ความอยากเมื่อพูดอีกนัยหนึ่งคือ โลภะ เมื่อมีความอยากแล้วไม่ได้ดั่งใจก็เป็นทุกข์ แต่การที่จะหยุดความอยากได้ต้องเจริญสติหรือวิปัสสนา ในขณะที่ไม่ใช่พระอริยะยังเป็นปุถุชนอยู่ก็มีความอยากเป็นธรรมดา เราไม่สามารถบังคับบัญชาไม่ให้เกิดความอยากได้ เช่นเราอยากไปเที่ยว เราอยากกินนั้นกินนี้ เราอยากไปต้องการเงินเดือนขึ้น เราอยาก.... เพราะฉะนั้นเมื่อเกิดความอยากเราก็ควรที่จะรู้ด้วยสติ คือในขณะนั้นความอยากเกิดขึ้นเราก็รู้ แล้วสักพักความอยากนั้นก็หายไป

พระโสดาบันบุคคลที่เป็นพระโสดาบันได้ต้องมีศีล 5 ที่บริสุทธิ์ และบุคคลที่เป็นพระโสดาบันได้ต้องมีความเห็นที่ถูกต้อง เพราะพระอริยะบุคคลที่เป็นพระโสดาบันขึ้นไปต้องมีศีล 5 ที่บริสุทธิ์ และมีความเห็นที่ถูกที่ควรและไม่สามารถประพฤติผิดได้เลย พระโสดาบันสำคัญที่มีความเห็นถูกต้อง และถ้าเป็นพระอริยะโสดาบันขึ้นไปต้องมีศีล 5 ที่บริสุทธิ์

ขออนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรด้วยครับ สาธุๆๆๆ