"...การทำบุญให้ทานเป็นกิจสำคัญมากเหนือสิ่งอื่นใด สำหรับผู้หวังพึ่งตัวเองทั้งปัจจุบันและอนาคต ที่ยังท่องเที่ยวอยู่ในวัฏฏสงสาร

เพราะสัตว์ที่มีกรรมทั่วไตรโลกธาตุ ต้องเป็นผู้รับผิดชอบตัวเอง ไม่มีใครจะคอยรับผิดชอบใคร ทั้งการเกิดในกำเนิดดีชั่วต่าง ๆ ตลอดการเสวยผล คือ สุขหรือทุกข์หนักเบามากน้อย ตนต้องเป็นผู้เสวยกรรมของตัวทำไว้ทั้งสิ้น

ไม่มีใครทำไว้เผื่อใคร ทุกตนต่างทำไว้เพื่อตัว แม้ไม่มีเจตนาว่าทำไว้เพื่อตัวเองก็ตาม แต่ความจริงก็เป็นกฏตายตัวมาดั้งเดิมอย่างนั้น..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน




ทุกชีวิตเกิดขึ้นแล้ว ตั้งอยู่
และก็ดับไปในที่สุด
สิ่งที่ได้มากับสิ่งที่มีอยู่
และสิ่งที่ติดตัวไป
คือกรรมดีกรรมชั่วหรือบุญและบาปเท่านั้น

หลวงพ่อเมือง พลวัฑโฒ



ไม่ทำร้ายตอบ
ไม่กล่าวร้ายตอบ
ไม่คิดร้ายตอบ
กล่าวคือรักษากาย วาจาใจเท่านั้นเอง

หลวงพ่อเมือง พลวัฑโฒ




เวลาใจจะขาด ใครจะมาช่วยได้ ? ไม่มีใครช่วยได้
จะมีอำนาจ วาสนา มีลาภ มียศ มีรายได้มากมายก่ายกอง
ร่ำรวยอย่างไรก็แล้วแต่ เวลาใจจะขาด มันช่วยไม่ได้ !
ใคร ๆ ก็ช่วยไม่ได้ จะบอกว่ารักมากก็ช่วยกันไม่ได้
เราเองต้องรักตัวเอง ต้องช่วยตัวเอง
เพราะมาเกิดก็ด้วยกรรมของเราเอง
เราจะตายเราก็อาศัยกรรมของตัวเอง ไม่ได้อาศัยของคนอื่น
จะไปสู่สุคติภพชาติใดก็เป็นเรื่องของตัวเองทั้งนั้น ก็ต้องทำเอา
ถ้าเราไม่ทำเอาจะเกิดจะมีขึ้นเหรอ ?
สมบัติส่วนตนได้อย่างไร ? มีที่พึ่งได้อย่างไร ? ก็ต้องทำเอา
มันไม่เกินบ่ากว่าแรงหรอกเรื่องการภาวนา

หลวงพ่อเมือง พลวัฑโฒ