ชีวิต คือนามรูป นามรูป ก็คือชีวิต ชีวิตคือธรรม ธรรมคือชีวิต

กรัชกาย
ไปอ่านมหาลิสูตร ซะนะ
จะได้ตาสว่าง
ไม่มานั่งจับเจ่า กับ ชีวิตคือนามรูป นามรูปคือชีวิต ชีวิต คือธรรม ธรรมคือชีวิต

ไม่อ่านไม่รู้
อย่าอวดดี ว่ารู้แค่นี้ คือรู้ทั้งหมด

ทิ้งโลด ยูทุปที่ลิงค์มา ยิ่งดูยิ่งโง่

นำตรงที่เช่นนั้นว่ามาหน่อยสิครับ

อ่านเอง มหาลิสูตร
กรัชกายไม่ใช่เด็กน้อย

เวลาผมนั่งสมาธิ พอภาวนาไปซักพัก เริ่มตัดภาวนาไปแล้วทีนี้ก็จะเกิดอาการ ขนลุกเย็นทั้งตัว แล้วหลังจากนั้นก็จะมีภาพ คน สัตว์ แมลง ที่เราเคยทำร้ายเคยทำให้เค้าตาย หรือเจ็บลอยมาให้เห็น คือ แปลกใจว่า บางเรื่องเป็นเรื่องที่นานมากบางเรื่องเป็นเรื่องสมัยเด็กๆอยู่ด้วยซ้ำ ซึ่งบางทีนึกถึงยังนึกไม่ออกเลย เพราะนานมาก แต่พอมานั่งสมาธิ ก็ลอยมาให้เห็นเฉยเลย

มีคำถามสองข้อที่สงสัย

1.เกิดอะไรขึ้นกับการทำสมาธิของผมครับ

2.แล้วต้องทำอย่างไรเมื่อเจอแบบนี้อีกครับ

ถึงได้ว่าไงว่า เช่นนั้นอ่านหนังสือแล้วจินตนาการฝันเฟื้อง เรื่องธรรมะว่ามันอยู่ที่ตัวหนังสือที่เขาขีดเขียน แน่ะแถมเขายังแปลมาอีกทีหนึ่ง ที่ตัวเองอ่านนั่นเขาก็แปลมาจากบาลีอีกทอดหนึง ไม่ยังงั้นนะ เช่นนั้น จะดูไม่รู้เรื่องเลยนะขอรับ คิกๆๆ แหมๆไม่งมอยู่นั่น

เช่นนั้นขอรับ ดูออกมั้ยขอรับเนี่ยะ





มีในสูตรไหนบ้าง

นี่ก็แสดงความโง่ ออกมา
อ่านหนังสือไม่ได้ธรรม

ถึงได้เพียง ก๊อปปี้แปะ ตัดปะจากหนังสือพุทธธรรม อะนะ

เช่นนั้นขอรับ ช่วยไปหยิบประโยคที่เช่นนั้นว่าเป็นธรรมะมาหน่อยสิครับ กราบล่ะพ่อคุณ ช่วยก๊อบมาให้ดูหน่อย นะๆๆ กราบๆๆ

ก๊อปปี้ พาต์ส เคยตัวอะนะกรัชกาย
อ่านธรรมให้ได้ธรรม เข้าใจไหม

ไปก๊อปนู่นๆ นี่ๆ มาอะนะ
หันกลับไปดูสิ ว่าจะทำอย่างไร
ให้กรัชกายหายโง่ดีกว่านะ

เช่นนั้น ไหนว่าเข้าใจธรรมะไง ก็บอกแล้วว่าธรรมะได้แก่ นามรูป หรือที่บัญญัติเรียกว่าคนหรือมนุษย์นี่เอง ไม่ใช่อยู่ตัวหนังสือ เช่นนั้น อ่านหนังสือแล้ว ออกมาดูธรรมที่คนนี่มา

ถ้าใช้คำว่า ได้แก่ นามรูป อย่างนี้ ล่ะถูกต้อง กรัชกายเริ่มเห็นแสงสว่าง