การแผ่เมตตาจะแผ่ได้มากได้น้อย
ขึ้นอยู่กับพลังจิตของบุคคลที่ส่ง
พลังจิตมาก แผ่ได้มากได้ไกล
พลังจิตน้อย แผ่ได้น้อย ขึ้นอยู่กับกำลังของจิต

ต้องฝึกโน้มจิตกล่าวเชื้อเชิญมารับบุญ ...
กล่าวกับจิตวิญญาณ เหมือนเราพูดกับคนนี่แหละ
พูดตามความจริง เรียกว่ามีสัจจะ จิตมีความสงบสมาธิ
กำลังสมาธิมากที่สุด คือหลังจากนั่งสมาธิ
เพราะจิตกำลังตั้งอยู่ เวลาแผ่เมตตาออกไปยกบุญ
ให้ไปจะได้ผลดี

ทรัพย์สมบัติเราไม่มี เรามีบุญก็ยกบุญให้ใครๆได้
ไม่เว้นแม้กระทั่งสัตว์ คน หรือใครๆ ยิ่งแผ่เมตตามากๆ
นั่นคือการแผ่ความรักความปรารถนาดี จิตยิ่งมีพลัง
ยิ่งแข็งแกร่ง

ทางธรรม เราไม่ได้เสีย เรามีแต่ได้ ยิ่งแผ่มากๆ
บ่อยๆยิ่งดีไม่มีวันหมด แม้บุญที่ทำแม้ครั้งเดียว
ดวงจิตที่เราอุทิศให้ ได้เทียบเท่ากับเราทุกดวง
ยิ่งให้ยิ่งได้อับปมัญญา บุคคลนั้นยิ่งเป็นที่รักของ
มนุษย์และอมนุษย์)