ผมเริ่มนั่งสมาธิมาสักพักหนึ่งแล้วแต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้เข้าพบครูบาอาจารย์เท่าไหร่ จึงอยากสอบถามเกี่ยวกับอาการที่ผมพบ ว่าถูกต้องหรือไม่ควรแก้ไขตรงไหนขอคำแนะนำด้วยครับ

โดยผมนั่งสมาธิครั้งละ 30-40 นาที จะมีแค่นานๆครั้งที่จะนั่งเกินกว่านั้น. โดยผมยึดหลักการนั่งสมาธิโดยรักษาจิตใจให้เหมือนกระจก
คล้ายกับสะท้อนภาพความคิดที่เกิดขึ้นเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ จนความนึกคิดเริ่มน้อยลงระยะห่างระหว่างความคิดที่เกิดขึ้นเริ่มกว้างขึ้นๆ

- ผลที่ได้ร่างกายสดชื่นเหมือนมีลมจากสี่ทิศแปดทาง

-ไม่ง่วง จนถึงขั้นนอนไม่ได้ในคืนนั้นหลังจากนั่ง. หรือบางทีกินเวลาหลายวันคือนอนได้แค่ 2-3 ชมก็ตื่นระนอนไม่หลับ เพราะรู้ตัวตลอด
ว่าหายใจเข้าหรือออกระหว่างนอน (โดย 3 ชมที่นอนก็ไม่สนิท รู้สึกว่าว่าตื่น คือถ้ามีคนเรียกระหว่างนั้นจะรู้สึกตัวทันที กรณีนี้ถ้าเป็นติดต่อกันหลายวันจะรู้สึกอื่นๆ หนักหัวทรมานที่ไม่อาจรู้ได้ว่า จะจบเมื่อไหร่อาจเครียดด้วย แต่ถ้าแค่วันเดียวไม่เป็นไร และไม่ง่วง)

-เผลอไปกำหนดลมหายใจเองจนเหมือนบังคับเพราะพยายามที่จะรู้ทุกลมหายใจของตนเอง จนบางทีรู้สึกทรมาน

เคยอ่านในเนตบอกให้ออกสมาธิ. มันคืออะไรทำยังไง

และอีกแบบหนึ่ง คือสร้างภาพที่คิดไปเลย. ภาพที่ผมสร้างคือ ทรงกลม ช่วงต้นๆตอนเริ่มนั่งใหม่ๆพยายามเพ่งไปเรื่อยๆ แล้วจินตนาการว่าทรงกลมหมุน
นั่งดูไปเรื่อยจนเริ่มหมุนเร็วขึ้น

-เกร็งบริเวณขมับทั้งสองข้าง รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจากบริเวณขมับ

-ลักษณะลมหายใจเปลี่ยนไป

-ปัญหาลักษณะเดิมคือนอนไม่ได้เลย เพราะทุกครั้งที่หลับตาจะเห็นทรงกลมที่เพ่งนั้นแหละตลอด

-รู้สึกสดชื่นแต่น้อยกว่าวิธีบน อึนๆเร็วกว่า

ผมควรไปทางไหนต่อ รู้สึกตัน และเริ่มกลัวผลที่ตามมาทำให้นั่งได้แค่ราวๆ 20-30 นาที ซึ่งไม่ทำให้เกิดผลดังกล่าว แต่รู้สึกเหมือนย่ำอยู่กับที่
เคยถามพระบางรูปท่านบอกว่าเพราะ สมาธิมาก แต่ปัญญาเดินตามไม่ทัน คืออะไรอะไรคือปัญญาในนัยยะนี้

แล้วที่บอกว่าให้ออกสมาธิ ทำยังไง

ขออภัยด้วยครับที่เขียนยาว พยายามจะอธิบายให้ละเอียดเพื่อผู้รู้จะได้ชี้แนะวิธีแก้ไขได้ตรงจุด
ล่าสุดเพิ่งเกิดหลังจากนั่งสมาธิไปไม่รู้ปรึกษาใคร เลยลองถามในนี้ดูครับ

http://pantip.com/topic/35348551