:b48: สวัสดีค่ะ นานแล้วที่ไม่ได้เข้ารู้สึกคิดถึงกัลยานมิตร สุชาวดีใช้เวลาในการบำเพ็ญอย่างหนักสู้กับปัญหาที่หนักหนาสำหรับผู้หญิง จากปัญหาต่างๆถึงได้ใจที่ตั้งมั่น หวั่นไหวน้อยลงๆและความสงสัยในเรื่องต่างๆทั้งทางโลกทางธรรม(ส่วนน้อยๆ) ที่สุดแล้วคำตอบ มันอยู่ที่ใจเรานี้เองค่ะ

ตอนนี้ ร่างกายของดิฉันรู้สึกว่าต้องการอาหารน้อยลงค่ะ คือกินข้าวเช้าจะอิ่มไปทั้งวัน(ดิฉันกิน 2 คาบต่อวัน) สิ่งที่เกิดขึ้นคือ มันย่อยช้า มีกลิ่นคล้ายอาหารที่เก่า ออกมาทางลำคอ และมีกลิ่นตามทวารต่างๆจนแทบไม่อยากอยู่ใกล้ใคร เกรงใจค่ะ หาทางแก้ปัญหาเลยลอง กินอาหารครั้งเดียว เช้า กลิ่นหายไปเลยค่ะร่างกายเบาสบาย กระปี้กระเป่า และไม่่หิว
ตอนนี้มีคำถามเกิด ในใจอ่อนๆ กำลังตามหาคำตอบ คือ กิเลส ตั้งคำถามว่า เธอจะขาดอาหารมั้ย จะโทรมมั้ย จะเป็นโรคกะเพาะมั้ย ที่สุดคือกลัวไม่สวยค่ะ (ทั้งๆที่ไม่ใช่คนสวย ) จะทำได้ไหมเธอคนธรรมดา ขอคำชี้แนะ จากผู้รู้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณกรัชกาย ดิฉันกำลังอยู่ในช่วงสังเกตุตัวเองค่ะ กิเลสยังอยากกิน นั่น นี้ นิดหน่อย แต่ ขยาดกลิ่น ทำธุรกิจส่วนตัวไม่ได้ใช้แรง (แต่ก่อนก็หิวปกติ) ดิฉันแทบไม่ได้ไปหาหมอหลายปีแล้วแต่ก่อนบ่อยมากๆ อาจด้วยอานิสงฆ์การภาวนารึคิดไปเอง ตั้งแต่ปฏิบัติ มา ยาต่างๆ ไม่ได้กินเลย อาการป่วยเกิดจะใช้เข้าสมาธิและฝึกเพิ่งภาวนา แม้แต่หวัดกะไม่เป็นเลยแต่ก่อนเป็นบ่อยค่ะ

คุณสุชาวดี ปฏิบัติ (ภาวนา) แบบใดอยู่ครับ

การภาวนาของสุชาวดี แบบสะเปะสะปะค่ะ คือลองผิดลองถูก ครูบาอาจารย์ไม่มี (เพราะด้วยภาระหน้าที่มากไม่มีโอกาสจะไปปฏิบัติแม้แต่วันเดียวดูแลพ่อ แม่ ป่วย พิการ)ใช้อ่านศึกษาในอินเตอร์เน็ต ชอบดูคำสอนของหลวงปู่ พระรุ่นก่อนๆ ทุกองค์

การปฏิบัติ จะชอบปฏิบัติมากกว่าศึกษาค่ะ คือ นั่ง นอน เดินจงกรม ว่างเมื่อใหร่ไม่ได้จะปฏิบัติแทบจะตลอดเวลา (เพราะมีปัญหาและความทุกข์ใจแบบเต็มๆไม่ว่างเว้น) เริ่มนั่งได้ไม่ถึงเดือน ดิฉันเจอความ สุขมากๆค่ะ มันวิเศษมากๆไม่เคยสัมผัส พอเวลาไม่นั่งความสุขมันก็ยังเกิดตลอด แต่ควบคุมไม่ได้ ความสุขจะมาเองไปเอง แต่ตั้งนั้นมาถึงตอนนี้ยังเสพความสุขตลอดมา ดิฉันใช้ความสุขอันนี้ตอนเวลาทุกข์ก็หลบเข้าสมาธิค่ะ แม้แต่ตอนเจ็บป่วยเข้าสมาธิจะรู้สึกสบาย หลับในสมาธิ พอตื่นมาอาการหายเป็นปลิดทิ้ง ที่สำคัญโรคต่างๆที่เคยเป็นจะค่อยๆหายไปเอง (พูดให้ใครฟังแทบไม่มีใครเชื่อ) และที่สำคัญดิฉันภาวนาให้เกิดความคิดที่พึ่งตัวเองไม่พึ่งสิ่งอื่น และ คุณพระรัตนตรัยเท่านั้น ทุกวันนี้ความสุขมันเกิดง่ายเพียงจับลมหายใจ ครั้งเดียวก็เกิด คือคล้ายๆกับควบคุมได้ ต้องการให้เกิดได้ตลอดค่ะ (และตอนนี้พิจารนาถือศีล แปดทุกวันพระค่ะ) เรื่องความรู้แบบปริยัติ สุชาวดีไม่มีเลยค่ะ

ดิฉันใช้ความสุขอันนี้ตอนเวลาทุกข์ก็หลบเข้าสมาธิค่ะ แม้แต่ตอนเจ็บป่วยเข้าสมาธิจะรู้สึกสบาย หลับในสมาธิ พอตื่นมาอาการหายเป็นปลิดทิ้ง ที่สำคัญโรคต่างๆที่เคยเป็นจะค่อยๆหายไปเอง