คือในชีวิตนี้ชอบมีเรื่องแปลกๆตอนหลับคะ...แต่ที่สงสัย
คือ ....ในช่วง 2 สามปีนี้แหละ...จะยังไงดี คือเราว่าเราเห็นวิญญาณนะ
โดยครั้งแรกที่จำได้(เป็นการลองดู...หลวงพ่อท่านบอกเป็นวิชาทำให้ฉลาดฯลฯ)...คือเราดูความรู้สึกในท้องนี้แหละ(นอน)...ก็ไม่รู้ทำไมถึงเห็น...แต่เราว่าเราหลับนะ
เราเห็นทุกอย่างในห้องเหมือนตอนลืมตา.....แต่เราเห็นบางอย่างที่ไม่ควรมีในห้องเรา...คือผู้หญิงสภาพกระเซอะกระเซิงเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง....อยู่ที่ปลายเท้าเรา(อันนี้เราตกใจถึงลืมตาแต่เรากำหนดดูอีกรอบก็ยังเห็นเหมือนเดิม)
ครั้งที่2...เราเห็นเป็นพระอะไรก็ไม่รู้..รู้แต่ว่าองค์ใหญ่แล้วก็ใสเหมือนแก้วมาก...อันนี้เรางง...เพราะเราเห็นตัวเราด้วย...ตอนที่ฝันเรายังจำได้ว่าเรางงมากไม่รู้ว่าเป็นที่ไหน..ว่าได้ไง...รู้แต่ว่าเป็นห้องที่ใหญ่มาก...พอเราหันหลังไปเจอเท่านั้นแหละเราตกใจ...แล้วก็ลืมตาตื่น
ครั้งที่3 เมื่อไม่นานมานี้.....คล้ายครั้งแรก...เราเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง...น่าจะเป็นคนอินเดียเพราะทั้งเสื้อผ้าการแต่งกาย...อายุไม่เกิน50 แต่ไม่มีเครื่องประดับนะ..เสื้อผ้าก็กลางเก่ากลางใหม่นะ...มายืน
....
แต่มีข้อสงสัยคือ
1. ทำไมทุกครั้งที่เห็น...เหมือนกับดูได้อย่างเดียว...ห้ามคิด...ห้ามถาม...ไม่งั้นหลุด(ลืมตาตื่น)
2. เราไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง..ใคร..อะไร..ยังงัย...หลังจากที่เห็นเราควรจะทำอะไร..จะปล่อยไปเฉยๆหรือควรจะทำอะไร...แล้วมาทำไม ..เพื่ออะไร...ซึ่งมันทำเราเกิดคำถามมากมาย
3. แล้วมันเกิดอะไรขึ้น(ยกเว้นครั้งแรก)มันมายังไง...ที่แน่ๆไม่ใช่ความฝันแบบปรกติ...เพราะฝันแบบปรกติต่อให้เรารู้ตัวว่าเราฝัน..แต่พอลืมตาเราก็จำไม่ได้ว่าเราฝันเรื่องอะไร...รู้แต่ว่าฝัน

ซึ่งปรกติเราไม่ได้ฝึก...เรารู้แต่ว่าเราเป็นคนที่หลับลึก..นอนท่าไหนตื่นมาก็ท่านั้น...แต่แค่เรียกชื่อเราเบาๆเราก็ตื่น...เราไม่รู้ว่าเกี่ยวรึเปล่านะตอนเด็กๆชอบเอาหมอนเอาผ้ามาทับท้องให้มันหนักๆ...มันถึงหลับ

ความจริงมันมีอีกหลายเรื่องที่เกิดขึ้น...แต่ไม่อยากนึกถึง..และไม่อยากพูดถึง...เพราะมันทำให้เราทุกข์...จนเราต้องฝึกสติอยู่กับปัจจุบัน..ไม่สามารถคิดถึงอนาคตได้...แต่ยังคิดเชิงวิเคราะห์ได้...(พูดง่ายๆว่าโดนรักจัดหนัก...ถึงทุกวันนี้ผลพวงเรื่องประหลาดนั้น...ก็ยังไม่หาย...และเราก็ต้องฝึกสติทุกวันเหมือนกัน.....แต่ในความโชคร้ายมันก็มีเรื่องดีที่ทำให้เรารู้ว่า...คนเราหนีปัจจุบันไม่พ้น...ถึงจะหนีไปอยู่ในโลกของความคิดก็ตามที...และยิ่งอยู่ในโลกของความคิด...ก็ยิ่งทุกข์...จะดิ้นรน..ขัดขืน..ไม่ยอมรับยังไง...เราก็หนีปัจจุบันไม่พ้นอยู่ดี...