เราลองสังเกตุสิ พวกที่เป็นพุทธจริต คือรู้เยอะรู้กว้าง มักกว่าจะเข้าเมืองอริยมรรคนั้นยากมากๆ

แต่ยุคพุทธภูมิ สำเร็จง่าย เพราะสะสมอินทรีย์ มามากเป็น4อสงไขย

แต่ยุคสาวกภูมิสิ ยุคหลวงปู่มั่น ใครมาแนวสติปัฐฐาน4 อย่างเดียว ไม่มีพื้นฐานสมถะ นั่นสำเร็จยากมาก

อย่างพวกเรียนมหา มา นี่ยิ่งยาก เพราะรู้เยอะ เถียงเยอะ เลยอ้อมๆ ประตูอริยมรรค ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ

แต่บางคนไม่รู้มาก ท่านรู้ไม่กี่คำก็เข้าเมืองอริยมรรค ไม่ลงนรกแล้ว

#คิดเยอะป่วนเยอะ
#คิดน้อยไปถึงเร็วกว่า

เฉพาะยุคที่จิตส่งออกนอกเป็นว่าเล่นนะ ผืนนาก็ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

สติปัฏฐาน 4 คืออริยมรรค มีครบทั้ง สมถะและวิปัสสนา

เราลองสังเกตุสิ พวกที่เป็นพุทธจริต คือรู้เยอะรู้กว้าง มักกว่าจะเข้าเมืองอริยมรรคนั้นยากมากๆ

แต่ยุคพุทธภูมิ สำเร็จง่าย เพราะสะสมอินทรีย์ มามากเป็น4อสงไขย

แต่ยุคสาวกภูมิสิ ยุคหลวงปู่มั่น ใครมาแนวสติปัฐฐาน4 อย่างเดียว ไม่มีพื้นฐานสมถะ นั่นสำเร็จยากมาก

อย่างพวกเรียนมหา มา นี่ยิ่งยาก เพราะรู้เยอะ เถียงเยอะ เลยอ้อมๆ ประตูอริยมรรค ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ

แต่บางคนไม่รู้มาก ท่านรู้ไม่กี่คำก็เข้าเมืองอริยมรรค ไม่ลงนรกแล้ว

#คิดเยอะป่วนเยอะ 
#คิดน้อยไปถึงเร็วกว่า 

เฉพาะยุคที่จิตส่งออกนอกเป็นว่าเล่นนะ ผืนนาก็ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

สติปัฏฐาน 4 คืออริยมรรค มีครบทั้ง สมถะและวิปัสสนา

เหมาะสำหรับผู้ทำอินทรีย์แก่กล้ามานานแล้วครับ 

เหมือนนักมวยที่มีกำลังวังชา(สมถะ) มาแล้วครับ 

แต่ยุคนี้ เหมือนมีแต่ปัญญา แต่ไม่มีกำลัง คิดหลบได้ แต่ไม่มีกำลังหลบพ้น
คิดต่อยได้มุมต่างๆ แต่ไม่มีกำลังต่อย

เจอกิเลสมวยหมัดหนัก น๊อคตาย

เราลองสังเกตุสิ พวกที่เป็นพุทธจริต คือรู้เยอะรู้กว้าง มักกว่าจะเข้าเมืองอริยมรรคนั้นยากมากๆ

แต่ยุคพุทธภูมิ สำเร็จง่าย เพราะสะสมอินทรีย์ มามากเป็น4อสงไขย

แต่ยุคสาวกภูมิสิ ยุคหลวงปู่มั่น ใครมาแนวสติปัฐฐาน4 อย่างเดียว ไม่มีพื้นฐานสมถะ นั่นสำเร็จยากมาก

อย่างพวกเรียนมหา มา นี่ยิ่งยาก เพราะรู้เยอะ เถียงเยอะ เลยอ้อมๆ ประตูอริยมรรค ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ

แต่บางคนไม่รู้มาก ท่านรู้ไม่กี่คำก็เข้าเมืองอริยมรรค ไม่ลงนรกแล้ว

#คิดเยอะป่วนเยอะ
#คิดน้อยไปถึงเร็วกว่า

เฉพาะยุคที่จิตส่งออกนอกเป็นว่าเล่นนะ ผืนนาก็ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

กำลังมากๆ....หรือกำลังแค่อุปจาระ...กลับขึ้นอยู่กับว่า..กัลยาณมิตรของเราและเราเอง...ทำมาแบบจริตไหน...

ถ้ากัลยาณมิตรของเราบำเพ็ญมาในแนวพุทธภูมิแบบ..ปัญญาธิกะ...และละพุทธภูมิมา..แล้วเราเองผู้ตามก็ทำมาแบบสุขวิปัสสโก...แค่อุปจาระก็สงบพอสำหรับปัญญาเข้าถึง โสดา..สกิทา...ได้แล้วนะครับ..แต่หากจะเข้ามากกว่านี้...ต้องลึกกว่าอุปจาระ...ครับ

ชะอุ้ย...มาลบไม่ทัน..

เราลองสังเกตุสิ พวกที่เป็นพุทธจริต คือรู้เยอะรู้กว้าง มักกว่าจะเข้าเมืองอริยมรรคนั้นยากมากๆ

แต่ยุคพุทธภูมิ สำเร็จง่าย เพราะสะสมอินทรีย์ มามากเป็น4อสงไขย

แต่ยุคสาวกภูมิสิ ยุคหลวงปู่มั่น ใครมาแนวสติปัฐฐาน4 อย่างเดียว ไม่มีพื้นฐานสมถะ นั่นสำเร็จยากมาก

อย่างพวกเรียนมหา มา นี่ยิ่งยาก เพราะรู้เยอะ เถียงเยอะ เลยอ้อมๆ ประตูอริยมรรค ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ

แต่บางคนไม่รู้มาก ท่านรู้ไม่กี่คำก็เข้าเมืองอริยมรรค ไม่ลงนรกแล้ว

#คิดเยอะป่วนเยอะ
#คิดน้อยไปถึงเร็วกว่า

เฉพาะยุคที่จิตส่งออกนอกเป็นว่าเล่นนะ ผืนนาก็ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนแล้ว