กบนอกกะลา เขียน:
ลูกๆของกระผม..เวลาผมกอดเขา...ก็รู้สึกสงสารเขาเหลือเกิน
ความรัก....ทำให้เขาเกิดมาพบผม...แล้วเราก็ต้องจากกันในที่สุด
เรารอด...
แล้วเขาละ?...
ลูกเอ่ย....อย่าเกิดอีกเลย....
ยึดบุญให้ดี...เป็นเทวดา...แล้วต่อพระนิพพานไปเลยนะลูก
เกิดอีกก็รักอีก..รักแล้วก็ต้องพรากอีก...วัฎฎะสงสารมันไม่มีอะไรดีเลยสักนิด...
ฮานาโกะก็เป็นเหมือนกันค่ะ ฟังท่านสอนว่า เป็นหนี้เขาเลยเกิดมาใช้ให้เขา
บางทีมาเป็นหมาเฝ้าบ้านให้เขานะ โอ้ สะเทือนใจอย่างแรง
กอดสมุนที่บ้าน บอกสมุนว่า แต่ก่อนพี่ไม่รู้เน้อว่าเพราะเป็นหนี้เป็นสินจึงทำให้ต้องมาลำบาก
เฝ้าบ้านให้อย่างนี้ ตอนนี้รู้แล้ว ขอบอกว่า พี่ไม่เอาค่าหนี้อะไรทั้งนั้นนะ
ไม่ต้องชดใช้อะไรให้อีกแล้ว ยกให้หมดเลย
อยู่ให้สบายเน้อ ไม่ต้องเห่าเฝ้าบ้านก็ได้ ไม่ได้เลี้ยงใช้แรงงานอะ
(
บอกอันนี้เพื่อนไม่ยอมฟัง ก็ยังเห่ากันอยู่ ) ฮานาโกะก็ต้องทำใจให้สบาย กรรมมีมาก็ต้องรับไป เอาตามที่เราอยากมันก็ไม่ได้
แต่ก็กอด บอกสมุนอยู่เรื่อยๆว่า รักษาใจดีๆนะ พ้นชาติไวๆนะลูก ให้บุญรักษาเน้อ
