แล้ว..ทำไม...จึงว่าแสงนั้นเป็นจิตพระพุทธเจ้า..ละ

จิตรู้หมายถึงมโนธาตุรู้ จิตตื่นหมายถึงมโนธาตุตื่น จิตเบิกบานหมายถึงมโนธาตุเบิกบาน

จิตพุทธะที่สว่างจ้า

เดียว..คุณน้องได้มาถามผม..ว่า..ผมกินยาแล้วรึยัง...อีกหรอก..

จิต..ใจ..ธรรมธาตุ...หรือจะใช้คำเรียกขานว่าอะไร..ก็แล้วแต่...ใช้เรียก..สิ่งๆหนึ่ง...ที่..ไม่มีอาการของการเกิด...ไม่มีอาการของการดับ...ไม่มีรูปไม่มีร่าง...มีแต่อาการ...คือ..รู้(รู้สึก..รู้คิด..รู้จำ)และมีพลัง

ถูกต้องแล้วครับ ที่ถูกคือพลังจิต คือจิตที่ได้รับการฝึกฝนดีแล้ว

อารมณ์ต้องเรียกอารมณ์ ถ้าเรียกอายตนะมันก็มั่วกันไปใหญ่จับต้นชนปลายไม่ถูก
เราชวนกันคุยเรื่องนี้กลับเอาเรื่องโน้นมาพูดอีก เขาเรียกว่าปนเป เลอะเทอะ

ส่วนเรื่อง...โกรธ...เกลียด...ชอบ...ไม่ชอบ ฯลฯ

ถ้ามีสติเราก็สามารถที่จะน้อมเอามาเป็นอารมณ์ได้ เช่นขณะที่โกรธก็รู้โกรธ
ขณะที่เกลียดก็รู้เกลียดเพราะธรรมชาติของจิตเขาสามารถน้อมเอา "นาม" มาเป็นอารมณ์ก็ได้
จิตเขาเอาได้ทั้งรูปทั้งนามมาเป็นอารมณ์ได้ ถ้าหากว่าโกรธแล้วขาดสติก็ไม่สามารถ
เอาโกรธมาเป็นอารมณ์ได้ เช่นว่า ขณะที่เราโกรธใครสักคน เราก็จะเอาคนๆนั้นแหละมาเป็นอารมณ์

และในขณะเดียวกันเรามีสติระลึกรู้เอาตัวโกรธมาเป็นอารมณ์ เราก็จะไม่โกรธคนๆนั้นเลย
เพราะเรามีสติรู้ทันสภาวะของความโกรธ ถ้าเอาคนมาเป็นอารมณ์ ก็เท่ากับเอารูปมาเป็นอารณ์
ถ้าเอาโกรธมาเป็นอารมณ์ก็เท่ากับเอานามมาเป็นอารมณ์

และอีกอย่างคนมักจะเข้าใจผิด เช่นว่าวันนี้กูอารมณ์ไม่ดีว่ะอย่าพูดมากวนใจ
ถ้าพูดเช่นนี้ก็จะไปโทษอารมณ์ที่มากระทบกับทวาร อารมณ์จะไม่มีทั้งดีและไม่ดี
เขาจะมีสภาวะเป็นกลางๆ ส่วนที่ว่าจะดีหรือไม่ดีนั้นมันอยู่ที่จิตที่มีอารมณ์มากระทบต่างหาก

จึงมีคำพูดที่ว่าเราฝึกจิตดีแล้วจะมองคนทั้งโลกดีหมด ถ้าฝึกไม่ดีก็จะมีตัวโลภ
ตัวโกรธ ตัวหลง เข้ามาปรุงแต่งจิตให้เสียได้

จิตเป็นธรรมชาติที่รู้อารมณ์ เป็นธรรมชาติของจิต (จริง)
แต่ว่า จิตปรุงแต่งได้นี่ซิ งง เพราะเอาจิตไปทำหน้าที่เป็นตัวสังขารเสียฉิบ
ไหนๆ จะเป็นนักสอนก็พยายามทำความเข้าใจให้มากกว่านี้สักหน่อยจะได้ไม่อายใคร



สงสัยจะไม่เข้าใจเรื่องจิตเลยนะนี่ ยังจะยึดติดเอาจิตไปเป็นสังขารปรุงแต่งตัวสมุทัยอยู่อีก
งั้นจิตก็เป็นขันธ์ได้สองขันธ์ เป็นวิญญาณขันธ์ด้วย เป็นสังขารขันธ์ด้วย จะบ้าตาย

เช่นนั้น ถอนตัวได้แล้วสำนักที่ไปเรียนรู้มาน่ะมันเป็นของเปล่า
สำนักพระอภิธรรมน่ะขอได้กอดสักครั้งเถอะจะรู้ว่ารสชาติซาบซึ้งขนาดไหน
น้อยคนนักที่จะได้เข้าไปสัมผัส พระพุทธเจ้าท่านรู้ว่ามนุษย์น้อยคนนักที่จะเรียนรู้ได้
ท่านจึงไปโปรดพระพุทธมารดา เทวดาและพรหมบนชั้นดาวดึงส์โน่น

แม้แต่พระภิกษุที่จะต้องมีหน้าศึกษาโดยตรง ในชั้นที่เรียนชั้นหนึ่งๆ ก็มีแค่รูปสองรูปเอง
บางชั้นก็ไม่มีเลย มนุษย์ที่ไม่มีบุญบารมีมาจะไม่รู้หรอกว่าเจตสิก ๕๒ พระพุทธเจ้าสอนที่ไหน
อย่าไปดูถูกคำสอนของพระองค์เลยว่าไม่มีจริง

ลุงหมานต้องรู้...ว่าผมกำลังเรียกอารมณ์ในฐานะชาวบ้าน...ไม่ใช่ในฐานะนักอภิธรรม
ไม่อย่างนั้นนะ...นักอภิธรรมได้ทะเลาะกับชาวบ้าน..ตายเลย...เพียงคำว่า..อารมณ์...นี้นะ
ไม่ต้องได้ไปไหนกันพอดี

(ธาตุรู้=จิต) ซึ่งเป็น ธาตุประธานของสังขตธรรม ทั้งปวงในโลกนี้

ผมรู้ครับ...ว่าคุณเรียกผิดเพราะไม่เข้าใจสภาวะของ อารมณ์ และ อายตนะ

อารมณ์ หมายถึง. เครื่องยึดหน่วงจิต เช่น รูป เสียง กลิ่น รส ฯลฯ ความคิด, ความรู้สึก,
เป็นเครื่องหน่วงจิตและเจตสิกให้เข้าไปรู้
อุปมาเหมือนสวนดอกไม้ เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวให้แก่บุคคลทั้งหลาย และหมู่แมลง มีผึ้ง เป็นต้น
ให้เข้าไปเชยชม

อายตนะ หมายถึง เครื่องเชื่อม เครื่องต่อกัน มีอายตนะภายนอก กับอายตนะภายใน เช่น ตากับรูป
หูกับเสียง จมูกกับกลิ่น เป็นต้น จึงจะเชื่อมต่อกันได้

การศึกษาพระอภิธรรมจึงต้องมีความละเอียด ให้ความหมายที่ถูกต้องไม่ใช่แต่สักหยวนๆกันไป
จะทำให้หลักที่ถูกต้องเสียหาย นานๆไปก็จะเกิดการขาดไร้ร่องรอย ธรรมอันลึกซึ้งของพระพุทธเจ้า

สวัสดีปีใหม่ครับ ลุงหมาน

ลุงหมานช่วยอธิบายเรื่องนามรูปให้ด้วยครับ เหมือนที่ลุงเปรียบเทียบเรื่องต้นมะม่วงหรือเปล่าครับ

ที่คุณกบ อธิบายเรื่องจิตคือสภาวะจิตที่นิพพานแล้วครับ
แล้วจิตที่เกิดดับทางอายตนะจะเรียกว่าอะไรครับ ที่ถูกคือจิตวิญญาน
พระอรหันต์ดับนามรูปและวิญญานต่อเนื่องไม่ขาดสาย หลังจากบรรลุอรหันต์ ความจริงแล้วไม่มีสภาวะใดเป็นจิตเลย สักแต่ว่าจิต

เรียกว่าจิตเกิดจิตตายก็คงไม่เหมาะสม เปรียบเสมือนสายน้ำก็ยังคงเป็นสายน้ำที่มีคนเอาสีไปเทในน้ำ
สีก็คือกิเลส
สายน้ำเปรียบเสมือนจิตที่ตายไม่เป็น เพียงแต่เปลี่ยนรูปพลังงาน พูดถึงโลกียะ แต่พูดถึงจิตโลกุตระที่คุณกบอธิบายมาถูก

สวัสดีปีใหม่ครับ

เอาง่ายๆเลยนะครับ รูป คือสิ่งที่ถูกจิตรู้, นาม คือสิ่งที่ไปรู้รูป,
เอาแค่นี้แหละครับหมั่นพิจารณาให้ดีๆ บ่อยๆ เกิดรู้แบบสว่างไสวขึ้นมา
ถึงกับบรรลุธรรมได้เลยนะครับ
เพราะรูปนาม มันก็ปรากฏ ที่ตา ที่หู ที่จมูก ที่ลิ้น ที่กาย ที่ใจ นี่แหละจะไม่มีที่อื่นเลย

ขอบคุณครับลุง เรื่องที่ลุงหมานบอกผมทำจนแทบติดเป็นนิสัย แต่ก็มีเผลอสติอยู่บ่อยๆ แต่ในเรื่องที่ผมไม่รู้ความหมายที่ชัดเจนเหมือนคำว่านามรูปในปฏิจจสมุปบาท วิญญาณฐิติ ๗ อายตนะ ๒ ที่เกี่ยวเนื่องด้วยสัญญา

ว่าผม..เรียกผิด....ก็เรียกผิด...จะว่าไม่เข้าใจ..ก็ไม่เข้าใจ..ครับ

แล้วลุงหมาน..เรียกซ้ำทำไมครับนี้..

...อารมณ์ หมายถึง. เครื่องยึดหน่วงจิต เช่น รูป เสียง กลิ่น รส ฯลฯ ความคิด, ความรู้สึก,
เป็นเครื่องหน่วงจิตและเจตสิกให้เข้าไปรู้

อายตนะ หมายถึง เครื่องเชื่อม เครื่องต่อกัน มีอายตนะภายนอก กับอายตนะภายใน เช่น ตากับรูป หูกับเสียง จมูกกับกลิ่น เป็นต้น .....

ใช่ครับ...เพราะมีจริงอยู่เพียงอย่างเดียว

นอกนั้น...ไม่มีจริงสักอย่าง...อะไรที่เกิดดับได้..ไม่มีอยู่จริงครับ...เป็นเพียงเหตุปัจจัย..ตั้งขึ้นแล้วต้องดับไปแน่ๆ...