"..ถ้าพวกเราขาดสติอยู่ สติยังอ่อนอยู่นั้น
แม้พวกเราเห็นวัตถุต่างๆ จิตก็ย่อมรั่วไหล
ไปตามวัตถุนั้นได้ทันที เพราะขาดสตินั่นเอง

เราไม่มีสติพอจะรู้ว่ารูป ร่างกาย ของพวกเราก็เหมือนกัน
รูปร่างกายของพวกเราทำอะไร เมื่อทำลงไปมันผิดพลาด
ลงไปแล้ว มันผิดพลาดเพราะอะไร เพราะเราขาดสติ
เราระลึกไม่ทันก็ต้องทำไปก่อน สัมปชัญญะก็รู้ไม่ทันเขา
จึงทำผิดพลาดกัน.."


พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่






การฝึกอบรมจิตให้เข้าถึงความสงบเต็มที่

จนเกิดความรู้เฉพาะภายในตนเองนั้น เป็นของ

ดีอยู่ เพราะถ้าจิตไม่สงบ ก็จะไม่เห็นความฟุ้งซ่าน

ของจิต (กิเลส) การเห็นความฟุ้งซ่านของจิต

นั้นคือปัญญาชั้นต้น

ฉะนั้นความสงบของจิตจึงเป็นพื้นฐานของ

ปัญญา แต่ความรู้ขั้นต้นนี้ก็ดี หรือความรู้อันเกิด

จากความสงบรู้อยู่ภายในเฉพาะตนเองก็ดี

ยังมิใช่ปัญญาที่จะชำระกิเลสให้หมดสิ้นได้

เป็นแต่ทำกิเลส ให้สงบนิ่งอยู่ ไม่กำเริบ

ในเมื่อยังไม่มีอารมณ์อันใดมากระทบเท่านั้น

ฉะนั้น จึงควรอบรมจิตที่สงบอยู่แล้วนั้น

ให้มาก จนชำนาญ พร้อมกันนั้น ก็ควรคิดค้น

หาเหตุผลของอารมณ์นั้นๆ ที่มันเกิดขึ้นที่จิต

และทำให้จิตฟุ้งซ่าน จนเห็นโทษของมัน

แล้วจะถอนได้ มิใช่ปล่อยให้มันสงบเต็มที่แล้ว

จะถอนกิเลสเอง เหมือนผลไม้ เมื่อมันแก่แล้ว...

หวานเอง ร่วงหล่นเองฉะนั้น...

โอวาทธรรมหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี