ความกลัวอะไรซักอย่างเป็นบาปไหมค้ะ

อาการของหนู พี่ฏีกาน้อยเคยตอบไว้ในบอร์ดอื่น เผลอๆ เป็นเรื่องเดียวกะที่หนูไปค้นไปดูมา น้องคนที่พี่ฏีกาน้อยไปตอบไว้ ปัจจุบันก็ใช้ชีวิตปกติ เวลาคุยกัน ก็นานๆ ที น้องคนนั้นบอกว่าหลังๆ มาก็ยังมีให้รู้สึกกลัวบ้าง แต่ก็ผ่านมันไปได้เรามากลับข้างความรู้สึกนึกคิด ปรับอารมณ์ ให้เข้าที่เข้าทาง ลองเปลี่ยนคำถามดูไหม ว่า

ความไม่กลัว(เพราะรู้และเข้าใจจริงๆ)จะเป็นสุขกว่าไหม?

หนูอาจได้เหตุผลดีๆ มากมาย หรือมีสติขึ้นมา ไม่เผลอหลงไปกับอารมณ์ความคิดที่พาเราไปจนฟุ้งซ่าน กังวล กลัว และเป็นที่มาของความ ไม่รู้และไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ส่งผลให้หวาดกลัวไปต่างๆ นาๆ ถ้านั่นพอทำให้เดือดร้อนไม่สบายใจได้ ก็เป็นผลบาปที่เกิดจากบาปที่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่เจตนานะครับ

แต่ไม่ต้องซีเรียส การหลับนอน การออกกำลังกาย การพักผ่อน การศึกษาทำความเข้าใจกับ อาการเหล่านี้ จะช่วยให้เรารับมือได้เก่งขึ้น ไม่ตกเป็นเบี้ยล่างทั้งๆ ที่ไม่ได้เจตนา "ความไม่กลัว (เพราะรู้และเข้าใจ)จะสุขกว่าไหม?"

บาปจริง มี กาย ๓ วจี ๔ มโน ๓
- กายทุจิต ๓ ฆ่าสัตว์,ลักทรัพย์,ผิดในคู่ครอง
- วจีทุจริต ๔ โกหก,ส่อเสียด,หยาบคาย,เพ้อเจ้อ
- มโนทุจริต ๓ เพ่งเล็งเอาแต่ได้,ผูกพยาบาท,มีความเห็นผิด

ถ้าทำก็เป็นอกุศลกรรม ที่จะมีผลเป็นอกุศลวิบาก หรือบาป ความทุกข์ ความเดือดร้อนก็จะตามมา ยิ่งจงใจมาก ทำกับคนอื่นมาก ก็บาปมาก จงใจน้อย ไม่ตั้งใจ แต่มีผลทำให้ไม่สบายใจ บาปก็ตกอยู่กับใจเรา อะไรไม่ตั้งใจ ก็ขอโทษกันไป หนูจะทุกข์จะเดือดร้อนบ้าง ก็เพราะความไม่รู้หรือมีความเห็นผิด(ความเข้าใจที่ไม่ถูกต้อง) หรือเกี่ยวกับคำพูดคำจาต่างๆ แต่ให้ระลึกไว้ว่า ไม่ได้เจตนา อย่างที่บอกไปนะครับ สบายใจได้เลยนะ ว่าเราไม่ได้มีเจตนา...ถ้าเราเอง ยังหยิบมานึกมาคิด เผลอไปหวนนึกหวนคิด นั่นแหละบาปก็จะตกมาอยู่กับเรา เพราะความไม่สบายใจ

ตั้งคำถามกับตัวเองใหม่ เชิงบวกเข้าไว้ เพื่อเปลี่ยนคำตอบ เลี่ยงคำตอบ ที่ยุ่งยากและยากจะเข้าใจ และหาคนเข้าใจด้วย ดังนั้นตนเป็นที่พึ่งแห่งตน คิดดี พูดดี ทำดี มีสติเท่าทัน จิตที่มันนึกมันคิด เห็นมันเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เติมใส่ทัศนคติบวก กับตัวเอง ยอมรับและกล้าหาญ ที่จะเผชิญหน้า ความกลัวอะไรสักอย่าง...อย่างมีสติ สู้ๆ นะครับ

เป็นบาปเพราะรู้ไม่ทัน ถ้ารู้ทันก็ไม่เป็นบาป เวลาความกลัวจะเริ่มเกิด กำหนดจะกลัวหนอๆๆ บ่อยๆ ตลอดเวลา ทุกครั้งที่มีความกลัวเกิดขึ้น นี่คือการรู้ทันอารมณ์ปัจจุบัน

คำถามนี้..น่าคิดหนักเลยค่ะ

ไอเดีย...เคย..คิดว่า...
ไม่น่าจะปาบค่ะ
ถ้าคำว่าปาบคือการกระทำที่ไม่ดี...ความกลัวก็คือ...ผลของบาปนั้นรึเปล่าคะ
บาปที่เคยทำ...บางที..ข้ามภพข้ามชาติ..เกินกว่าจะระลึกถึงได้
ฝังจิตฝังใจ จากเหตุที่ทำมา...ส่งผล...
เป็นเหมือนกรรม...ซึ่งทำให้เกิดมากเกิดน้อย..เป็นทุกข์มากทุกข์น้อย
ก็เลยต้องมาหาวิธีหลุดพ้น (ปล....ให้ถูกวิธี )

คือคิดว่า...
เพราะ..กลัว...ไม่ใช่การกระทำ...
เพราะ..ไม่น่าจะอยากหรือไม่อยากทำให้มันเกิดขึ้นได้ง่ายๆ...(หรือถ้าได้..คงจะดี )
แต่เป็นผลที่ตามมาจากการกระทำมากกว่า
น่าจะเรียกว่า...สภาวะอย่างหนึ่งมากกว่า

คือก็ไม่เข้าใจนักอะค่ะ...ความเห็นส่วนตัว แต่ว่าน่าคิดตาม
ถ้ากลัวเป็นปาบ...ไอเดียกำลังสร้างปาบหรือนี่

ความกลัวเป็นทุกข์ครับ (อริยสัจ4)

ความกลัวเกิดเพราะสาเหตุอะไร..ถึงกลัว??
ถ้าเหมาว่าความกลัวเป็นบาป ก็บาปกันหมด ยกเว้นพระอรหันต์ ความกลัวเกิดจากอวิชานะค่ะ แล้วตัวอวิชา สังโยชน์ตัวสุดท้าย จะขจัดความกลัวได้ก็ลองมีคนมาทดสอบให้ลองฝึกตายดูค่ะ จะได้รู้ไงว่ามีความกลัวไหม ที่เกิดแล้วเกิดอีก เพราะอะไร
ไม่ใช่เพราะอวิชาหรอกหรือ..
คนเรากลัวได้สารพัดอย่าง.. กลัวพรัดพรากจากคนรัก กลัวการสูญเสียในสิ่งที่ตนรักตนปราถนา..
กลัวการอยู่โดดเดี่ยว กลัวการแก่ชรา กลัวการเจ็บปวด รวมไปถึงกลัวการตาย!!(การตายนี่มันพรากเอาทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดเลย!) มีใครบ้างไม่กลัวถ้ามีสิ่งที่ตนยังรักอยู่ เลิกเพ้อเจ้อว่าการกลัวเป็นบาป
มั่วชัดๆ!! การกลัวเพราะความไม่รู้ในความจริง
ว่าตัวเราไม่ใช่ของเรา ความกลัวเกิดจากการที่จิตปรุงแต่งขึ้น เพราะเราถูกควบคุมด้วยอวิชา ถึงเกิดความกลัวขึ้น เมื่อใดที่เรากลัวตาย กลัวสูญเสีย กลัวนั่นกลัวนี่ นั่นแหละคือ อวิชา ความไม่รู้จริงของความเป็นขันธ์5 หรือไม่ยอมรับความเป็นจริงของขันธ์5 แต่ยึดว่าขันธ์5คือเรา