บุพกรรมนำเกิด
เกิดมาในโลกียะ มีกรรม มีอารมณ์มีรัก มี โลภ มีโกรธ มีหลงปรุงแต่งให้ยึดถือเหมือนโลกนี้เป็นละคร มีสมมุติให้เราแสดงไปตามบทที่เราต้องเดินไปตามกรรม
เมื่อเกิดมาในโลกียะก็มีราคะ มีความรัก ความใคร่ ความยินดี ความยึดถือเป็นเจ้าของ ความห่วง ความหึงหวง ฯลฯ เป็นเหมือนบ่วงมารบ่วงกรรม พาไปคล้องกรรมหรือแบกภาระ อุปมาเหมือนแบกสังขารตนเองไม่พอ แบกกรรมตัวเองไม่พอ ต้องเอาสังขารของผู้อื่นมาแบก เป็นภาระ เป็นความยึดถือให้มีภาระ ภาระเรื่องลูก ภาระของภรรยาภาระของสามี แล้วยังไปคล้องเอาฝ่ายญาติพี่น้องของสามีของภรรยา ตลอดจนสัตว์เลี้ยง ฯลฯ ล้วนแล้วเป็นเรื่องของการเพิ่มการคล้องกรรมเพิ่มบ่วงไม่จบสิ้น แต่ทางโลกเห็นว่าดี จะได้เกิดบ่อยๆ มาร่วมทุกข์รวมสุขอยู่ในกรรม สร้างภาระของเวรกรรมไม่จบสิ้นด้วยอารมณ์ของโลกียะ

" ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ " ประโยคนี้น่าจะใช้ได้ทุกกาล สำหรับนักรักชาวพุทธ....ขออนุโมทนากับทุกความเห็น
เหมือนกับ..คำที่ว่า ไม่อยากผิดหวัง.....ก็ไม่ต้องหวังอะไร เพราะถ้าตั้ง ความหวังแล้ว มันสมหวังก็ดีไป แต่ มันคงต้องมีผิดหวังบ้างล่ะ.. เพราะฉะนั้น ไม่ต้องตั้งความหวัง พระท่านบอก ในโลกนี้มันไม่มีอะให้หวังจริงๆ เจริญในธรรม

รักโดย ไม่ยึดมั่น
รักโดยรู้ว่าวันหนึ่งเราต้องจากกันไป
รักโดย การเป็นผู้ให้
รักโดย รู้จักอภัย

รักด้วยการปล่อยวาง ตั้งแต่วันแรก จนถึงวันสุดท้าย ของลมหายใจ

คุณเจ้าของกระทู้เคยเกลียดใครสักคนมั้ยครับ เกลียดชนิดที่ว่าห้ามเดินผ่านหน้าบ้าน
เกลียดชนิดที่ว่าจะจองเวรกันทุกชาติไป หรือไม่ก็ชาติหน้าอย่าได้เกิดมาเจอกันอีก

ลองรักเขาดูสิ่ครับ ถ้าคุณรักเขาได้ ปราถนาอย่างแน่วแน่ว่าอยากให้เขาได้พบเจอ
แต่สิ่งดีๆ มีความเจริญยิ่งๆขึ้นไป ให้อภัยทุกสิ่งที่เคยทำไม่ดีต่อกัน อโหสิทุกๆเรื่อง
ที่เคยบาดหมางใจกันทั้ง กาย วาจาใจ โดยที่เขาจะให้อภัยคุณหรือหายเกลียดขี้หน้า
คุณหรือไม่ก็ตาม นั่นแหล่ะครับรักแท้

สาธุครับ ง่ายๆ แต่ได้ใจความเลย ถ้าทำแบบนี้ได้ คงข้ามเขต ปุถุชน และทำที่สุดแห่งทุกข์

จริงหรือเจ้าค่ะ คุนน้องกำลังโดนทดสอบรักแท้บทนี้อยู่ค่ะ ทำใจได้ยากจริงๆค่ะตอนแรกเขาทำเราเจ็บปวดมากถึงขนาดอยากสาปแช่งเลยค่ะ แต่พอตั้งสติได้ก็ต้องสวดมนต์ขอขมากรรม บางทีก็นั่งสมาธิแผ่เมตตา จนจิตใจตอนนี้ปล่อยวางได้มากนึกถึงเขาก็ไม่รู้สึกเจ็บแค้นแล้ว รู้สึกโล่ง อยากให้เขามีแต่สิ่งดีๆในชีวิต ไม่อยากให้เค้ารู้สึกเหมือนที่เราเป็น เพราะเขาคงรับความเจ็บปวดแบบเราไม่ไหว เลยอโหสิกรรมต่อเขา รู้สึกไม่ทุกข์แล้วค่ะ แต่คุนน้องจะไม่ประมาทตราบใดยังมีขันธ์5อยู่ ก็ไม่รู้จะเกิดอวิชชาขึ้นอีกไหม

อนุโมทนา สาธุ ครับ