"วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ"..."คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร"....พุทธภาษิต
| ลานธรรมจักร http://www.dhammajak.net/forums/ |
|
| ความเพียรต่อนิพพาน http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=48084 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 |
| เจ้าของ: | รสมน [ 03 ก.ค. 2014, 19:20 ] |
| หัวข้อกระทู้: | ความเพียรต่อนิพพาน |
การมีความพากเพียรนั้นมีประโยชน์มากในการปฏิบัติธรรม. เพราะความพากเพียรทำให้เราประสบความสำเร็จในสิ่งต่างๆทั้งด้านการงานถ้าเราขยันพากเพียรแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการงาน หรือการเรียนหรือการปฏิบัติธรรมก็จะประสบความสำเร็จ. เพราะฉะนั้นถ้าเราใช้หลักธรรมของการพากเพียรก็จะสามารถประสบกับความสำเร็จ. ความเพียรนั้น. ทำให้คนจำนวนมากประสบความสำเร็จมาแล้วหลายคน. ถ้าเราถ้อแท้ลองมองคนที่ทำงานหนักกว่าเรา เขาต้องดิ้นรนต่อสู้แล้วเราเจออุปสรรคเล็กน้อยก็อย่าท้อต้องสู้ต่อไป. เมื่อเทียบกับการปฏิบัติธรรมถ้าเราต่ิสู้กับกิเลสของตน. พากเพียรในการปฏิบัติธรรมสักวันนิพพานก็จะอยู่ไม่ไกล |
|
| เจ้าของ: | เช่นนั้น [ 03 ก.ค. 2014, 21:43 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความเพียรต่อนิพพาน |
ความเพียร ว่าด้วยเรื่องความเพียร ก็ประกอบด้วยการอธิบาย 4 ประการ สัมมัปธาน 4 ความเพียร .... เป็นหนึ่งในองค์ธรรมเพื่อความสำเร็จในสิ่งที่หวังที่ปรารถนา คือ อิทธิบาทธรรม 4 ความเพียร เป็นหนึ่งในองค์ธรรม เพื่อทำความรู้ความเห็นแจ้ง หมวดสัมโพชฌงค์ 7 ความเพียร เป็นหนึ่งในหน้าที่หลักที่สำคัญ ในการปฏิบัติธรรม คือ หมวดอินทรีย์ 5 ความเพียร เป็นหนึ่งในองค์ธรรมหลักที่ ที่ประกอบด้วยปธาน 4 อันเป็นพละของ วิริยินทรีย์ ความเพียรชอบ เป็นหนึ่งในองค์ธรรม ของมัชฌิมปฏิปทา (อริยมรรคมีองค์ 8) ในโพธิปักขิยธรรม 37 ประการ แบ่งเป็นหมวดธรรม 7 หมวด มีความเพียร แทรกอยู่ถึง 6 หมวด ความเพียร สำคัญจริงๆ ^ ^ |
|
| เจ้าของ: | asoka [ 04 ก.ค. 2014, 10:34 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความเพียรต่อนิพพาน |
| "วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ"..."คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร"....พุทธภาษิต
|
|
| เจ้าของ: | กรัชกาย [ 04 ก.ค. 2014, 11:01 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความเพียรต่อนิพพาน |
asoka เขียน: "วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ"..."คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร"....พุทธภาษิต เพียรโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เพียรจนตัวตายก็ล่วงทุกข์ไม่ได้ มีแต่ทำให้ทุกข์เพิ่มกว่าเดิม ในตำรามีพระบางรูปเดินจงกรมจนเท้าแตกนะ ยังล่วงทุกข์ไม่ได้เลย ต้องหายาใส่แผลเพิ่มเข้ามาอีกอย่างหนึ่ง ไม่ได้ค้านนะ แต่พูดให้คิด  ปัจจุบันเขาก็พูดกันนะ (เซ็นเซ่อร) ... แต่ขยัน
|
|
| เจ้าของ: | asoka [ 04 ก.ค. 2014, 13:50 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความเพียรต่อนิพพาน |
กรัชกาย เขียน: asoka เขียน: "วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ"..."คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร"....พุทธภาษิต เพียรโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เพียรจนตัวตายก็ล่วงทุกข์ไม่ได้ มีแต่ทำให้ทุกข์เพิ่มกว่าเดิม ในตำรามีพระบางรูปเดินจงกรมจนเท้าแตกนะ ยังล่วงทุกข์ไม่ได้เลย ต้องหายาใส่แผลเพิ่มเข้ามาอีกอย่างหนึ่ง ไม่ได้ค้านนะ แต่พูดให้คิด ปัจจุบันเขาก็พูดกันนะ (เซ็นเซ่อร) ... แต่ขยัน  กล้าขัดพุทธวัจนะ ด้วยความอวดรู้อวดเก่ง ใครเขาจะเพียรแบบโง่ๆอย่างนั้นถ้าหากมีปัญญาถึงชั้นที่มาเปิดเวบเปิดกระทู้ธรรมในลานธรรมจักร แล้ว โง่ขนาดนั้นอีกก็ต้องกลับไปเอานิ้วอุด...........ตายเสียไป้ 
|
|
| เจ้าของ: | walaiporn [ 04 ก.ค. 2014, 14:11 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ความเพียรต่อนิพพาน |
พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด 91 เล่มมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่ม 37 หน้า 495-496 (ปกสีน้ำเงิน) พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ ๑๐. สัพพลหุสสูตร [๑๓๐] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปาณาติบาตอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งปาณาติบาตอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความเป็นผู้มีอายุน้อยให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อทินนาทานอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งอทินนาทานอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความพินาศแห่งโภคะให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กาเมสุมิจฉาจารอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งกาเมสุมิจฉาจารอย่างเบาที่สุด ย่อมยังศัตรูและเวรให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มุสาวาทอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก กำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งมุสาวาทอย่างเบาที่สุด ย่อมยังการกล่าวด้วยคำไม่เป็นจริง ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปิสุณาวาจาอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งปิสุณาวาจาอย่างเบาที่สุด ย่อมยังการแตกจากมิตรให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผรุสวาจาอันบุคคลแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งผรุสวาจาอย่างเบาที่สุด ย่อมยังเสียงที่ไม่น่าพอใจให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัมผัปปลาปะอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งสัมผัปปลาปะอย่างเบาที่สุด ย่อมยังคำไม่ควรเชื่อถือให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำไห้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งการดื่มสุราและเมรัยอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความเป็นบ้าให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์. จบ สัพพลหุสสูตรที่ ๑๐ |
|
| หน้า 1 จากทั้งหมด 1 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
| Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|