ไม่ค่อยเข้าใจว่าสื่ออะไร งง เอาชัดๆ

ดูเส้นทางบุญกิริยาวัตถุก่อนว่ามาจากไหน

เดิมเป็นองค์ประกอบของมรรคา 8 ย่นย่อเป็นภาคปฏิบัติการ ได้แก่ ศีล สมาธิ และปัญญา (ไตรสิกขา) พระพุทธเจ้าขยายเองเลย เพื่อให้ชาวบ้านใกล้ชิดพุทธธรรมง่ายขึ้น โดยพระองค์เพิ่ม ทาน เข้ามา เป็น ทาน ศีล ภาวนา (บุญกิริยาวัตถุสาม ตัวอย่างมีแล้ว) อรรถกถาจารย์ (ทำความเช้าใจก่อนนะ อรรถกถาจารย์ ท่านเกิดก่อนชาวพุทธสมัยนี้หลายพันปี จึงเกิดใกล้ยุคพุทธศาสนากว่าชาวพุทธปัจจุบันนี้ และแต่ละท่านๆนะ เจ๊งงงงงกว่าชาวพุทธยุคนี้มากกกกกมายจนเทียบกันไม่ได้ จึงได้พูดก่อนหน้าว่า จำขี้ปากท่านมาพูด) ก็ใช้แนวนี้แหละ ขยายให้ชาวบ้าน หรือชาวพุทธเข้าใกล้ศาสนาง่ายขึ้น จึงเป็นบุญกิริยาวัตถุสิบ เห็นเหตุผลแล้วนะ

จะเป็นใครยุกไหนก็เก่งกว่าพระองค์ไม่มี.พระองค์แสดงไว้3ก้ต้อง3กรัชกายยังไม่เข้าใจ.

ผมถามกรัชกายอย่างนี้นะครับว่ากรัชกายเชื่อว่าพระพุทธองค์เก่งกว่าอรรถกถาจารย์หรือป่าว? กรัชกายกำลังกล่าวคำเป้นข้าศึกกับพระศาสดาอยู่นะครับ สาวกเป็นผู้เดินตามทำไมแซงพระองค์ล่ะ

ตอบคำถามนี้นะ แล้วที่เพิ่มมาอีก 7 ข้อ ต่อภาวนา มันแย้งกับ ทาน ศีล ภาวนาตรงไหน เอ้ออ

เพิ่มกิเจเข้าไปอีกซิ เพิ่ม7ได้เดี๋ยวก็สิบไปเรื่อยๆ

มัีนคนละเรื่องคนละเคสกับบุญกิริยาวัตถุสิืบ คิกๆ หมกมุ่นสะจริง

อ้าวไหงบอกคนละเรื่องล่ะ.

ผมว่ามันบุญผมจะใส่ไม่เห็นเป็นไรห้ามผมทำไมฯลฯ

คุณใส่ไปแล้วใครยอมรับไปเรียนกับคุณ มีใครยอมรับไหม

:b27:
การตัด ต่อ เติม แต่ง ให้แตกต่างไปจากคำสอนหลักของพระพุทธเจ้านั้น ไม่ถูกต้องแน่

แต่การอธิบาย ขยายความเพื่อให้เข้าใจหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้านั้นกลับเป็นสิ่งสมควรทำ และครูบาอาจารย์ทั้งหลายท่านก็ทำ

คุณ amazing ต้องพิจารณาให้ดีนะครับอย่าไปตีความเอาเองว่าใครสอนไม่ตรงกับคำสอนในพระไตรปิฎกแล้วเป็นการบิดเบือนธรรมไปเสียหมด ตัวอย่างง่ายๆ เช่น หลวงปู่ชาสอนเรื่องอนัตตาโดยบอกว่า "ก็โยมไปพยายามอยากจะให้เป็ดมันขันเหมือนไก่นี่ มันก็ทุกข์นะสิ".............ดังนี้เป็นต้น เรื่องอย่างนี้ก็ไม่มีสอนในพระไตรปิฎก แต่กลับไปตรงกับหลักธรรมของพระพุทธเจ้า

ถ้าพากันยึดตำราแน่นเกินไปก็จะพึ่งตัวเองไม่ได้สักที เหมือนนักศึกษาที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยแล้วเอาความรู้ในตำราไปประยุกต์ใช้ในชีวิตจริงไม่เป็น จะทำอะไรก็วิ่งหาตำรา กลัวอยู่แต่ว่าจะผิดจากตำรา

คนท่องความรู้จากตำรามาสอน เทียบกับคนที่ลงมือปฏิบัติจริงแล้วเอาประสบการจริง มาสอน รสชาดของเรื่องที่ผู้ศึกษาจะได้ยินได้ฟังมันต่างกันมาก คุณamazing น่าจะรู้ซึ้งดีในเรื่องนี้นะครับ

:b8: คุณกบ

เมื่อนึกเรื่องอะไรซ้ำๆบ่อยๆ พูดอะไรซ้ำๆบ่อยๆ จะทำให้เกิดความเคยชินที่จะนึกหรือพูดถึงเรื่องนั้นๆ
ในทางวิทยาศาสตร์อธิบายว่าเป็นจากจุดเชื่อมเซลล์ประสาทในสมองเกี่ยวกับเรื่องนั้นมั่นคงแข็งแรงเพราะทำเรื่องนั้นบ่อยๆ

เช่นเดียวกัน ผู้ที่นึกถึงพุทธวจนะบ่อยๆ กล่าวพุทธวจนะบ่อยๆ เมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิตก็มีโอกาสที่จะระลึกถึงพุทธวจนะ

ดังนั้น แม้ว่าในขณะปัจจุบันผู้กล่าวพุทธวจนะอยู่อาจจะยังละสังโยชน์เบื้องต่ำไม่ได้ แต่ในขณะสุดท้ายของชีวิตเขาอาจจะละได้ ถ้าเขาระลึกถึงพุทธวจนะครับ

ศึกษาเพิ่มเติมได้จาก ผัคคุณสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0

รักษา...ท่องบ่น...อยู่เป็นนิจ...ดี...ครับ..และดีมากด้วย...

และ..จะดีมากขึ้น...หากรู้จักสังเกตกิเลสตน....ในดี..นี้แหละ

ฉันดี.....อันอื่นไม่ดี
แบบฉันรักษาศาสนาได้.....นอกนั้นรักษาศาสนาไม่ได้

ยิ่งนำความคิดนี้ไปปลูกแก่ผู้อื่นให้เชื่อในกิเลสตนอย่างนี้...กรรมหนักในดีนี้แหละอีกด้วย

จะดีมากเลย....ถ้าเป้นแค่ผมคิดไปเอง...

คิดว่าหลายท่านคงเคยได้เห้นผลผลิตแห่งความคิดนี้..แล้ว

มีเรื่องมากมาย..ที่เราอยากบอกเขา...แต่เขากลับคนที่ไม่ได้ยินเสียงอื่นเสียแล้ว