ถ้าเราเข้าใจเหตุ ว่า กรรมดีย่อมปรุงแต่งให้เกิดในที่ที่ประณีต
กรรมชั่วก็ย่อมปรุงแต่งให้เกิดในที่ที่เลว
ก็รู้แล้วยังจะทำกรรมชั่วอีกมั้ย

บางคนที่เขามาฆ่ากันเพราะอาจจะผูกเวรกันมา ฆ่ากันมาไม่รู้เท่าไหร่ พระท่านจึงสอนว่าเวรจึงระงับด้วยการไม่จองเวร เมื่อคราใดที่กรรมจะให้ผลต่อให้หนีไปอย่างไร ก็ต้องโดนฆ่า ดูอย่างท่านพระโมคคัลานะด้วยวิบากที่ได้ทำร้ายมารดาบิดาที่ตาบอดจึงได้โดนโจรทุบจนร่างกายแตก ขนานพระอรหันต์เมื่อมีกายอยู่ก็ยังต้องรับผลของกรรม เมื่อกรรมจะให้ผลจะหนี่อย่างไรก็ไม่พ้นนอกจากยอมรับความจริง

ถ้าได้อ่านประวัติของพุทธสาวกสาวิกาบางท่าน หรือแม้ประวัติของพระโพธิสัตว์จะเห็นเลยว่าท่านเหล่านั้นแม้จะมีคนมาฆ่าประทุษร้ายแต่จิตกลับไม่มีความโกรธเลยแม้แต่น้อย แต่ประกอบด้วยเมตตาแผ่ไปยังผู้ที่จะมาทำร้ายท่าน เราจึงควรเอาตามอย่างท่านผู้เจริญเหล่านั้น ด้วยการมีเมตตาไม่ผู้เวรกับผู้ใดต่อไป

คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกลัวว่าในอนาคตผมทำงานอะไรที่เกี่ยวกับคนเยอะๆ หรือโดนลอบทำร้าย แล้วเรามีปืนหรือสู้กันแล้วทำเขาตายไม่ว่าจะใช้ปืนหรือต่อยกัน บาปขนาดนี้ตกนรกไหม หมดสิทธิขึ้นสวรรค์ชั้นนิมมานรดี(เทวภูมิชั้น ๕)ไหม

คือผมชอบวางแผนยาวๆน่ะครับ จะได้ทำอะไรๆได้ง่าย แต่บางครั้งก็ยาวไป ขอบคุณครับ