โฮฮับพูดเรื่องเมตตากรุณา เห็นแล้วคันปากยิบๆ
ยังโยงไปโน่นนี่อีกหลายตัวหลายศัพท์ (ข้อความที่เน้นสีไว้ ) ดูความหมายเมตตาเป็นต้นกัน ท่านอธิบายไว้ในสัมมาสังกัปปะ (สัมมาสังกัปปะ - ความดำริชอบ ความนึกคิดในทางที่ถูกต้อง ... ตรงข้ามกับความดำริผิด ที่เรียกว่า มิจฉาสังกัปปะ)
ดูโจทก์ก่อน
อ้างคำพูด:
กรัชกาย เขียน:
ไม่บอกให้ไปบวชชีนะ แต่ลงคำสอนที่เป็นสัจธรรมให้ดูก่อน
"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณและเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้ว ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น ความสุขที่เกิดจากความรักนั้นเหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง เธอทั้งหลายอย่าพอใจในความรักเลย เมื่อจิตใจยึดไว้ด้วยความรัก จิตใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่"
คิดจะรักจงลืมคำว่าเสียใจ
ความรักความเสน่หา ไม่มีสูตรตายตัว ต้องปรับต้องแก้กันจนวันตาย ดีกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ทำไปทำมาตัดใจได้ปลงใจได้ เมื่อกาลเวลาผ่านไปๆ และผ่านไป
โฮฮับตอบ
สอนได้เลอะเทอะมาก! พูดมาได้ความรักเป็นร้าย ความรักมันเป็นบ่อเกิดแห่ง ความเมตตาและกรุณา
สัตว์โลกทุกผู้ทุกนามไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรักได้ นั้นเป็นเพราะความรักเป็นธรรมชาติที่อยู่คู่โลก
ความรักเป็นสิ่งดี แต่ความรักเป็นสังโยชน์อย่างหนึ่งที่เหนียวรั้งให้บุคคลต้องเวียนว่ายในวัฏสงสาร
ความรักย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ ทุกข์ในที่นี้ก็คือ ทุกข์อันเกิดจากความห่วงหาอาทร
กับตัว จขกท นั้นไม่ใช่ความรัก แต่เป็นกามฉันทะหรือความหลงในรูป
ซึ่งก็เป็นสังโยชน์เช่นกัน......แต่กามฉันทะสามารถปล่อยวางได้ง่ายกว่าความรัก
ไม่บอกให้ไปบวชชีนะ แต่ลงคำสอนที่เป็นสัจธรรมให้ดูก่อน
"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณและเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้ว ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น ความสุขที่เกิดจากความรักนั้นเหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง เธอทั้งหลายอย่าพอใจในความรักเลย เมื่อจิตใจยึดไว้ด้วยความรัก จิตใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวัง ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่"
คิดจะรักจงลืมคำว่าเสียใจ
ความรักความเสน่หา ไม่มีสูตรตายตัว ต้องปรับต้องแก้กันจนวันตาย ดีกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ทำไปทำมาตัดใจได้ปลงใจได้ เมื่อกาลเวลาผ่านไปๆ และผ่านไป
โฮฮับตอบ
สอนได้เลอะเทอะมาก! พูดมาได้ความรักเป็นร้าย ความรักมันเป็นบ่อเกิดแห่ง ความเมตตาและกรุณา
สัตว์โลกทุกผู้ทุกนามไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรักได้ นั้นเป็นเพราะความรักเป็นธรรมชาติที่อยู่คู่โลก
ความรักเป็นสิ่งดี แต่ความรักเป็นสังโยชน์อย่างหนึ่งที่เหนียวรั้งให้บุคคลต้องเวียนว่ายในวัฏสงสาร
ความรักย่อมนำมาซึ่งความทุกข์ ทุกข์ในที่นี้ก็คือ ทุกข์อันเกิดจากความห่วงหาอาทร
กับตัว จขกท นั้นไม่ใช่ความรัก แต่เป็นกามฉันทะหรือความหลงในรูป
ซึ่งก็เป็นสังโยชน์เช่นกัน......แต่กามฉันทะสามารถปล่อยวางได้ง่ายกว่าความรัก
ที่นี่
viewtopic.php?f=1&t=52588
