เราชื่อว่าโชติปาละ ได้กล่าวกะพระสุคตเจ้าพระนามว่า กัสสปะ ในกาลนั้นว่า
"จักมีโพธิมณฑลแต่ที่ไหน โพธิญาณท่านได้ยากอย่างยิ่ง"

จาก หนังสือพุทธธรรม


พวกนิครนถ์มีความเห็นว่า “ความสุขจะพึงลุถึงด้วยความสุขไม่ได้ ความสุขจะพึงลุถึงได้ด้วยความทุกข์”
ดังนั้น พวกนิครนถ์จึง บำเพ็ญตบะ กระทำอัตตกิลมถานุโยค คือ ทรมานตน-
(ม.มู.12/220/187)

พระพุทธเจ้าเมื่อก่อนตรัสรู้ ก็เคยทรงเข้าพระทัยอย่างนั้น จึงได้ ทรงบำเพ็ญทุกรกิริยาเสียเวลาไปยาวนาน
(ม.ม.13/489/443


และ มีที่กล่าวไว้ในบุพกรรมของพระองค์ในอดีตชาติ ว่าเป็นสาเหตุให้พระองค์ต้องทรงไปลำบากมาก และ ใช้เวลานานในการที่จะตรัสรู้


(1) พุทธาปทานชื่อปุพพกรรมปิโลติที่ ๑๐ (๓๙๐) ว่าด้วยบุพจริยาของพระองค์เอง
เล่มที่ ๓๒

เราชื่อว่าโชติปาละ ได้กล่าวกะพระสุคตเจ้าพระนามว่า กัสสปะ ในกาลนั้นว่า
"จักมีโพธิมณฑลแต่ที่ไหน โพธิญาณท่านได้ยากอย่างยิ่ง"

ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เราได้ประพฤติกรรมที่ทำได้ยากมาก (ทุกกรกิริยา) ที่ตำบลอุรุเวลาเสนานิคมตลอด ๖ ปี แต่นั้นจึงได้บรรลุโพธิญาณ แต่เราก็มิได้บรรลุโพธิญาณอันสูงสุดด้วยหนทางนี้ เราอันบุรพกรรมตักเตือนแล้ว จึงแสวงหาโพธิญาณโดยทางที่ผิด