ท้งหมดก็พอจะเข้าใจได้นะครับ
แต่ติดตรงที่ว่า สมาธื"สชาตื สชาธิสตื สชาธิสมาธิ สชาธิปัญญา"
อะไรยังไง เปิดหากูเกิลก็ไม่มีมันเป๋นยังไร หรือภาษาท้องถิ่นไหน

[๓๐] สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
ความตั้งอยู่แห่งจิต ความดำรงอยู่แห่งจิต ความมั่นอยู่แห่งจิต ความไม่ส่ายไปแห่งจิต
ความไม่ฟุ้งซ่านแห่งจิต ภาวะที่จิตไม่ส่ายไป ความสงบ อินทรีย์คือสมาธิ สมาธิพละ สัมมาสมาธิ
ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น.

[๒๘๗] สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
ความตั้งอยู่แห่งจิต ความดำรงอยู่แห่งจิต ความมั่นอยู่แห่งจิต ความไม่ส่ายไปแห่งจิต
ความไม่ฟุ้งซ่านแห่งจิต ภาวะที่จิตไม่ส่ายไป ความสงบ อินทรีย์คือสมาธิ สมาธิพละ มิจฉา
สมาธิ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น.

[๒๑๐] สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
ความตั้งอยู่แห่งจิต ความดำรงอยู่แห่งจิต ความมั่นแห่งจิต ความไม่ส่ายไปแห่งจิต
ความไม่ฟุ้งซ่านแห่งจิต ภาวะที่จิตไม่ส่ายไป ความสงบ อินทรีย์คือสมาธิ สมาธิพละ สัมมาสมาธิ
สมาธิสัมโพชฌงค์ อันเป็นองค์แห่งมรรค นับเนื่องในมรรค ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า
สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น.

[color=#0000FF].
สมาธิในความหมายทั่ว ๆ ไป กับสมาธิในความหมายของพระพุทธศาสนา

- สมาธิในความหมายทั่ว ๆ ไป คือสมาธิที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เช่นการเล่าเรียน การทำงาน ฯลฯ แม้ในสัตว์ก็มี ท่านเรียก "สัญชาตญาณ" เช่น สัญชาตญาณการดำรงชีวิต สัญชาตญาณการเอาตัวรอด ฯ

สมาธินี้มีมาแต่กำเนิด เรียกว่า "สชาติ" เช่น "สชาติสติ สชาติสมาธิ สชาติปัญญา" ปัญญาที่มาพร้อมกับการเกิด ในสัตว์มีข้อจำกัด แต่ในมนุษญ์สามารถพัฒนาให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นได้ "สมาธิในลักษณะนี้มีนิวรณ์ห้าครอบงำเป็นปกติ"

- สมาธิในความหมายของพระพุทธศาสนา คือ "สมาธิที่ต้องละนิวรณ์ห้าได้" นิวรณ์ห้า ได้แก่ ..

๑. กามฉันท์ ความพอใจ ความกำหนัด หรือราคะ คือ ความพอใจ หรือติดใจในกามคุณ ๕
๒. พยาบาท คิดร้ายผู้อื่น ความอาฆาตพยาบาท ความขุ่นเคือง ความขัดข้อง
๓. ถีนมิทธะ ความหดหู่ซึมเซา ความหดหู่ใจ ความง่วงเหงาหาวนอน
๔. อุทธัจจกุกกุจจะ ความฟุ้งซ่านและรำคาญใจ
๕. วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย ความลังเลสงสัยในธรรมต่าง ๆ ในการปฏิบัติ ฯ

[color=#0000FF].
สติปัฏฐาน ๔ ฐานที่ตั้งของสติ ๔ แห่ง ..

- กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน ให้พิจารณากายในกาย
- เวทนานุสติปัฏฐาน ให้พิจารณาเวทนา คือ สุขทุกข์ และไม่สุขไม่ทุกข์
- จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน ให้พิจารณาใจที่เศร้าหมองหรือผ่องแผ้ว
- ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ให้พิจารณาธรรมที่เป็นกุศลหรืออกุศลที่เกิดกับใจ

คำว่าสติปัฏฐาน แท้จริงก็คือ มหาสติปัฏฐาน คำว่าสี่ (๔) เป็นคำที่ต่อเติมเกินจากพุทธพจน์
ในหลักของมหาสติปัฏฐาน จะต้องยึดเอา ธัมมานุปัสสนาฯเป็นเป็นหลัก เหตุนี้การพูดว่าสติปัฏฐาน๔
จึงเป็นคำพูดที่ผิดเพี้ยน

และความหมายของมหาสติปัฏฐานก็คือ......การใช้สติปัญญาไปพิจารณาธรรมที่มากระทบกายใจ(ปัจจุบัน)
มันไม่ใช่มีความหมายว่า ฐานที่ตั้งของสติ แท้จริงคือการใช้สติเป็นฐานที่ตั้งแห่งปัญญา


กายานุปัสสนา เวทนานุปัสสนา และจิตตานุปัสสนา.....ล้วนเป็นองค์มรรคหรือองค์ประกอบของ
ธัมมานุปัสสนาทั้งสิ้น การที่บุคคลจะเดินมรรคใดในสามมรรคที่ว่า เราจะต้องพิจารณาจากบรรพต่างๆ
ในธัมมานุปัสสนา ตัวอย่างเช่น ในธัมมมานุปัสสนาท่านให้พิจารณา นิวรณ์บรรพ เราก็ต้องไปเจิญมรรค
ในเรื่องของกายานุปัสสนา......สรุปก็คือเราต้องเอา ธัมมานุปัสสนาฯเป็นประธาน ส่วนกายาฯ เวทนาฯและจิตฯเป็นเพียงองค์ประกอบ

คำว่าสี่ (๔) เป็นคำที่ต่อเติมเกินจากพุทธพจน์