...ปัญหาคือตัวบิ็กทู่ไม่รู้ตัวว่าจิตตัวเองกำลังเป็นอกุศลอยู่...

...ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะบอกบุญให้ทราบโดยทั่วหน้ากันนะคะ...
...วันนี้เพิ่งกลับมาจากการทำพิธีบำเพ็ญกุศลทักษิณานุประทาน...
...ถวายเป็นพระราชกุศลแด่สมเด็จย่าครบรอบ20ปีสวรรณคต...
...ขอทุกดวงจิตเจริญในกุศลร่วมอนุโมทนาโดยทั่วหน้ากันสาธุค่ะ...

อกุศลตรงไหน

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับคุณโรสด้วยค่ะ

... ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ่ขึ้นไปค่ะ...บุญรักษาให้หายจากอาการเจ็บป่วยไวไวนะคะ...

...หัวเสียจิตก็ขุ่นมัว...กลัวข้าพเจ้าได้ดีเข้าขั้นอริยะก็ขุ่นมัวอีก...อ่ะแค่ดีดนิ้ว1ที...
...สิ่งที่เกิด-ดับทางอายตนะ6ที่ผ่านไปมีเท่าไหร่รู้ป่าวววว...หุหุ...10ล้านแสนโกฏิขณะ...
...โลภะ...ติดข้องในสิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนผ่านมากี่วันแล้วจ๊ะ...วางไม่ได้ก็เพราะโมหะ...
...หลงว่ามีข้าพเจ้ามาทำให้ท่านรู้สึกไม่ค่อยพอใจเกิดโทสะเล็กน้อยแต่ก็ทวีขึ้นเรื่อยๆ...
...555...ไม่เรียกว่าเป็นอกุศลจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ...จิตข้าพเจ้าไปสวรรค์ทำการกุศลมา...
...ลืมท่านไปละ...พอกลับเข้ามาใหม่เอ้ายังไม่รู้จักปล่อยวาง...จะมาหลงสมมุติคนอื่นทำไม...
...อยู่ในโลกของความคิดคนเดียว...ตั้งแต่เกิดจนตาย...ทำอยู่2อย่างคือคิดดีกะคิดไม่ดี555...
...ความดีและความไม่ดีที่ท่านคิดนั่นแหละคือเจตนา...ส่งผลเป็นกรรมของท่านเองทั้งหมด...
...มันไม่ไปหาคนที่ท่านคิดดีหรือคิดไม่ดีกะเค๊าน๊า...มันเป็นกุศลกับอกุศลสะสมที่จิตท่านเอง...
...ตัวเองกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัว...กุสลา ทำมา อกุสลา ทำมา อัพยากะตา ทำมา ทำมาเองทั้งนั้นเลย...

...สติระลึกได้หรือยังต้องระวังความคิดคือจิต...คิดแล้วต้องวางเพราะเค๊าจะทำดีหรือไม่ดีก็เรื่องเขา...

...พูดมีเสียงก็คือคิด...เขียนไม่มีเสียงก็คือคิด...คิดก็คือคิดไม่มีเสียง...
...ต้องรักษาผลประโยชน์ตนระวังจิตและความคิดปล่อยวางให้เป็น...
...มีจิตตนเป็นภาชนะรองรับกรรม...ทุกคนมีกรรมเป็นของๆตน...
...ทุกอย่างเป็นสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการสร้างกรรมดีและไม่ดี...
...แต่ละคนมีจิตแต่ละ1ที่ต้องดูแลจิตของตนของตนนะ...
...ดับให้เป็นเย็นให้ได้...จิตขณะใหม่หมดนะคะ...
...ทุกอย่างไม่มีเรามีแต่สภาพธรรมรู้หรือไม่รู้...
...คิดดี พูดดี ทำดี คิดให้ดีก่อนทำ...
...ทุกอย่างสำเร็จแล้วที่ใจ...
...จดจำแต่สิ่งที่ดีๆไป...
...จำแต่สิ่งไม่ดี...
...ทำลืมๆบ้าง...
...ก็ดีได้เอง...

เงียบเลย..

แต่ละวรรค..แต่ละวรรค...นี้มีความหมายหมด...นะ

คิดเองน่าจะได้นะ

... อมภูมิหรา...แสดงปัญญาสิ...แค่นี้ไม่เห็นต้องอมภูมิเลย
...รร.ที่เราเรียนธรรมน่ะมีพระพุทธเจ้าเป็นผอ.ครูที่สอนมีแต่พระอรหันต์...
...ครูประจำชั้นก็เป็นพระอรหันต์...แล้วก็เรียนพิเศษกะอ.สุจินต์ทางวิดีโอ...
...ครูของข้าพเจ้าแสดงปัญญาแบบไม่อมภูมิแล้วก็ไม่คิดเงิน...เรียนฟรีน๊า...

ค้นให้พบ มันอยู่แค่ปลายจมูก

ที่เรียงมาให้ดู...เพื่อลำดับถึงสาเหตุ

Bigtoo กล่าวว่า..การอยากกิน...ไม่ใช่คุณสมบัติของโสดาบัน..โดยยกคุณสมบัติโสดาบันที่ควรรู้ 4 ประการมา

กระผมเห็นแย้งว่า...อาการอยากกิน..ไม่ใช่เป็นตัวคัดแยกความเป็นโสดาบัน..เคยบอกกับ Bigtoo ก่อนหน้านี้ไปแล้วว่า..แค่อาการอยากกิน...กลับเป็นปัญหา..ทีกับการกินเหล้าบ้าง ...Bigtoo..กลับมีความเห็นว่า..อริยะบุคคล..ทำได้

ผมก็เลย..เอาคำที่ Bigtoo ยกมา..ถามกลับ Bigtoo ว่า..
แล้ว..มีฝ่ามืออันชุ่ม ...มีความหมายว่าอะไร

Bigtoo ตอบเลี่ยง ๆ ให้..คิดเอาเอง..

ทำให้คิดได้เป็น 2 อย่างคือ...
1 ตอบไม่ได้ ไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร..กับ..
2..ตอบได้แต่คำตอบนั้นจะไปขัดแย้งกับที่ Bigtoo พูดว่า.."การอยากกินอะไรแล้วมีคนหามาให้ตรงใจอยากกินไม่ใช่คุณสมบัติของโสดาบันนะครับ"

หลงประเด็นละมั้งใครเขาบอกว่าอยากกินไม่ใช่คุณสมบัติของโสดาบันครัย มั่วอีกแล้ว. กลับไปอ่านดูคุณrossarinเขาพูดว่าอะไร

ผมไม่ได้หลงประเด็นคับ....ประเด็นของผม..อยู่ที่คำพูด Bigtoo..ครับ

ไม่ใช่คำของคุณโรสริน..



ผมไม่หลงประเด็น..

แต่Bigtoo กำลังเบี่ยงเบนประเด็น..ที่ผมตั้งคำถามกับBigtoo ต่างหากครับ...

คำถามที่ว่า..มีฝ่ามืออันชุ่ม..นั้นนะ...หมายความว่าอะไร?

เป็นไปได้มั้ยว่า...ความหมายของคำนี้...จะไปแย้งกับคำพูดของBigtoo เอง

ทำไมมันดูยุ่งยากเยอะแยะไปหมดล่ะครับ เอาใหม่ๆ แก้ให้ใหม่

ทำดี+ศึกษาและปฏิบัติธรรม = นิพพาน

อาจจะดูสั้นๆแต่ความหมายกว้าง อยู่ที่การตีความครับ

ทำดี= อะไรที่ดีก็ทำครับ อะไรไม่ดีก็ไม่ทำ เท่านั้นเอง

ศึกษาและปฏิบัติธรรม = การทำดี การรักษาศีล การปล่อยวาง การเรียนรู้ชีวิต ฯลฯ ทุกอย่างแหล่ะครับ สิ่งเหล่านี้ถือเป็นการปฏิบัติธรรมได้ทั้งนั้นครับ ที่จริงหัวข้อนี้ยังมีอีกเยอะอธิบายไม่หมด อยู่ที่การตีความของแต่ละท่านครับ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้เฉพาะตนจริงๆ การศึกษาธรรมไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้หมดครับ เพราะมันเยอะมาก ต้องปฏิบัติเองจึงจะเข้าใจได้เองครับ พระพุทธเจ้าท่านชี้ทางให้แล้ว นอกนั้นอยู่ที่เราว่าจะเดินตามได้ไกลแค่ไหน เป็นเรื่องเฉพาะตนครับ

สิ่งสำคัญคือใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย อย่าทำอะไรให้มันยุ่งยากซับซ้อน ไม่งั้นจะทำเอง งงเอง หาทางอกไม่ได้

ผมเปรียบการศึกษาธรรมมะเหมือนการเดินเข้าไปในหุบเขาวงกต ทางออกจากหุบเขาคือนิพพาน ทางเดินมันซับซ้อน พระพุทธเจ้าท่านชี้ทางไว้ให้ เราเดินเข้าไปแล้วต้องค่อยๆเดิน อย่ารีบ เดี๋ยวหลง พยายามสังเกต จดจำ แล้วค่อยๆเดินตาม ไม่ยากครับ แต่ไม่ง่าย แต่คงไม่เกินความสามารถถ้าพยายาม ที่สำคัญ อย่ารีบก็พอครับ

คุณพุทธคุณพยายามจะทำให้ดูง่ายในความเห็นระดับของคุณพุทธคุณขณะนี้ แสดงว่ายังไม่เคยทำความเพียรทางจิตหรือเจริญสติปัฏฐาน 4 มาอย่างจริงจังกระมังครับ

เรื่องละชั่ว ทำดี นั้นเป็นเรื่องพื้นฐานพื้นๆที่มีสอนเหมือนกันอยู่ทุกศาสนา มันอาจจะไม่ชี้ไปสู่นิพพานอย่างที่คุณพุทธคุณสรุป

แต่การชำระจิตของตนให้ขาวรอบอันเป็นโอวาทปาติโมกข์ของพระพุทธเจ้านี้ มีสอนแต่ในพุทธศาสนา

การชำระจิตของตนให้ขาวรอบต้องใช้สมถะเป็นฐานแล้วจึงไปต่อยอดด้วยวิปัสสนาซึ่งวิปัสสนาภาวนานี้ก็เป็นวิชาที่มีสอนเฉพาะในพุทธศาสนา

การเจริญวิปัสสนาที่ง่ายที่สุดและพระพุทธเจ้าทรงรับรองว่าจะบรรลุถึงนิพพานเร็ว ทันในปัจจุบันชาตินี้ คือการเจริญสติปัฏฐาน 4

หัวใจหลักของการเจริญสติปัฏฐาน 4 คือ
"วิเนยยะ โลเก อภิชฌา โทมนัสสัง"แปลว่า "เอาออกเสียให้ได้ซึ่งความยินดียินร้ายในโลก"

โลก ในที่นี้ในเวลาปฏิบัติ ก็คือ ผัสสะของทวารทั้ง 6 นั่นเอง

การเอาออกเสียให้ได้ซึ่งความยินดียินร้ายในโลก ก็จึงเป็นไปตามที่ asoka สรุปคัดย่อมาให้ฟังดังอ้างอิงมาข้างต้น

ลึกซึ้งกว่าที่คิดนะครับคุณพุทธคุณ