ครุกรรม
 อาสันนกรรม
อาจิณกรรม
กตัตตากรรม
การให้ผลจะให้ผลตามชนิด 4 ชนิดนี้ เรียงลำดับกันไป แล้วถ้าชนิดของอาจิณกรรม สมมุติเราฆ่าสัตว์เล็กทุกๆวันที่บาปน้อยกว่า การฆ่าสัตว์ใหญ่ทุกๆวัน เราจะได้รับอะไรก่อนกันค้ะ
ตอนนี้เข้าใจว่ากรรมหนักจะให้ผลก่อนกรรมเบา แต่ไม่เข้าใจว่าที่เขาหมายถึงคือหมายถึงเป็นชนิดเฉยๆ เช่นครุกรรมให้ผลก่อนอาจิณกรรม หรือว่ารวมทุกๆอย่างว่าอันไหนหนักก้ให้ผลก่อนอันไหนเบาก้ให้ผลหลัง

ครุกรรม จะให้ผลก่อนเพราะเป็นกรรมหนัก
เมื่อไม่มีครุกรรมก็ต้องเป็นหน้าที่ของอาสันนกรรม
เมื่อตอนใกล้ตายไม่ได้ทำกรรม ก็เป็นหน้าที่ของอาจิณกรรม
เมื่อไม่มีอาจิณกรรมที่ทำบ่อยๆ ก็เป็นหน้าที่ของกตัตตากรรม

คือมันให้ผลก่อนหลังตามชนิดหรอคะ แล้วถ้าลึกลงไปอีกที่เป็นชนิดของอาจิณกรรม สมมุติเราฆ่าสัตว์เล็กทุกๆวันที่บาปน้อยกว่า การฆ่าสัตว์ใหญ่ทุกๆวัน เราจะได้รับอะไรก่อนกันค้ะ 

ใช่ครับ กรรมหนัก ให้ผลก่อน ครุกรรมให้ผลก่อน ที่เหลือก็รองๆ ลงไป กรรม ๔ ชนิดนี้ เป็นได้ทั้งกุศลและอกุศลครับ ครุกรรม กรรมหนัก ให้ผลก่อน ในที่นี้หมายถึง มหัคคตกรรม เป็นกรรมจากการทำสมาธิ ได้ฌานสมาบัติ พวกนี้เป็นฝ่ายกุศล นี้ให้ผลก่อน และอรรถกถาแสดงเอาไว้ว่า สามารถห้ามกรรมอื่นๆ ทำให้กรรมอื่นๆ ที่เหลือ ไม่ให้ผล ส่วนฝ่ายอกุศล ได้แก่จำพวก อนันตริยกรรมนั่นเองครับ มีอะไรเข้าข่ายในครุกรรมๆ ก็ให้ผลก่อน

ส่วนอาจิณณกรรม หรือ พหุลกรรม กรรมที่มาก หรือสะสมจนมีกำลังมากๆ เอาตามที่ยกตัวอย่างมา อาจิณณ ที่ทำบ่อยๆ คุณ pang99 ก็ดูว่า ฆ่าสัตว์เล็กก็โทษน้อยกว่า ฆ่าสัตว์ใหญ่โทษก็มากกว่า แล้วที่นี้มันบาป ถึง อนันตริยกรรมไหม ถ้าไม่ถึง ก็ไม่เป็น ครุกรรม กรรมถัดๆ มาตัวต่อมา จากครุกรรมที่จะให้ผล ก็คือ อาจิณณกรรม

ที่นี้ชัวร์ ไม่มี ครุกรรม ทั้งกุศลอกุศลใดๆ จะให้ผล การฆ่าสัตว์บ่อยๆ เป็นอาจิณ ก็มาดูว่า อะไรให้โทษ มีกำลังมากกว่า ปรากฏว่า ฆ่าสัตว์เป็นอาจิณ ที่มีปาณาติบาตกรรมป็นอาจิณนี่แหละ ให้ผลก่อน เพราะครุกรรมเป็นอันตกไป ไม่มานับ เพราะไม่ได้มีทั้งกุศลอกุศลใดๆ ไปเข้าข่ายครุกรรม อาจิณกรรม ก็ให้ผลก่อนนั่นเอง

ที่นี้ส่วน อาสันนกรรม จะว่าไปเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อก็แล้วกัน กุศลอกุศล ในขณะที่กำลังใกล้ตาย มีมรณะกาล มีมรณาสันวิถีเกิดขึ้น หรือในบาลีว่า ทำกาลกิริยา เหล่านี้ กรรมใดพาให้ระลึกได้ กรรมที่ระลึกได้นั้นเป็นกุศล ก็ให้ผลก่อน หรือกรรมที่ระลึกได้นั้นเป็นอกุศล ก็ให้ผลก่อน เช่น กำลังจะตอบกระทู้ เรื่องกรรมเป็นธรรมทาน แต่หวังดีหวังเด่น อยากโอ้อยากอวด อยากได้คำชม หรือหลอกลวงคนอื่นๆ แบบนี้ ทำกุศลอยู่ แต่กรรมพาระลึกได้เป็นอกุศล ฏีกาน้อยก็ ทำกาลกิริยา ไปเป็นเปรตซะงั้น แหะๆ นี่เป็นเพียงภาพตัวอย่าง อาสันนกรรมให้ผลครับ

ก็ให้ผลก่อนหลัง แบบนี้ครับผม ไม่ได้ทำครุกรรมไว้ ก็ไม่มี ที่มีก็มีอาจิณณกรรม จะให้ผล ก็แล้วแต่ว่าทำอะไร ฆ่าสัตว์ ทำปาณาติบาตบ่อยๆ ก็อาจให้ผลใน ปัจจุบันเลยก็มี ในปัจจุบันยังไม่ให้ผล ปาณาติบาตกรรมก็จะรอโอกาสให้ผล ในคราวถัดไป ในอนาคต สรุปก็มีอาจิณณกรรมให้ผล มีอาสันนกรรมให้ผล ถ้าไม่มีทั้งสองตัว ถัดไปก็มีกตัตตกรรม ก็พยายามประกอบ กุศลกรรมไว้ครับ แรงบวก แรงบุญดีกว่าบาปแน่นอน

แล้วอันนี้ล่ะคะ ถ้าสองสิ่งนี้เป็นอาจิณเหมือนกัน แล้วก้ไม่มีครุกรรมหรืออะไรมาให้ผลก่อนอยู่แล้ว และเราจะได่รับผลของการทำอะไรก่อนกัน ระหว่างฆ่าสัตว์เล็กที่บาปน้อย กับฆ่าสัตว์ใหญ่ที่บาปมาก

ตัดสินโดยใช้ความเพียรที่จะฆ่าสัตว์นั้นให้ตายลง
โดยใช้ความเพียรมากให้ผลก่อน

อาจิณณกรรม ว่าด้วยแรงสะสมข้างที่มากกว่า พหุ แปลว่ามาก พหุลกรรมหรือ
อาจิณณกรรม กรรมที่ทำเป็นอาจิณ แรงกว่า โทษมากกว่า ให้ผลก่อน


พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖
มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
๕. จูฬกัมมวิภังคสูตร
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.p ... 623&Z=7798


ที่่บาปมากก็จะรับก่อนครับ อาจิณ ทำบ่อยๆ ที่ทำไว้มากๆ รับก่อน

เวลาคุณ pang99 ถอนเงินในบัญชี เวลาเช็ค Statement.
พอเห็นรายการใหญ่ ถอนเยอะๆ กะรายการน้อยๆ ถอนไม่มาก
คุณแป้ง สะดุดระลึกถึงรายการไหนได้ก่อน นั่นแหละครับ
ลักษณะที่อะไรให้ผลก่อน อะไรให้ผลที่หลัง อาจิณณกรรม
หรือ พหุลกรรม จึงว่ากันเอาที่ว่า อะไรทำไว้มาก ก็ให้ผลก่อนนั่นเอง
เพื่อนึกไม่ออก ระลึกชาติไม่ได้ ว่าทำกรรมอะไรไว้บ้าง เวลาสำรวจ
ตัวเอง ก็จะคล้ายๆ ทบทวนบันทึกรายการแบบนี้แหละ อะไรที่ทำไว้
บ่อยๆ มีผลมาก มีเจตนา จงใจก็ให้ผลก่อน เป็นอาจิณ


อนุโมทนาครับ

ไม่จริงอ่ะ... คิดอย่างไรได้อย่างนั้น กรรมไปตามอำนาจความคิด คิดหนักก่อน กรรมหนักก็ไปก่่อน คิดเบาก่อน กรรมเบาก็ไปก่อน พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสว่าผู้ใดไม่ละความคิดเช่นนั้น เรากล่าวว่าผู้นั้นต้องตกนรกทั้งหมด ผู้ใดละความคิดเช่นนั้นก็ไม่ต้องตกนรก...

ความคิด...นะ...แล้วรู้มั้ยอะไรทำให้คิด?...แล้วการจะคิดไปแบบไหน..คิดดีคิดชั่ว...อะไรทำให้เป็นแบบนั้น?

ก็การกระทำนี้แหละ...ก็เกิดจากการดำริของจิตใจ...เป็นมโนกรรมก่อน..ก่อนคิด..หากไม่คิดก็ไม่ทำกรรม...มโนจึงเป็นเจตนา...แล้วจึงคิดตามมาทีหลัง....ท่านจึงว่า...เจตนานั้นแหละเป็นกรรม

มโน..เจตนา..ความคิด...
ความคิดนี้หยาบสุดแล้ว...รองลงไปก็เป็นเจตนา..ส่วนมโน..ขั้นนี้ผมยังไม่เห็น...ยกให้เป็นอวิชชาไปก่อน..(ท่านว่า..รู้อะไร..อาการรู้นั้นแหละจิต...รู้เวทนา..รู้สัญญา...รู้สังขาร...รู้วิญญาณ...อันนี้ท่านว่า..ก็รับฟังไปก่อนจนพิสูจน์เห็นด้วยตนเอง)

เมื่อคิด...ก็ทำ
เมื่อทำบ่อยๆ...ก็ชิน
เมื่อชิน...ก็ทำไปแบบไม่ค่อยคิด
เมื่อไม่ค่อยคิด..ก็ทำตามความเคยชิน

ครุกรรม...นี้ต้องใช้ความพยายามมาก..เหตุเพราะธรรมดาเขาไม่ทำกัน..เช่นฆ่าพ่อแม่...
อาสันนกรรม...กรรมที่คิดถึงก่อนตาย...อาจิณกรรมก็มีส่วนอย่างมากให้กลายมาเป็นอาสันนกรรมได้...
อาจิณกรรม...กรรมที่ทำบ่อยๆ...มีทั้ง ดีเป็นบุญเป็นกุศล...กับ..ชั่วเป็นบาปอกุศล
กตัตตากรรม...กรรมที่ทำไปแบบไม่ตั้งใจ..ตั้งใจน้อย...แต่หากทำบ่อยๆ..ไร้สติบ่อยๆ..ก็กลายไปเป็นอาจิณกรรมได้

จะเห็นได้ว่า..การทำอะไรบ่อยๆ...นี้...มันก็พัฒนา..กตัตตกรรมไปเป็นอาจิณกรรม..ไปเป็นอสันนกรรม..ได้ในที่สุด...ดังนั้น..การที่เรามาเป็นนักภาวนา..(ยกหางให้กันเองนิดหน่อย..นะ..อิอิ)..ก็เพื่อทำอาจิณกรรมฝ่ายดี..นี้แหละ...ภาวนาแปลว่า..เจริญ..ทำให้มากๆ...

ทีนี้...พอจะเห็นมัยว่า...กรรมทั้งหลาย..ไม่ว่าครุกรรม..หรืออาจิณกรรม...อะไรก็แล้วแต่....การภาวนาแก้ได้หมด...เพราะการภาวนา..เป็นการลงไปแก้ที่มโน...เป็นการแก้ที่ต้นทาง...

แก้กรรมที่ว่า..ไม่ได้หมายความลบล้าง..กรรม..นะครับ...แต่เป็นการแก้โอกาศที่จะรับกรรมนั้นๆต่างหาก....กรรมนั้นๆก็จะกลายเป็นโมฆะกรรม..เมื่อเราภาวนาสำเร็จ...(ก็ในเมื่อสำเร็จแล้ว...ไม่เกิดอีกแล้ว...แล้วจะมีอะไรมาเป็นตัวรับกรรม...ก็กรรมเกิดจากขันธ์..มีขันธ์ก็มีตัวรับกรรม..ไม่มีขันธ์ก็หมดผู้รับกรรม..)

สวัสดีค่ะคุณกบ
ไม่ขอเอ่ยถึงว่าภาวนาจนสำเร็จนะคะ ...
แต่อยากถามว่าการภาวนา..เป็นการแก้ที่ต้นทาง

ความคิดเห็นส่วนตัวนะ..กลัวกรรมให้ผล...กลัวรับกรรม...กลัวตาย...ไม่เท่ากับการกลัวจะได้ไปเกิดใหม่ เพราะกรรมจะส่งผล..ก็เป็นเรื่องของกรรม..ถ้าไปยึดติดก็เป็นทุกข์..สิ่งที่ทำมาแต่อดีตมันมากเหลือเกิน
ส่วนเรื่องตาย..หนีไม่พ้นอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น ไอเดียจึงมุ่งประเด็นไปที่ปัจจุบัน...ทำยังไงให้ใจยอมรับเรื่องที่จะเกิดขึ้น..แต่ละเรื่องที่จะต้องเจอ
..แม้แต่วินาทีเฉียดตาย(เพราะยังไม่ตาย )
ซึ่งการภาวนา..ก็คงใช่(การเกิดอุบัติเหตุเฉียดตาย...วัดคุณภาพจิตใจได้ดีค่ะ)

คำถามนะคะ
1. ถ้ากลัวการเกิด..ความคิดก่อนตาย สำคัญใหมคะคุณกบ
ไอเดียเคยได้ยินว่า..ความนึกคิดสุดท้ายจะพาเราไปสู่ภพภูมิใหม่..จึงต้องพากันภาวนาเพื่อให้มีสติ
อันนี้เข้าใจถูกรึเปล่า

2. ขอถามเรื่องภพภูมิต่อไปนะคะ..ถ้าเราพากันภาวนา เพื่อให้มีสติจนแม้จะตายก็ไม่หวั่น(ยังไม่ถึงกับ..สำเร็จ )
เป็นไปได้ใหมคะว่ายังจะตกนรก..เป็นเปรต..อสุรกาย

เพราะรู้ไม่ทันมันถึงคิด ถ้ารู้ทันถึงต้นเหตุมันจะไม่คิด ความคิดไม่จำเป็นต้องมีเนื้อความ แค่นิ่งๆ เฉยๆ มันก็คิดแล้ว ไม่เชื่อลองไปดู ปฎิจจสมุปบาทซิ..

1. ถ้ากลัวการเกิด..ความคิดก่อนตาย สำคัญใหมคะคุณกบไอเดียเคยได้ยินว่า..ความนึกคิดสุดท้ายจะพาเราไปสู่ภพภูมิใหม่..จึงต้องพากันภาวนาเพื่อให้มีสติ
อันนี้เข้าใจถูกรึเปล่า

ตอบ...กลัวเกิด...จิตจับความกลัว...ก็ไปเกิดตามความกลัว..ครับ

แต่หากหน่ายการเกิด..ก็อาจเป็นเรื่องหนึ่ง

ขอบคุณค่ะคุณกบ

สติ..ที่ว่า....ผมคิดว่าเป็นสัมมาสติ..นะครับ..
ถ้าภาวนา..ฯมีสติแม้จะตายก็ไม่หวั่น..นี้..ผมว่า..ไม่ไปอบายแน่นอนครับ