อ้างคำพูด:
ผู้รู้ธรรมคือใจ ที่จะรู้มาก รู้น้อย หยาบ ละเอียด ก็แล้วแต่ความสามารถ บุญบารมี หรือการอบรมของแต่ละบุคคล พระพุทธศาสนาสอนให้เข้าถึงจิต ถึงใจอันเดียว กิเลสทั้งหลายเกิดจากจิต จิตเป็นผู้ยึดเอากิเลสมาไว้ที่จิต จิตจึงเศร้าหมองเมื่อจิตเห็นโทษของกิเลสแล้ว สละถอนกิเลสออกจากจิตได้แล้วจิตก็ผ่องใสบริสุทธิ์
เป็นคำสรุปที่ดีครับ
แต่มีที่น่าสังเกตนิดหนึ่งว่า
เป็นตัว..จิต...เองหรือที่ยึดเอากิเลสมาไว้ที่จิต
หรือเป็นที่ตัว.....สิ่งที่มาประกอบจิต(เจตสิก) อันได้แก่ อัตตา มานะทิฏฐิ กิเลส ตัณหา ต่างๆ
เพราะจิตเดิมแท้นั้นประภัสสร.....ดุจน้ำใส หรือผ้าขาวบริสุทธิ์
สังเกตจากคำพูดท่อนนี้ดีๆนะครับ
จิต...จึงเศร้าหมองเมื่อ....จิต....เห็นโทษของกิเลส
จิต ผู้เดียวนั้น ทั้ง เศร้าหมอง แล้ว ทั้งเห็นโทษของกิเลส
การบริกรรมภาวนานั้น เป็นการเอาสติมากำกับจิต ให้ระลึกรู้ หรือ คิด นึก อยู่แต่คำบริกรรมที่ใช้ จนเจตสิกชนิดอื่นไม่สามารถแทรกเข้ามาครอบงำกำกับจิตได้ จึงเกิดความเป็นหนึ่งเดียวอยู่กับคำบริกรรมนั้นๆ
นี่คือ่คำอธิบายอีกสำนวนหนึ่งในเรื่องบริกรรม ครับ
