เมื่อเราทำงานบ้าน ล้างถ้วย ล้างจาน กิน ดื่ม ทำ ฯลฯ ก็ใช้สติรู้สึกตัวอยู่กับงานซึ่งกำลังทำในขณะนั้นๆ ไม่ใช่นึกคิดอยู่กับลมเข้า-ออก ทิ้งลมเข้าออกก่อน

พอเข้าใจไหมครับ

หมายถึงว่าถ้าล้างจานอยู่ ก็ให้จิตนิ่งอยู่ที่ล้างจาน
คือไม่ใช่จิตไปจับอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก เหมือนการทำสมาธิใช่หรือปล่าวค่ะ
เพียงแต่ไม่ปรุงแต่งอะไรเข้าไป มากกว่า ให้จิตรับรู้แค่ล้างจานอย่างเดียวใช่หรือไม่ค่ะ

แล้วถ้าเริ่มต้นทำแล้วมีอาการ คือเหมือนฝืนตัวเอง คือบังคับจิตให้อยู่ที่ล้างจาน
จะมีวิธียังไงที่จะไม่ต้องบังคับจิตล่ะค่ะ
คือเวลาที่เราทำนะคะ จะเหมือนมีอาการแน่นหายใจไม่ค่อยออก
คือรู้สึกอึดอัดตลอดนะคะ แล้วทีนี้จะแก้เหตุตรงนี้อย่างไงค่ะ

หมายถึงว่าถ้าล้างจานอยู่ ก็ให้จิตนิ่งอยู่ที่ล้างจาน

คือไม่ใช่จิตไปจับอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก เหมือนการทำสมาธิใช่หรือปล่าวค่ะ

เพียงแต่ไม่ปรุงแต่งอะไรเข้าไป มากกว่า ให้จิตรับรู้แค่ล้างจานอย่างเดียวใช่หรือไม่ค่ะ

แล้วถ้าเริ่มต้นทำแล้วมีอาการ คือเหมือนฝืนตัวเอง คือบังคับจิตให้อยู่ที่ล้างจาน
จะมีวิธียังไงที่จะไม่ต้องบังคับจิตล่ะค่ะ
คือเวลาที่เราทำนะคะ จะเหมือนมีอาการแน่นหายใจไม่ค่อยออก
คือรู้สึกอึดอัดตลอดนะคะ แล้วทีนี้จะแก้เหตุตรงนี้อย่างไงค่ะ

แล้วถ้าเริ่มต้นทำแล้วมีอาการ คือเหมือนฝืนตัวเอง คือบังคับจิตให้อยู่ที่ล้างจาน
จะมีวิธียังไงที่จะไม่ต้องบังคับจิตล่ะค่ะ

เรายังแค่ขั้นฝึก คือฝึกจิต จิตซึ่งเปรียบเสมือนลิง ฝึกให้มันเชื่องก่อน อย่าเพ่ิ่งไปนึกถึงสิ่งอื่น



ใจเย็นๆอย่าใจร้อน อย่าทำไปก็คิดจะเอานั่นเอานี่ อยากพ้นทุกข์ อยากบินไปนิพพาน อยากได้ฌาน อยากได้อภิญญา อยากมีปัญญา อยากได้ญาณ ฯลฯ เหมือนอโศก คิกๆๆ

ไปอยูไหนก็ยังอดแขวะไม่ได้นะ

ตั้งใจให้ความรู้ดีๆ ชี้ผิดแล้วจะเป็นบาปกรรม

อย่างนี้ครับ (เราอยู่ในขั้นฝึกจิต) เมื่อเรากำลังล้างจานอยู่ จิตมันแว้บคิดเรื่องอื่นๆ รู้สึกตัวก็ดึงกลับมาอยู่กับงานซึ่งกำลังนั้นเเสีย คิดออกนอกงานอีก รู้ตัวก็ดึงกลับมาอยู่กับงานนั้นอีก ฯลฯ

อาณาปาณสติ สิ่งจำเป็นของชีวิต


เราไม่เข้าใจในการทำอาณาปาณสติอยู่นิดหนึ่งค่ะ
คือถ้าเราทำอาณาปาณสติ ทำในขณะที่เราทำงานบ้าน
ถ้าเรากำหนดจิตให้นิ่งตลอด อย่างนี้เรียกว่าเราทำอาณาปาณสติหรือปล่าวค่ะ
แล้วถ้าทำอยู่ตลอด แล้วปัญญาจะเกิดยังไงค่ะ ในเมื่อจิตเรานิ่งอยู่ตลอด
หรือว่าสิ่งที่เราเห็นทุกข์จากการยึดติด ใช่เรียกว่าเกิดปัญญาหรือปล่าวค่ะ
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

คุณกรัชกายเขียน





พอที่จะเข้าใจมากขึ้นแล้วค่ะ ใช่ค่ะเวลาจิตจะออกก็ดึงจิตกลับมา ใช่ค่ะ
พอทำอย่างนี้แล้ว ความอึดอัดก็น้อยลงไปจริงๆค่ะ
แล้วทีนี้ ในขณะที่ไม่ได้ทำอะไร ก็ให้จิตอยู่นิ่งเหมือนนั่งสมาธิใช่หรือปล่าวค่ะ
เพียงแต่ไม่ภาวนา ให้จิตจับอยู่ที่กายใช่หรือปล่าวค่ะ


เราทำตอนแรกผิดหมดเลย คือเราไปทำจิตให้นิ่ง แล้วเวลาที่กำลังทำอะไรอยู่
ก็บังคับจิตให้นิ่ง ก็เลยรู้สึกอึดอัด เวลาทำนานๆก็หายใจยาวๆทีหนึ่ง
พอทำอย่างที่คุณกรัชกายบอกดีขึ้นเยอะค่ะ ไม่รู้สึกเกร็งอะไร

คุณกรัชกายเขียน





พอที่จะเข้าใจมากขึ้นแล้วค่ะ ใช่ค่ะเวลาจิตจะออกก็ดึงจิตกลับมา ใช่ค่ะ
พอทำอย่างนี้แล้ว ความอึดอัดก็น้อยลงไปจริงๆค่ะ
แล้วทีนี้ ในขณะที่ไม่ได้ทำอะไร ก็ให้จิตอยู่นิ่งเหมือนนั่งสมาธิใช่หรือปล่าวค่ะ
เพียงแต่ไม่ภาวนา ให้จิตจับอยู่ที่กายใช่หรือปล่าวค่ะ


เราทำตอนแรกผิดหมดเลย คือเราไปทำจิตให้นิ่ง แล้วเวลาที่กำลังทำอะไรอยู่
ก็บังคับจิตให้นิ่ง ก็เลยรู้สึกอึดอัด เวลาทำนานๆก็หายใจยาวๆทีหนึ่ง
พอทำอย่างที่คุณกรัชกายบอกดีขึ้นเยอะค่ะ ไม่รู้สึกเกร็งอะไร

ในขณะที่ไม่ได้ทำอะไร ก็ให้จิตอยู่นิ่งเหมือนนั่งสมาธิใช่หรือปล่าวค่ะ
เพียงแต่ไม่ภาวนา ให้จิตจับอยู่ที่กายใช่หรือปล่าวค่ะ

ถ้ากำลังทำงาน เช่นกำลังสับหมูอยู่บนเขียง ให้เอาสติไปรู้อาการของมือที่ยกมีดสับหมู แล้วกลับมารู้ลมหายใจ ....รู้การสับหมู .....กลับมารู้ลมหายใจ.....รู้การสับหมู กลับมารู้ลมหายใจ สลับกันไปมาจนเสร็จงานสับหมู

อธิบายเหตุผล ที่ทำอย่างนั้นหน่อยสิครับ

สอนใจให้มีสติยึดลมหายใจเข้าออกเป็นหลัก อารมณ์อื่นเป็นรอง แต่ต้องรู้ทันปัจจุบันอารมณ์ที่เปลี่ยนกลับไปกลับมาสลับกับลมหายใจ

อธิบายเหตุผล ที่ทำอย่างนั้นหน่อยสิครับ