อุปาลิสังฆเภทสูตร

ท่านพระอุบาลีทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า " ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ตรัสว่า สังฆเภท สังฆเภทดังนี้ สงฆ์จะเป็นผู้แตกกันด้วยเหตุมีประมาณเท่าไรหนอแล ฯ "


พระผู้มีพระภาคทรงตอบ ดังนี้ว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้

ย่อมแสดงสิ่งที่ไม่ใช่ธรรมว่า เป็นธรรม ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่เป็นธรรมว่าไม่เป็นธรรม ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ไม่ใช่วินัยว่าเป็นวินัย ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่เป็นวินัยว่าไม่เป็นวินัย ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตไม่ได้กล่าวไว้ไม่ได้บอกไว้ว่า ตถาคตกล่าวไว้บอกไว้ ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตกล่าวไว้บอกไว้ว่า ตถาคตไม่ได้กล่าวไว้ไม่ได้บอกไว้ ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตไม่เคยประพฤติมาว่า ตถาคตเคยประพฤติมา ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตเคยประพฤติมาว่า ตถาคตไม่เคยประพฤติมา ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตไม่บัญญัติไว้ว่า ตถาคตบัญญัติไว้ ๑
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้ว่า ตถาคตไม่บัญญัติไว้ ๑


ภิกษุเหล่านั้นย่อมทอดทิ้งกัน แยกจากกัน ทำสังฆกรรมแยกกัน สวดปาติโมกข์แยก
จากกัน ด้วยวัตถุ ๑๐ ประการนี้ ดูกรอุบาลี สงฆ์จะเป็นผู้แตกกันด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล ฯ

อานันทสังฆสามัคคีสูตร

ท่านพระอานนท์ทูลถามว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ตรัสว่าสังฆสามัคคี สังฆสามัคคี ดังนี้ สงฆ์จะเป็นผู้พร้อมเพรียงกันด้วยเหตุมีประมาณเท่าไรหนอแล ฯ"


พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ ภิกษุในธรรมวินัยนี้

ย่อมแสดงสิ่งที่ไม่ใช่ธรรมว่าไม่ใช่ธรรม
ย่อมแสดงสิ่งที่เป็นธรรมว่าเป็นธรรม
ย่อมแสดงสิ่งที่ไม่เป็นวินัยว่าไม่เป็นวินัย
ย่อมแสดงสิ่งที่เป็นวินัยว่าเป็นวินัย
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตไม่ได้กล่าวไว้ไม่ได้บอกไว้ว่า ตถาคตไม่ได้กล่าวไว้ไม่ได้บอกไว้
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตกล่าวไว้บอกไว้ว่าตถาคตกล่าวไว้บอกไว้
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตไม่เคยประพฤติมาว่า ตถาคตไม่เคยประพฤติมา
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตเคยประพฤติมาว่า ตถาคตเคยประพฤติมา
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตไม่ได้บัญญัติว่า ตถาคตไม่ได้บัญญัติไว้
ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้ว่าตถาคตบัญญัติไว้


ภิกษุเหล่านั้นย่อมไม่ทอดทิ้งกัน ไม่แยกจากกัน ไม่ทำสังฆกรรมแยกกัน ไม่สวดปาติโมกข์แยกกัน ด้วยวัตถุ ๑๐ ประการ นี้ ดูกรอานนท์ สงฆ์ย่อมเป็นผู้พร้อมเพรียงกันด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล ฯ


อานนท์ : ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็บุคคลผู้สมานสงฆ์ผู้แตกกันแล้วให้พร้อมเพรียงกัน จะประสพผลอะไร พระเจ้าข้า ฯ

พระพุทธเจ้า : ดูกรอานนท์ บุคคลผู้ที่ทำสงฆ์ผู้แตกกันแล้วให้พร้อมเพรียงกันนั้นจะประสพบุญอันประเสริฐ ฯ

อานนท์ : ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บุญอันประเสริฐคืออะไร พระเจ้าข้า ฯ

พระพุทธเจ้า : ดูกรอานนท์ บุคคลผู้สมานสงฆ์ผู้แตกกันแล้วให้พร้อมเพรียงกันนั้นจะบันเทิงอยู่ในสวรรค์ตลอดกัปหนึ่ง ฯ


" ความพร้อมเพรียงแห่งสงฆ์ เป็นเหตุให้เกิดความสุข และ
บุคคลผู้อนุเคราะห์สงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกันแล้ว ผู้ยินดีแล้วใน
ความพร้อมเพรียงกัน ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่พลาดจากธรรม
เป็นแดนเกษมจากโยคะ ย่อมบันเทิงอยู่ในสวรรค์ตลอด
กัปหนึ่ง เพราะสมานสงฆ์ให้พร้อมเพรียงกัน ฯ "

เริ่มจะเห็นชัดขึ้นทุกวัน...

นักท่องเที่ยวเผยภาพพระเดินขอเรี่ยไรเงินที่น้ำผุดเขาใหญ่...


http://www.posttoday.com/social/hot/421156

ครั้งพระพุทธศาสนาเข้ามาไทยก็อันเดียวคือเถรวาท (มหานิกาย) แล้วธรรมยุตมาจากไหนล่ะ ไปค้นดูนะ

เมื่อมีสองนิกาย มหานิกาย ธรรมยุต แต่สังฆราชมีเพียงหนึ่ง (ถ้าของใครของมันสะปัญหาไม่เกิด) เรื่องนี้ศึกษาจากคดีพระพิมลธรรม

มันเป็นธรรมชาติ..กรัชกาย..

พุทธบัญญัติห้ามพระภิกษุรับเงินและทอง ทั้งรับเองและให้ผู้อื่นรับ รวมทั้งยินดีเงินและทองทีเขาเก็บไว้ให้ถ้าปฏิบัติผิดจากนี้ก็ผิดพระวินัย ถ้ารู้ว่าผิดก็ควรสละแล้วปลงอาบัติ แต่ภิกษุบางรูปรู้ว่าผิดก็ยังทำ ไม่เคารพพระธรรมวินัยที่เป็นศาสดาของตน ฆารวาสก็ควรรู้สิ่งใดควรถวายสิ่งใดไม่ควรถวายแก่ภิกษุ อย่างเรื่องการถวายรถนี่ก็เหมือนกัน ไม่ควรถวาย ไม่ใช่สิ่งที่ควรสำหรับเพศบรรพชิต ยานของภิกษุมีอย่างเดียวคือรองเท้า ถวายรองเท้าจึงควร

ธรรมชาติยังไงอ่ะ เอาชัดๆ

จะไปเหนือ ใต้ ถวายรองเท้าแล้วบอกว่าเดินไปนะขอรับท่าน คิกๆๆ

เหนือใต้ออกตก ถ้าไม่ได้ป่วยก็ต้องเดินครับ หรือถ้ารูปใดมีฤทธิ์ จะเหาะเหิน เดินอากาศ ดำดินไปก็ได้ แต่ก็ต้องไม่ให้ชาวบ้านคฤหัสถ์เห็นครับ

เรื่องยาน

ก็โดยสมัยนั้นแล พระฉัพพัคคียี์ขี่ยานซึ่งเทียมด้วยโคตัวเมีย มีบุรุษเป็นสารถีบ้าง เทียมด้วยโคตัวผู้ มีสตรีเป็นสารถีบ้าง ประชาชนจึง เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า เหมือนชายหนุ่มหญิงสาวไปเล่นน้ำในแม่น้า คงคาและแม่น้ำมหี ฉะนั้น ภิกษุทั้งหลาย กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ ทรงบัญญัติห้ามภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงไปด้วยยาน รูปใดไปต้องอาบัติทุกกฏ.

สมัยต่อมา ภิกษุรูปหนึ่งไปพระนครสาวัตถีในโกศลชนบทเพื่อเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า แต่อาพาธเสียกลางทาง และได้หลีกจากทางนั่งอยู่ ณ โคนไม้แห่งหนึ่งประชาชนพบภิกษุนั้น จึงเรียนถามว่า พระคุณเจ้าจะไปไหนขอรับ ?

ภิกษุนั้นตอบว่า อาตมาจะไปพระนครสาวัตถุ เพื่อเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า.

ป. นิมนต์มา ไปด้วยกันเถิด ขอรับ.

ภิ. อาตมาไม่อาจ เพราะกำลังอาพาธ.

ป. นิมนต์มาขึ้นยานเถิด ขอรับ.

ภิ. ไม่ได้ เพราะพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงห้ามยาน.

ภิกษุนั้นรังเกียจอยู่ ดังนั้นจึงไม่ยอมขึ้นยาน ครั้นไปถึงพระนครสาวัตถีแล้วจึงแจ้งเรื่องนั้น แก่ภิกษุทั้งหลาย ๆ กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า.

ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทำธรรมีกถา ในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเราอนุญาตยานแก่ภิกษุผู้อาพาธ.

ครั้งนั้น ภิกษุทั้งหลายได้คิดกันว่า ยานที่ทรงอนุญาตนั้นเทียมด้วยโคตัวเมีย หรือเทียมด้วยโคตัวผู้ แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆทรงอนุญาตแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตยานที่เทียมด้วยโคตัวผู้และยานที่ใช้มือลาก.

สมัยต่อมา ภิกษุรูปหนึ่งไม่ผาสุกอย่างแรง เพราะความกระเทือนแห่งยาน ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ๆ ทรงอนุญาตเก่ภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตยานหามมีตั่งนั่ง และเปลผ้าที่เขาผูกติดกับไม้คาน.

จากห้ามเลย...พอมีเหตุ..ก็มีอนุญาตให้ภิกษุอาพาธได้

พอมีเหตุแห่งการสงสัยในหมู่ภิกษุ...ก็มีการกำหนดละเอียดขึ้นว่า..ต้องลากด้วยโคตัวผู้และลากด้วยมือ
(หากพระองค์ยังทรงอยู่..ก็อาจมีคนสงสัยว่า..ลากด้วยลา..ม้า..กระบือ...ฯลฯ..ได้มั้ย?)

พอมีเหตุ..เกิดการไม่ผาสุกเนื่องจากแรงกระเทือน...ก็กำหนดละเอียดขึ้นไปอีกว่า..ยานหามมีตั่งนั่ง..และเปลผ้าผูกใว้ที่ไม้คาน...

จะสังเกตเห็นได้ว่า...ห้ามนั่งยาน..มีการเปลี่ยนแปลงในรายละเอียดเพิ่มขึ้นได้เรื่อย ๆตามความเหมาะสม...แต่ยังอยู่ในเรื่องภิกษุอาพาธ....หากพระองค์ทรงพระชนชีพอยู่ถึงปัจจุบัน..ก็อาจมีผู้ทูลถามเหตุมากขึ้นนอกจากการอาพาธแล้วจะขึ้นยานเพื่อการอื่นได้มั้ย..เช่น..หนีภัยซึนามิ...หนีภัยแผ่นดินไหว..น้ำท่วม..ไฟไหม้...พายุ...แล้วยานก็อาจจะเพิ่มชนิดมากขึ้นจากแค่เทียมสัตว์..ยานหาม..ผูกเปลผ้า..ว่าจะเป็นรถยนต์..เรือยนต์..เครื่องบิน..ได้มั้ย...อย่างนี้เป็นต้น..

หากพระองค์มีพระชนชีพได้ยาวนาน..ก็เชื่อว่า..รายละเอียดปลีกย่อยเรื่องการห้ามยานก็คงมีมากกว่านี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ...เช่น
การหนีภัย...

รับกิจนิมนต์กี่กิโลเมตรจึงจะขึ้นยานได้..

ขับยานยนต์เองได้มั้ยเพราะลูกศิษย์วัดหายากขึ้นทุกวัน(ยานเทียมสัตว์คงไม่เหมาะแน่)...

มีชื่อเป็นเจ้าของยานเองได้มั้ย(เพราะทุกวันนี้หาคนซื่อสัตย์ยากขึ้นทุกวัน...ยานก็ซื้อมาจากเงินบริจาคหากถูกโกงไปก็เท่ากับไม่ได้รักษาศาสนสมบัตินะซิ...ว่ามั้ย )...

ในความเห็นของผม...จะเห็นว่า..อาการการนั่งยาน..ไม่ได้เป็นอุปสรรค์ในการบรรลุธรรม..(หากเป็นอุปสรรค...พระองค์คงไม่อนุญาตให้ผู้อาพาธหรอก)...แต่กิเลสความอยากสะดวกสะบายต่างหากที่เป็นอุปสรรคแห่งมรรคผล...

เอาแบบตรงๆเปะๆนะ
พระธรรมวินัยก็เปะๆ
ต้องแบบพระศาสดาน๊า
สมบัติจักรพรรดิ์ขนาดไหน
สมบัติเก๊ๆบ้านรถที่ดินมีได้รึ
จะบวชก็ต้องทวนกระแสเพื่อ
อริยทรัพย์เชียวน๊าข้ามไม่พ้น
ตามกระแสก็ตามกิเลสอกุศล
บวชเพื่อพ้นภาระและขัดเกลา
ชาวบ้านยังขัดเกลาถึงอนาคามี
รู้ก็ยังทำถามว่าตายแล้วไปไหน
นรกสวรรค์พรหมโลกนิพพานมีจริงๆ

ถามว่าบวชแล้วไม่สละพ้นไหมยังยินดีในสมมุติในนิมิตชั่วคราวในของไม่มีแล้วต้องทุกข์อีกตายแน่ๆ


ท่องพุทโธเข้าไว้ถามว่าไฟสุมขอนลุกลามแท้แน่ๆมีเวลาเย็นไม่ถึง100ปีเย็นใจคิดว่าทำได้ ตายแน่ๆ