กรัชกาย เขียน:
โฮฮับ เขียน:
๑. ตัณหาไม่ใช่ ความอยากหรือความต้องการที่ไม่ดี ตัณหาเป็นธรรมชาติ
กุศลอกุศลก็เป็นธรรมชาติ มันไม่ใช่ความดี ความชั่ว
๒. ฉันทะ เป็นได้ทั้งกุศลและอกุศล มันขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย ถ้าเหตุปัจจัยแรกเป็นเจตสิกอกุศล
ฉันทะก็เป็นเจตสิกอกุศล ถ้าปัจจัยแรกเป็นเจตสิกกุศล ฉันทะก็เป็นเจตสิกกุศล
สรุปให้ฟัง.....ความอยาก ฉันทะและตัณหา เป็นธรรมคนล่ะธรรมกัน
อย่าเอาผสมปนเปกัน ไม่งั้นมันจะเละยิ่งกว่าโจ๊กค้างคืน 
อ่านแล้วรู้สึกงงมักๆ
ที่พูดเนี่ย เอาหลักฐานมาจากไหนหรอเนี่ย
หลักฐานมันอยู่ในปฏิจจสมุบาทและกระบวนการขันธ์ห้า(จิต เจตสิก)
ตัณหาเป็นธรรมในปฏิจจสมุบาท ส่วนความอยากเป็นสังขารขันธ์ เป็นสังขารหนึ่งในขันธ์ห้า
การพิจารณาเราต้องพิจารณาว่า....อะไรเป็นความอยากและผู้อยากเป็นอะไร
เพราะความอยากมันเกิดที่กายใจเรา
พูดให้ตรงก็คือ มันเป็นกระบวนการขันธ์ห้าหรือเป็นจิต เจตสิกของบุคคล
หลักการศึกษาพระธรรม จะต้องใช้ปัญญาลงไปพิจารณาธรรม
จึงจะตรงกับสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงชี้นำ ที่เรียกว่า......สุตตมยปัญญา
การเปิดตำราหรือการอ้างอิงพระไตรปิฎกโดยเห็นแต่เพียงว่า
มีบัญญัติหรือตัวอักษรที่คล้ายกัน แบบนี้มันใช้ไม่ได้ มันไม่ใช่การปฏิบัติตามแนวทาง
ที่พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนเมื่อเป็นดังนี้ จึงควรหมั่นปฏิบัติให้เกิดปัญญาเสียก่อน
ปัญญาที่ว่าก็คือ.......
การได้เห็นสภาวะธรรมของ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
แบบนี้จึงจะเรียกว่า ได้เกิดปัญญาแล้วขอเตือนอย่าได้แต่นั่งท่องตำราหรืออ่านพระไตรปิฎก มันเสียเวลาปล่า
เพราะพระไตรปิฎก จะต้องอาศัยปัญญาไปพิจารณา
ไม่ใช่สักแต่จะท่องหรืออ่าน
