บางคนเข้าใจว่าการทำบุญนั้นจะต้องเป็นการบริจาคทรัพย์และสิ่งของเท่านั้น
จึงจะเรียกว่าเป็นการทำบุญ จึงได้มุ่งเน้นเรื่องการบริจาคทรัพย์ ถ้าคิดดังนั้นแล้ว
คนที่ไม่มีเงินหรือมีเงินน้อยก็หมดโอกาสที่จะทำบุญสร้างกุศลได้
หรือหมดโอกาสทำบุญอย่างคนอื่นที่มีเงิน ซึ่งการทำบุญโดยใช้เงินทำบุญนั้น
เป็นหนึ่งในวิธีการทำบุญสิบอย่างเท่านั้น (ดูเรื่องบุญกิริยาวัตถุ ๑๐)
การทำบุญด้วยเงินเป็นการทำให้ผู้ทำรู้จักเสียสละทรัพย์ของตนเพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น
ละความตระหนี่ถี่เหนียว ละความเห็นแก่ตัว และละความโลภลงได้

บางคนหลงภูมิใจเข้าใจว่าทำบุญทำทานด้วยเงินที่ตนมีมากมายในชีวิตนี้
และได้ทุ่มเททำบุญทำทานด้วยเงินมากมายขนาดนี้จึงถือว่าเป็นบุญที่มากมายมหาศาล
หาใครจะมาทำบุญมากเท่าตนมิได้ โดยเฉพาะคนที่ไม่ค่อยมีเงินทำบุญจะมาแข่งวาสนาบารมี
ในเรื่องการทำบุญไม่ได้ แต่ตนไม่ได้สร้างบุญอย่างอื่นเลย เช่น รักษาศีล ฟังธรรม ทำสมาธิ เป็นต้น
จึงเป็นความเข้าใจผิดสำหรับผู้ที่นิยมทำบุญสร้างกุศลด้วยการใช้เงิน และคิดว่าเงินนั้นซื้อบุญได้
เงินนั้นแลกเปลี่ยนเป็นบุญได้

นอกจากการทำบุญที่ต้องใช้เงินแล้วยังมีการทำบุญสร้างกุศลโดยไม่ต้องใช้เงินอีก ๙ วิธี
คนจนคนมีเงินน้อยก็มีสิทธิ์มีโอกาสทำบุญทำกุศลมากมายหลายอย่างที่ไม่ต้องใช้เงินอย่างคนรวย
เขาทำกัน บุญอีก ๙ อย่าง (คือบุญกริยาวัตถุ ๑๐ ข้อ ๒ ถึงข้อ ๑๐)
นั้นสูงมากกว่าบุญที่ทำทานด้วยเงินเพียงอย่างเดียว

บุญที่เป็นการบริจาคทรัพย์สิ่งของนั้น เป็นการนำเอาทรัพย์ที่มีอยู่แล้วเพื่อไปปรับให้เป็นบุญ
หรืออีกอย่างคือไปแลกบุญ บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ที่เหลืออีก ๙ ข้อจะเห็นว่าเป็นบุญที่นำเข้า
โดยมิต้องใช้ทรัพย์สิ่งของแต่อย่างใดเลย เพียงแต่กระทำให้เกิดขึ้นเท่านั้น

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

ความจริงแล้วบุญทุกอย่างนำออกทั้งนั้น
ขณะใดกุศลเกิด ขณะนั้นก็ละอกุศล นำออกซึ่งอกุศลเสียได้

อนุโมทนา ค่ะ

บุญนั้นถ้าเรามีสติสัมปชัญญะจะเกิดได้ตลอดเวลา ไม่ว่า จะนั่ง จะยืน จะเดิน จะนอน

บุญ หมายถึง การกระทำความดี ซึ่งตรงกันข้ามกับกระทำความชั่ว
บุญ มาจากภาษาบาลีคือคำว่า ปุญญะ แปลว่า เครื่องชำระจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์
การชำระจิตใจจากเครื่องเศร้าหมองทั้งหลายโลภะ โทสะ หรือโมหะ

บุญ หมายถึง ความดี เป็นชื่อของความสุข ผู้ที่ปรารถนาจำต้องรู้ว่าอะไรเป็นบุญ
จะได้ทำให้สำเร็จผลสมความมุ่งหมาย ผู้ที่ทำตามๆ กันมาไม่รู้ว่าอะไรเป็นบุญ
จะทำให้ถูกต้องไม่ได้ แม้จะทำด้วยความงมงาย ก็ไม่นำให้สำเร็จประโยชน์

เพราะฉะนั้น ผู้ปรารถนาจะทำบุญจึงต้องรู้ว่า บุญมีลักษณะเป็นอย่างไร
ถ้าทำแล้วไม่อาจชำระจิตให้ผ่องใส หรือไม่นำให้เกิดความฉลาดว่า สิ่งนี้ดี
สิ่งนี้ไม่ดี ก็ไม่จัดว่า เป็นบุญ แต่เมื่อสามารถจะชำระจิตให้บริสุทธิ์

และนำให้เกิดความฉลาด รู้จักผิดชอบ จึงจัดว่า เป็นบุญ สิ่งที่จะชำระจิตของคนให้บริสุทธิ์
อันเสมอด้วยความดีย่อมไม่มี สิ่งอื่นชำระได้เพียงภายนอกเท่านั้น แต่ความดีเป็นสิ่งชำระใจ
เมื่อใจบริสุทธิ์แล้ว อาการภายนอก คือ กิริยาวาจา ก็บริสุทธิ์ตามไปด้วย

เมื่อได้พิจารณาแล้วรู้ว่า บุญ เป็นสิ่งที่ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์
พึงสร้างความดีตามความรู้ ความสามารถที่ตนเองจะกระทำได้ จึงจะชื่อว่าได้บุญอย่างแท้จริง
การกระทำเช่นนี้เป็นบุญที่นำเข้าสถานเดียว บางคนมักลืมบุญที่จะเกิดขึ้นกับเรา แต่เรากลับไม่ให้เกิด