"ภูมิธรรมแต่ละขั้น ปัญญาท่านย่อมพอตัว" ผู้ที่ดำรงภูมิธรรมขั้นใดขั้นหนึ่ง
ย่อมมีทางหลีกเลี่ยงโทษที่ผู้อื่นจะได้รับ จากการปรามาสท่านได้ ..

อาจจะบวชเป็นพรามณ์ นุ่งขาวห่มขาว บวชเป็นพระภิกษุ บวชเป็นชี ฯลฯ
ยกตัวอย่าง เช่น แม่ชีแก้ว เสียงล้ำ ท่าน ก. สวนหลวง เป็นต้น

"พระอริยะ" ไม่จำกัดเพศ ฆารวาสก็สามารถบรรลุได้ ..

การบวชหรือสึก ถือว่าเป็นเรื่อง "ธรรมดา"
ผู้รู้ไม่จริง แล้ววิพากวิจารณ์ ก็มีแต่ขาดทุน ..

ท่าทาง...จะมีคนทุกข์ใจมาก...กับสิ่งที่เกิดขึ้นนะนี้..

ทำไมจึงอยากรู้ว่า..สึก..นี้แสดงว่าคุณธรรมถดถอยหรือเปล่า?...

ใจลึก ๆ..อยากได้ยินว่า...ไม่ถดถอยหรอก...หรือเปล่า?

ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นละ?...อะไรเป็นเหตุที่แท้จริงของความสงสัยใคร่รู้?...

เราวางความเคารพศรัทธาผิดตำแหน่งหรือเปล่า?...

ทำไม....ทำไม....ทำไม....ถามใจตัวเองเรื่อย ๆ....จะเห็นการดำเนินของใจที่ผิดได้เอง

เราน่าจะใช้เรื่องนี้..ตรวจสอบตัวเราเองนะว่า...ทุกข์มั้ย?..ทุกข์เพราะอะไร?...แล้วจำเป็นต้องทุกข์มั้ย?...ทำไมถึงไม่จำเป็น?

ถ้าวางใจถูกที่....จะไม่ทุกข์...ถ้าทุกข์..แสดงว่าต้องมีอะไรสักอย่าง...ผิด

เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2556 วันวิสาขบูชา ในโครงการอบรมอานาปานสติ ที่วัดสุนันทวนาราม อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก เจ้าอาวาส ได้กล่าวตอนหนึ่งว่า "สงสัยใกล้จะเกษียณแล้วมั้ง" และท่านก็สอนว่าคนเราถ้าจะทำความดีหรือปฏิบัติธรรมไม่ควรยึดพระสงฆ์เป็นหลัก

นี่คือหัวใจของการปฏิบัติธรรมเพื่อให้หลุดพ้นจากความยึดมั่นถือมั่นในทุกสิ่ง แม้แต่ตัวท่าน แม้แต่สังขาร สุดท้ายเราก็ต้องทิ้งมันไปอยู่ดี สัจธรรมบทนี้ท่านกำลังแสดงธรรมให้เราเห็นด้วยการปฏิบัติของท่านมาตลอด 38 พรรษาที่อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ ในแถลงการณ์เรื่องการลาสิกขาของท่าน เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2556 อย่างกะทันหัน

ด้วยเหตุผลสองประการ คือเรื่องสุขภาพที่เป็นเบาหวานอยู่ และต้องไปรักษาตัว กับอีกเหตุผลหนึ่งคือต้องการกลับไปเผยแผ่งานพระพุทธศาสนาในประเทศญี่ปุ่นบ้านเกิดในรูปแบบของฆราวาส

ชัดเจน แจ่มแจ้ง ไม่มีอะไรอยู่เบื้องหลังแถลงการณ์ นอกจากความเมตตาอย่างไม่มีประมาณของพระสุปฏิปันโนรูปหนึ่ง ที่สามารถทิ้งแม้กระทั่งรูปแบบพระ ที่เราอาจไปเผลอยึดเข้าด้วยความไม่เข้าใจในแก่น หากแต่ผู้ถึงแล้วซึ่งแก่นย่อมไม่อาลัยไยดีในสมมติโลก และรูปแบบที่อาจเป็นอุปสรรคในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ด้วยประเทศญี่ปุ่น หากกลับไปในรูปแบบพระ รัฐบาลและชาวญี่ปุ่นเองยังไม่เปิดกว้างและยอมรับในเรื่องนี้เท่ากับประเทศไทยที่มีรากพระพุทธศาสนาอย่างแข็งแรง เนื่องจากในประเทศญี่ปุ่นพระพุทธศาสนาก็เหลือแต่เพียงพิธีกรรมเท่านั้น

แต่เหตุผลการสึกของท่านก็ยังเป็นคำถามสำหรับคนส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ใกล้ชิดท่านอยู่ดี สำหรับลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดท่าน เมื่อได้ทราบข่าวก็ไม่มีใครตกใจ เนื่องจากบางคนทราบเรื่องนี้จากท่านมาสองสามปีแล้วว่า ท่านได้เปรยๆ เรื่องสุขภาพ และเรื่องที่อยากจะกลับไปช่วยเหลือชาวญี่ปุ่น

แต่ถ้ากลับไปในรูปแบบพระย่อมไม่สามารถที่จะช่วยเหลือได้อย่างเต็มที่ การตัดสินใจลาสิกขาจึงไม่ได้เกิดขึ้นในทันทีทันใด หากแต่ท่านได้ใคร่ครวญมานานพอสมควร และในเดือนกันยายน 2556 ที่จะมาถึง ท่านจะเปิดคอร์สอบรมกรรมฐานในประเทศญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก

ที่สำคัญในแถลงการณ์ ซึ่ง พระอาจารย์หนูพรม สุชาโต รองเจ้าอาวาสและรักษาการแทนเจ้าอาวาส อธิบายไว้สั้นๆ ว่า ในส่วนงานของมูลนิธิที่ท่านได้ริเริ่ม คณะทำงานจะยังคงดำเนินงานไปตามปกติ เนื่องจากพระอาจารย์ได้วางรากฐานไว้แข็งแรงแล้ว "ขอให้พวกเราทุกคน รักเมตตาต่อกัน และดำเนินงานประหนึ่งครอบครัวเดียวกัน ดังความประสงค์ของพระอาจารย์ไว้ให้จงดี"


ที่มา... fb. เนชั่นสุดสัปดาห์ NationWeekend
https://www.facebook.com/nationweekend

ความสงสัย...นั้นใช่

จะไม่ลองหาต้นเหตุของความสงสัยนี้บ้างรึ?

ถ้าวางใจถูกที่..จะไม่ทุกข์....ที่ทุกข์เพราะวางใจผิด
ถ้าศรัทธาถูกที่..จะไม่ทุกข์....ที่ทุกข์เพราะศรัทธาผิดที่

ยิ่งเมื่ออ่านแถลงการณ์ที่เพิ่งลงมาให้ดู....ยิ่งชัดเจนเลยว่า..ที่ทุกข์เพราะเราศรัทธาในตัวท่านผิดที่

หวังว่า....นี้จะเป็นบทเรียนแก่ตนเองนะ...

พึงมีสติปัญญารักษาใจ..นะเพื่อน ๆ...

Sorry...ไม่ใช่แถลงการณ์....แต่เป็นคำที่ท่านสอน

อาจจะรอคำตอบเพื่อให้คลายความสงสัย

แล้วไม่คิดจะแก้ทุกข์หรอกรึ?

อย่างแรก....อะไรบอกว่าเราอยู่เหล่าไหน?...กิเลสบอก..หรือ..ธรรมะบอก
อย่างที่สอง...อะไรบอกว่าเหล่าไหนควรทำอะไร...เหล่าไหนไม่ควรทำอะไร?...กิเลสบอก...หรือ...ธรรมบอก

ส่วนตัวคิดว่า..ไม่ว่าเหล่าไหน....ต่างก็ต้องดำเนินตามพระสัทธรรมไม่มีเว้น..คือ..ทุกข์พึงกำหนดรู้....เหมือนกันทุกเหล่า
หาไม่แล้ว....จะเรียกว่าเรานับถือพระพุทธเจ้าได้อย่างไร

นับ....คือ..นับคุณของพระพุทธ...พระธรรม..และพระสงฆ์..ว่ามีอย่างไรบ้าง
ถือ...คือ..ถือเอาคำสั่งสอนมาปฏิบัติ

รวมเรียกว่า..นับถือ

เรื่องนี้...ทุกข์อยู่ที่ตรงไหน?

ตามที่ปรากฏเป็นข่าวในสื่อต่างๆ ว่า พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก ลาสิกขานั้น วัดสุนันทวรารามขอยืนยันว่า เป็นความจริง

ขณะนี้ ท่านเดินทางไปต่างประเทศแล้ว โดยมีจุดหมายปลายทางที่ประเทศญี่ปุ่น บ้านเกิดของท่าน โดยจะยังคงทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา ในฐานะของฆราวาสต่อ

ทั้งนี้ ในส่วนของมูลนิธิ และโครงการต่างๆ ที่ท่านได้ริเริ่มไว้ คณะทำงานจะยังคงดำเนินงานไปตามปกติ เนื่องจาก พระอาจารย์ ได้วางรากฐานไว้แข็งแรงแล้ว ขอให้พวกเราทุกคนรักเมตตาต่อกัน และดำเนินงานประหนึ่งเป็นครอบครัวเดียวกัน ดังความประสงค์ของพระอาจารย์ไว้ให้จงดี

จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบโดยทั่วกัน

พระอาจารย์หนูพรม สุชาโต
รองเจ้าอาวาสและรักษาการแทนเจ้าอาวาส

เป็นแถลงการณ์อย่างเป็นทางการฉบับแรกที่ยืนยันว่า พระมิตซูโอะ คเวสโก อายุ 63 ปี เจ้าอาวาสวัดสุนันทวนาราม อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี พระนักปฏิบัติชื่อดัง ลูกศิษย์พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี) ได้ลาสิกขาจริง ที่วัดชนะสงคราม กทม. เมื่อวันที่ 8 มิถุนายนที่ผ่านมา

สร้างความตกใจ ประหลาดใจให้กับศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชน เพราะคาดไม่ถึงว่าจะมีเหตุการณ์นี้

ดั่งที่ นายนพรัตน์ เบญจวัฒนานันท์ ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ (พศ.) บอกว่า ตกใจมาก เพราะพระอาจารย์มิตซูโอะอุปสมบทมานานหลายสิบปีแล้ว ทำคุณประโยชน์ด้านพระพุทธศาสนามากมาย โดยเฉพาะการเผยแผ่การปฏิบัติธรรมที่ชัดเจน เข้าใจง่าย

"ไม่อยากเชื่อ ช็อกไปเลย แต่การสึกอยู่ที่ผู้บวชพอใจว่าจะสึกที่ไหนกับใคร ซึ่งเรื่องคนจะคลอดลูก พระจะสึก ไปห้ามกันไม่ได้ เชื่อว่าท่านน่าจะคิดดีที่สุดแล้ว ส่วนเหตุผลการสึกนั้น น่าจะเป็นเหตุผลส่วนตัวที่ไม่อาจทราบได้ เพราะที่ผ่านมาไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสีย หรือมีปัญหาขัดแย้งเรื่องใดๆ ทำดีมาโดยตลอด" นายนพรัตน์ ระบุ

ขณะที่ แม่ชีพิณพรรณ เนียมมุณี ซึ่งปฏิบัติธรรมที่วัดสุนันทวนาราม มานานกว่า 8 ปี บอกว่าพระอาจารย์มีปัญหาสุขภาพมานานกว่า 2 ปีแล้ว โดยป่วยเป็นโรคเบาหวาน สุขภาพร่างกายจึงไม่ค่อยแข็งแรง แล้วท่านก็เหนื่อยมาก เพราะรับกิจนิมนต์เกือบทุกวัน ส่วนอีกสาเหตุหนึ่งน่าจะมาจากพระอาจารย์มิตซูโอะเคยพูดกับญาติโยมว่า ท่านเป็นคนญี่ปุ่น อยากตอบแทนแผ่นดินเกิด หากมีโอกาสก็อยากจะกลับไปช่วยเหลือคนญี่ปุ่นบ้าง เพราะคนญี่ปุ่นขณะนี้ยังมีคนที่ทุกข์และลำบากมากเช่นกัน

พร้อมกับบอกว่า เวลาประมาณ 11.00 น. วันที่ 10 มิถุนายน ที่ผ่านมา อาจารย์ลัดดา สุวรรณกุล อายุ 71 ปี อดีตอาจารย์มหาวิทยาลัยศิลปากร จิตอาสาที่เข้ามาช่วยเหลือมูลนิธิภายในวัด ได้รับโทรศัพท์จากพระอาจารย์มิตซูโอะ จากญี่ปุ่นแจ้งให้ทราบว่า กลับถึงญี่ปุ่นบ้านเกิดแล้ว และจะเปิดคอร์สฝึกอบรมกรรมฐานให้แก่ชาวญี่ปุ่นและคนไทยขึ้นภายในวันที่ 21-23 กันยายนนี้ ที่เมืองคุมาโมโตะ โอกินาวา และนาโกยา ซึ่งตอนนั้นจะเปิดโอกาสให้คนไทยที่อาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่นเข้าพบ เพื่อคลายความสงสัย

ถือว่าชัดเจนขึ้นมาอีกเล็กน้อย แต่ก็คงต้องรอจนถึงเดือนกันยายน

พระมิตซูโอะ คเวสโก อุปสมบทเมื่อ 14 มิถุนายน พ.ศ.2518
โดยมี หลวงพ่อชา สุภัทโท เป็นพระอุปัชฌาย์
ถือเป็นพระภิกษุสงฆ์รุ่นแรกที่หลวงพ่อชาอุปสมบทให้
จึงเรียกว่าเป็นสัทธิวิหาริกรุ่นแรก

ได้รับฉายาว่า "คเวสโก" มีความหมายถึง "ผู้แสวงหาซึ่งฝั่ง"
ฝั่งที่น่าจะมีความหมายถึง ฝั่งธรรม-ฝั่งแห่งนิพพาน
จะไปถึง "ฝั่ง" นั้นได้ แน่นอนคงต้อง "เคร่ง" ในวัตรปฏิบัติอย่างยิ่ง
พระมิตซูโอะ ได้มุ่งมั่นเดินตามแนวทางนี้มาตลอด

พระมิตซูโอะ เล่าไว้ในหนังสือ "เราเกิดมาทำไม" ว่า

"เมื่อบวชเป็นพระภิกษุ การปฏิบัติธรรมของอาจารย์ ได้วางแผนตั้งข้อวัตรต่างๆ ขึ้นมาเพื่อฝึกตัวเอง"

"ข้อวัตรอย่างหนึ่งที่ฝึกปฏิบัติมาตั้งแต่ต้น คือการถือเนสัชชิก ปฏิบัติในอิริยาบถ นั่ง ยืน เดิน ไม่นอน หากง่วงนอนก็จะไม่เอนกายลงนอน จะเพียงแต่พิงเสานั่งหลับเท่าจำเป็นแก่ร่างกายเท่านั้น"

"ในช่วงพรรษาก็พยายามตั้งใจถือเนสัชชิกตลอดพรรษา ปรารภความเพียร ไม่เห็นแก่นอน เพื่อสร้างวิริยะ แต่ก็มักจะแพ้ ที่ทำได้ครบสมบูรณ์ตลอดพรรษาก็เป็นพรรษาที่ 8 เมื่ออยู่ประเทศอินเดีย"

"ในพรรษาที่ 4 ตั้งใจอดข้าวหนึ่งเดือน ฉันแต่น้ำเปล่าๆ ตามปกติคนเราที่จะอดข้าวขนาดนี้ก็เรียกว่าคนยากจน เราทำตัวเป็นคนจนที่สุดคนหนึ่ง มนุษย์ในโลก 6,500 ล้านคน มีไม่กี่คนที่สมัครใจทำอย่างนี้ แต่เราก็ทำ เพื่อฝึกกาย ฝึกจิต สร้างกำลังใจ ทดสอบความอดทนอดกลั้น เมื่อครบหนึ่งเดือนทำได้ตามที่ตั้งใจ ก็ภูมิใจ มีกำลังใจดี"

"ในพรรษาที่ 6-7 ก็เก็บอารมณ์เข้าห้องกรรมฐาน ปรารภความเพียร ข้อวัตรต่างๆ ที่ปฏิบัติก็เช่น พิจารณาทุกขเวทนา นั่งสมาธิเพชร ไม่ขยับตัว ไม่เปลี่ยนอิริยาบถตลอดคืน เอาทุกขเวทนาเป็นอารมณ์กรรมฐาน ส่วนมากก็ทำไม่สำเร็จ นานๆ ทีหนึ่งจึงจะทำได้"

"นอกจากนั้น ก็ตั้งใจปรารภความเพียรด้วยการรักษาความรู้สึกตัวติดต่อกัน 7 วัน 7 คืน ไม่นอน ไม่หลับ นับเป็นวัตรปฏิบัติที่ทรมาน ทำได้ยาก ต้องยอมแพ้ ล้มเหลวไปหลายสิบครั้งกว่าจะทำได้ก็ต้องอาศัยกำลังสติและสมาธิที่เข้มแข็งจริงๆ เมื่อทำได้สมบูรณ์ ก็รู้สึกพอใจ มีกำลังใจ"

"นอกจากนั้น ก็ออกธุดงค์ไปในป่า เมื่อวางแผนไปธุดงค์ในที่ซึ่งมีสัตว์ป่าดุร้ายจริงๆ แล้วเราก็กลัวตาย แต่เพื่อจะต่อสู้เอาชนะความกลัว เอาชนะใจตัวเอง ถ้าเราสามารถเอาชนะความกลัวได้ ก็จะรักษาชีวิตตัวเองได้"

"ตั้งแต่สมัยพุทธกาลพระอริยเจ้าอยู่ในป่าก็ไม่มีอันตราย เพราะท่านมีเมตตาจิต มีวิปัสสนาปัญญาเข้าถึงอนัตตาคือไม่มีตัว ไม่มีตน สัตว์ป่าก็ไม่ทำร้ายท่าน"

พิจารณาตามนี้ จะเห็นว่าพระมิตซูโอะเคี่ยวกรำ "ธรรม" มาอย่างหนัก ย่อมต้องหนักแน่นและมุ่งมั่นต่อการหลุดพ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

ในหนังสือ "นิพพาน ที่นี่ เดี๋ยวนี้" พระมิตซูโอะย้ำว่า สำหรับอาจารย์ นิพพานคือสภาวะที่ไม่มีทุกข์ ถ้าพูดให้ง่ายเข้ามาหน่อย นิพพานก็คือการที่เราสามารถแก้ปัญหาชีวิตได้ที่นี่ และเดี๋ยวนี้เลย

เช่น โกรธ กลัว น้อยใจ เสียใจ ทันทีที่เราแก้ปัญหา แก้ความรู้สึกเหล่านี้ได้ ก็เรียกว่าเข็มทิศของเราตรงต่อนิพพานอยู่แล้ว นิพพานอยู่ในรอบตัวเรานี่แหละ

แต่ถ้าถามว่าเรามีหวังในนิพพานได้หรือไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเวลาเราน้อยใจ เสียใจ ทุกข์ใจ ไม่สบายใจต่างๆ นานา เราสามารถแก้ปัญหาได้เร็วแค่ไหน

เวลาเสื่อมลาภ เสื่อมยศ มีคนนินทา หรือว่าชีวิต เป็นทุกข์ เรายังยิ้มได้อยู่ไหม

ยามที่แก่ ความเจ็บ ความตายมาเยือน เรารับมือกับมันได้ไหม

เมื่อต้องอยู่กับคนที่ไม่ชอบใจ หรือว่าต้องพลัดพรากจากคนที่เรารัก เราเข้าใจสัจธรรมของชีวิตหรือไม่

ความทุกข์เหล่านี้มีมาเรื่อยๆ ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ในโลก

คำถามก็คือว่า เมื่อมีความทุกข์เกิดขึ้น เราสามารถโอปนยิโก
(น้อมพระธรรมเข้ามาไว้ในใจ ให้เกิดขึ้นในใจ หรือให้ใจบรรลุ) ได้ไหม

น้อมมาดูจิตของตัวเอง ไม่คิดโกรธ ไม่คิดน้อยใจ ไม่คิดยินดียินร้าย
ถ้าเราสามารถโอปนยิโกได้ เราก็แก้ปัญหาชีวิตได้
ถ้าใครทำได้ก็เข้าใกล้นิพพาน

แล้วอะไรหรือที่ทำให้พระมิตซูโอะไม่สามารถ "โอปนยิโก" ได้
แล้วเลือกลาสิกขาโดยปัจจุบันทันด่วน
มาจากที่ไม่สามารถ "แก้ปัญหาชีวิตได้ที่นี่ และเดี๋ยวนี้"
จน "เข็มทิศของเราไม่ตรงต่อนิพพาน" หรือไม่
ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนในขณะนี้

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใด ถือเป็นเหตุผลส่วนตัวของท่านที่ต้องให้ความเคารพ
และคงต้องเฝ้าติดตามว่า "ผู้แสวงหาซึ่งฝั่ง" จะบ่ายหน้าไปสู่ฟากฝั่งไหน
อย่างไรก็ตาม แถลงการณ์ของวัดสุนันทวราราม ที่ยืนยันว่า
ท่านมิตซูโอะจะยังคงทำงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาในฐานะของฆราวาสต่อไปนั้น
เราก็คงต้องอนุโมทนาร่วมกับท่านด้วย


ที่มา... หนังสือพิมพ์มติชน ออนไลน์
วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 08:15:51 น.

ระหว่างอ่านบทกลอนของน้อง สมองมันก็ไปสัมผัสสัมพันธ์กับภาพในอดีตที่หลวงพ่อก็ได้เมตตากรุณาต่อผมเหมือนกัน อันนี้ก็เลยพลอยซาบซึ้งไปกับบทกลอนของน้องด้วย จึงว่าต้องเห็น ถึงจะเชื่อ

หลวงพ่อท่านไม่ได้ธรรมดา ท่านมีอะไรพิเศษอยู่ เชื่อว่าลูกศิษย์ที่ได้ใกล้ชิดท่านต้องได้เห็นเหมือนกัน

และผมก็เชื่อแน่ว่า การที่ท่านทำเช่นนี้จะต้องมีอะไรดีดียิ่งขึ้นอย่างแน่นอน แต่ทุกอย่างก็ต้องใช้เวลา
^ ^

น่าหดหู่ และรู้อยู่อย่างหนึ่งว่า
ท่านได้ทิ้งชื่อเสียงลาภยศสรรเสริญ
ไปอย่างไม่แยแสเลย