

อีกสักตัวอย่าง ผู้รู้รุ่นก่อนหน้าเรา ท่านพูดสั้นๆฐานคนเข้าใจกันว่า "นั่งสมาธิ" ปัจจุบันก็มีคนเข้าใจว่า นั่งนั่นเป็นสมาธิ ก็จึงพยายามนั่งให้นานๆ พอนั่งได้นานก็ว่ามีสมาธิ

พอนั่งแล้วจิตใจไม่สงบ ก็ว่า นั่งได้ไม่กี่นาที คือไม่มีสมาธิ

ดังนั้น เบื้องต้น คือ การศึกษาจากตำหรับตำราที่ถูกต้อง ไม่ใช่ไปจับแพะชนกับแกะ รถชนกับเรือ

ความหมายของคำว่า "จิต"ก็คือชื่อหรือบัญญัติที่ใช้เรียกกระบวนการในกายใจที่เรียกว่า.....ขันธ์๕
กระบวนการนี้เกิดเกิดกับบุคคลทุกระดับ .......ยกเว้นพระอรหันต์

และที่บอกว่า "รูป"นั้น พระอรหันต์ไร้ซึ่งรูปด้วยประการทั้งปวง นั้นเป็นเพาะพระอรหันต์ผ่านการเจริญ
สติปัฏฐานมาอย่างสมบูรณ์แล้วนั้นเอง ในส่วนของ"รูป" ถ้าเป็นพระอรหันต์ท่านเรียกว่า....กาย



พูดไม่ถูกครับ จะต้องบอกว่า กายใจของพระอรหันต์ไม่ปรุงแต่งธรรม
และไม่ได้เรียกว่าจิตสังขาร แต่เรียกว่า......วิสังขาร




ไม่ใช่จิตวิญญานไม่เที่ยง วิญญานกับจิตเป็นคนละอย่างกัน
และสิ่งที่ไม่เที่ยงคือ...สังขารไม่ใช่จิต จิตเป็นชื่อของกระบวนการขันธ์๕




ปัจจัยแห่งขันธ์๕คือ สังขาร ไม่ใช่จิต ....จิตและสังขารเป็นคนละอย่างกัน



"เที่ยง" ไม่มีจริงในโลกธรรม ในโลกธรรมล้วนไม่เที่ยง
เหตุนี้จึงต้องพูดว่า พระนิพพานคือหลุดพ้นจากโลกธรรม
พระนิพพานจึงหลุดพ้นจากความไม่เที่ยงของโลกธรรม.....พระนิพพานจึงไม่ใช่ทั้งความเที่ยงและไม่เที่ยง



พระนิพพานไร้ซึ่งจิต ....เพราะกายใจของอรหันต์มีแต่อนัตตาและอสังขตลักษณะ
ไร้ซึ่งสังขาร.....เพราะสภาวธรรมของพระอรหันต์ เป็น...วิสังขาร
ไร้ซึ่งวิญญาน...เพราะกายใจอรหันต์ไร้ซึ่งอัตตา



ไม่ใช่! นิพพานเป็นชื่อที่ใช่เรียกลักษณะของกายใจ
ถ้ากล่าวถึงนิพพานก็ให้เข้าใจว่้า เป็นบัญญัติที่กล่าวในเชิงของปุคคลาธิษฐานและธรรมาธิษฐาน
ความหมายโดยรวมก็คือ เป็นผู้มีชีวิตอยู่

นิพพานเป็นธรรมาธิษฐาน
พระอรหันต์เป็นปุคคลาธิษฐาน.....ยังมีชีวิต
ธรรมทั้งสองต้องอยู่คู่กัน เพราะเป็นปัจจัยแก่กัน
อย่างหนึ่งเป็นตัวบุคคลและอีกอย่างเป็นลักษณะประจำตัวครับ

พึงเข้าใจ ด้วยอุปมา

มีบ้านหลังหนึ่ง เจ้าของไม่เคยทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูเลย พื้นเรือนถูกฝุ่นละอองจับเกรอะกรัง หยักใยหยักเหยื่อระโยงระยางดูสกปรกรกรุงรัง

วันหนึ่ง เจ้าของบ้าน ได้รับคำแนะนำจากพระธุดงค์รูปหนึ่งที่ผ่านมาว่า โยมเอ๋ย อยู่กันยังไง ไม่ทำความสะอาดบ้านบ้าง ดูสินะสกปรกไปหมด กวาดถูสะนะ บ้านช่องจะได้ดูงดงามเจริญหูเจริญตา

เจ้าของบ้าน เชื่อถือพระธุดงค์รูปนั้น จึงเช็ดถูบ้านตามคำแนะนำ จนบ้านหลังนั้นสะอาดสะอ้านเหมือนบ้านใหม่ น่าอยู่น่านอน แขกไปใครมาก็ชื่นชมโสมนัส ฉันใด

ชีวิตคนเราเกิดมา ก็สกปรกด้วยละอองคือกิเลสน้อยใหญ่นานัประการ ไม่เคยกำจัดเช็ดถูเลย จนอยู่มาวันหนึ่ง เขาผู้นั้น ได้ศึกษาพุทธธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธะ ว่า กิเลสทำให้อยู่ร้อนนอนทุกข์ เจ้าจงกำจัดมันออกสะบ้าง จะได้นอนเป็นสุข ตื่นเป็นสุข เมื่อเขาได้รับคำสอนเช่นนั้นแล้ว ก็เจริญสมถะและวิปัสสนากำจัดกิเลสเช่นว่านั้น ต่อมาจิตใจของเขาก็รู้สึกปลอดโปร่งโล่งเบาตามสมควรแก่การปฏิบัติ ฉันนั้น


ที่ข้ออุปมา บ้านก็บ้านหลังเก่าหลังเดิม เพียงแต่เช็ดถูสิ่งสกปรกออกไป จัดระเบียบสิ่งของสะใหม่

ที่ข้ออุปไมย คนๆนั้น ก็คนๆเดิม จิตใจก็ที่มากับการเกิดบนโลกนี้แหละ (คนมีชีวิตเดียว) เพียงแต่ว่า กำจัดละอองคือกิเลสออกไป

พระอรหันต์ก็พึงเข้าใจด้วยข้ออุปมาอุปไมยนั้น

อุปติสสะ คนทีเคยอยู่กับสัญชัย กับ ที่อยู่กับพระพุทธเจ้าก็คนๆเดียวกัน แต่จิตใจต่างกันที่กำจัดราคะ โทสะ โมหะหมดไป

เห็นโฮฮับแย้งคุณstudent ขำมักๆ

ชาวพุทธควรไปศึกษาขันธ์กันใหม่ ชีวิตโด่ๆนี่แหละทางพุทธธรรมจำแนกโดยความเป็นกองเป็นหมวดแล้ว ได้ ๕ กอง ๕ หมวดด (ขันธ์ ๕)

รูป ก็ กายนั่นแหละ

บาลี จักขุ โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย มโน แปลเป็นไทย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

สิ่งที่เห็นด้วยจักษุ (ตา) ภาษาธรรมเรียกรูป (รูปารมณ์ = รูป+อารมณ์) ทั้งหมด

ท่านยกเอาขันธ์๕ขึ้นพูดก็เพื่อให้รู้ว่า อะไรคือ การปรุงแต่งที่เกิดจากอวิชชา
ไอ้ที่กรัชกายมั่วอ้างนั้นน่ะ เขาเรียก....อัตตา



รูป ที่บาลีเรียก"รูปัง"นั้น ไม่ใช่กาย แต่เป็นองค์ธรรมในสังขตธรรม(รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน)
รูป เป็นเหตุให้เกิด....มหาภูติรูป๔
ส่วนกายก็คือ.....ธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ


มหาเปรียญแปลไทยได้มั่วมาก คำว่ากาย(บาลี) ดันแปลเป็นไทยว่า กาย
แบบนี้เขาเรียกว่าแปลหรือ
คำว่ามโนก็เหมือนกัน ดันไปแปลว่าใจ....ถามหน่อยใจมันคิดได้หรือเปล่า

คำว่า "กาย"ในบาลี มันหมายถึง.... ผิวหนัง
คำว่า"มโน"ในบาลี มันหมายถึง.....สมอง
แบบนี้เขาถึงจะรู้เรื่อง



สิ่งที่เห็นด้วยตาในทางโลกเขาเรียกว่าภาพ แสง สี

ถ้าเป็นทางธรรม ท่านว่า สิ่งที่มากระทบกับจักขุคือ....วัตถุธรรม

รูปารมณ์ = รูป+อารมณ์ ....แบบนี้ผิด เพราะรูปารมณ์ ไม่ใช่ รูป+อารมณ์

แต่รูปารมณ์หมายถึง จักขายตนะ+รูปายตนะ

เมื่อว่า รูปารมณ์ ไม่ใช่ รูป+อารมณ์
แล้ว รูป+อารมณ์ มันมีไหม?
(ตรงนี้ ถามไปอย่างงั้น ไม่ได้สนใจนัก)