ข้อสังเกตที่สำคัญ คือ วิปัสสนูปกิเลส

ไม่เกิดขึ้นแก่ท่านที่บรรลุมรรคผลแล้ว ๑

ไม่เกิดขึ้นแก่บุคคลที่ปฏิบัติผิดทาง ๑ และ

ไม่เกิดขึ้นแก่คนขี้เกียจผู้ทอดทิ้งกรรมฐาน ๑

แต่เกิดขึ้นเฉพาะ แก่ผู้ที่เจริญวิปัสสนามาอย่างถูกต้องเท่านั้น

วิปัสสนาอย่างถูกต้องเป็นยังไง ถึงเกิดวิปัสสนูปกิเลสได้ กรัชกาย

พูดไปก็ไม่เข้าใจ คิกๆๆ

กรัชกาย มั่วไปวันๆ 5555

"ธัมมุทธัจจ์" ความฟุ้งซ่านธรรม อรรถกถาเรียก "วิปัสสนูปกิเลส" บอกยังงี้พอจะเข้าใจไหม

"แต่เกิดขึ้นเฉพาะ แก่ผู้ที่เจริญวิปัสสนามาอย่างถูกต้องเท่านั้น"

ซ้ำให้อีกที

ในพระไตรปิฎก เรียกอาการฟุ้งซ่านที่เกิดจากความสำคัญผิด เอาโอภาส เป็นต้น นั้นเป็นมรรคผลนิพพาน ว่า "ธัมมุทธัจจะ" (ธรรมุธัจจ์ ก็เขียน) แต่ท่านระบุชื่อโอภาส เป็นต้น นั้น ทีละอย่าง โดยไม่่มีชื่อเรียกรวม, "วิปัสสนูปกิเลส" เป็นคำที่ใช้ในคัมภีร์ชั้นอรรถกถาลงมา (พูดสั้นๆ ธรรมุธัจจ์ ก็ คือ ความฟุ้งซ่านที่เกิดจากความสำคัญผิดต่อวิปัสสนูปกิเลส)


เมื่่อวิปัสสนูปกิเลสเกิดขึ้น ผู้ปฏิบัติที่มีปัญญาน้อย จะฟุ้งซ่านเขวไป และเกิดกิเลสอื่นๆ ตามมาด้วย, ผู้ปฏิบัติที่มีปัญญาปานกลาง ก็ฟุงซ่านไป แม้จะไม่เกิดกิเลสอื่นๆ แต่จะสำคัญผิด, ผู้ปฏิบัติที่มีปัญญาคมกล้า ถึงจะฟุ้งซ่านเขวไป แต่จะละความสำคัญผิดได้ และเจริญวิปัสสนาต่อไป, ส่วนผู้ปฏิบัติที่มีปัญญาคมกล้ามาก จะฟุ้งไม่ซ่านเขวไปเลย แต่จะเจริญวิปัสสนาก้าวต่อไป


วิธีปฏิบัติต่อเรื่องนี้ คือ เมื่อวิปัสสนูปกิเลสเกิดขึ้นแล้ว พึงรู้เท่าทันด้วยปัญญาตามเป็นจริงว่า สภาวะนี้ (เช่นว่า โอภาส) เกิดขึ้นแล้วแก่เรา มันเป็นของไม่เที่ยง เกิดมีขึ้นตามเหตุปัจจัย แล้วก็จะต้องดับสิ้นไป ฯลฯ เมื่อรู้เท่าทัน ก็ไม่หวั่นไหว ไม่ฟุ้งไปตามมัน คือกำหนดได้ว่ามันไม่ใช่มรรคไม่ใช่ทาง แต่วิปัสสนาที่พ้นจากวิปัสสนูปกิเลสเหล่านี้ ซึ่งดำเนินไปตามวิถีนั่นแหละเป็นมรรคเป็นทางที่ถูกต้อง

นี่คือเป็นญาณที่รู้แยกได้ว่ามรรค และมิใช่มรรค นับเป็นวิสุทธิข้อที่ ๕ คือ มัคคามัคคญาณทัสสนาวิสุทธิ

วิปัสสนาตั้งแต่ญาณเริ่มแรก (คือ นามรูปปริจเฉทญาณ) จนถึงมัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธินี้ ท่านจัดเป็นวิปัสสนาอย่างอ่อน (ตรุณวิปัสสนา) ส่วนวิปัสสนาตั้งแต่พ้นจากวิปัสสนูปกิเลสเหล่านี้ไปแล้ว (จนถึงสังขารุเปกขาญาณ) จัดเป็นวิปัสสนาที่มีกำลัง ที่แรงกล้า หรืออย่างเข้ม (พลววิปัสสนา)

5555 เก่งแต่คำแปล


หาสาระอะไรไม่ได้เล๊ยกรัชกาย

อธิบายมาชัดๆ ซิ อย่างถูกต้องอย่างไร จึงเกิด ธัมมุทธัจจ์ ได้

อย่าไปก๊อปแปะมาซะล่ะ

ก็บอกแล้วไงว่า บอกไปก็ไม่เข้าใจ เพราะอะไร ? เพราะวิธีที่เช่นนั้นคิดแล้วทำนั่นน่าไปไม่ถึงตรงนี้ เมื่อไปไม่ถึง ต่อให้พูดให้อธิบายจนกล่องเสียงอักเสบ ผู้ฟังก็คิดไม่ถึง เข้าทำนองอารมณ์เต่า กับ ปลา

ไปไม่เป็นก็บอกมาน่ะกรัชกาย
เก่งแต่ก๊อปแปะ แต่ไม่รู้ว่าไอ้ที่ก๊อปแปะ ผิดหรือถูก
เพราะ กรัชกาย มันโบ๋เบ๋