มันเดี๋ยวก้อมาเดี๋ยวก็ไป
มาๆไปๆ ... นะ

เคยได้ยินคำนี้ไหม? สัญญาก็ไม่เที่ยง

สัญญาความจำ เราจะทำให้ความจำนี่อยู่กับเราตลอดไปไ้ด้ไหมครับ คำถามเด็ก ๆ

การระลึกถึงสัญญานั้น บ่อยๆ
เราก็จะระลึกได้ ไม่ลืม
อาการแบบนี้ คือจำได้ไม่ลืม

เพราะเมื่อ จิต ทำสัญญากับอารมณ์ใดแล้ว ก็จะจำไว้
แต่ถ้าระลึกถึงสัญญานั้นไม่ได้
เราก็เรียกว่าจำไม่ได้ แต่แท้จริงแล้วคือ ระลึกไม่ได้

ตอบสั้นๆ แบบนี้นะ

สัญญาความจำ เราจะทำให้ความจำนี่อยู่กับเราตลอดไปไ้ด้ไหมครับ คำถามเด็ก ๆ

สัญญาความจำ เราจะทำให้ความจำนี่อยู่กับเราตลอดไปไ้ด้ไหม

ยังงี้แล้ว เราจะหาประโยชน์จากสัญญาได้อย่างไรครับ?

ยังงี้แล้ว เราจะหาประโยชน์จากสัญญาได้อย่างไรครับ?

เช่นนั้น จขกทเขาถามแบบเด็ก เช่นนั้นก็ตอบแบบทารก จขกทเขาเข้าใจผิดใน "สัญญา"
เช่นนั้นก็เป็นลักษณะเดียวกับจขกท ดูแล้วเหมือนหัวล้านคุยกันเรื่องหวี ตาบอดคุยเรื่องแว่น

จขกทกับเช่นนั้นกำลังเข้าใจผิดว่า สัญญาเป็นเรื่องราวที่ไปจำเอาไว้ ไม่ใช่ครับ
สัญญาหมายถึง .....การจำได้ในเวทนาไม่ใช่การจำได้ถึงเรื่องราวอันเกิดจากสมอง

การระลึกถึงสัญญาบ่อยตามที่เช่นนั้นพูด เป็นการเข้าใจผิดของเช่นนั้น
การระลึกถึงเขาใช่กับ สติ ไม่ใช่สัญญา

ส่วนความจำที่เป็นเรื่องราว เขาไม่เรียกสัญญา เขาเรียก .....ธัมมารมณ์(ความคิด)

ความจำเรื่องราวที่เกี่ยวกับทางโลก ต้องอาศัยสมอง
แตความจำในทางธรรมเขาเรียกว่า...สติ(ระลึกได้) ต้องอาศัยความเพียร

สัญญามันเกิดด้วยเหตุปัจจัย เมื่อมีผัสสะย่อมมีเวทนา เมื่อมีเวทนาย่อมมี สัญญา
สัญญาไม่ได้เกิดจากความระลึกได้ ความระลึกได้เขาใช้กับสติ
สติเป็นสังขารขันธ์ไม่ใช่สัญญา


ดีแล้วอย่าให้ยาวไปกว่านี้เลยครับ

ลักษณะของสัญญามีความจำได้ หรือรู้จำเป็นลักษณะ
เราจะได้รับประโยชน์จากสัญญาคือจำได้ไม่ให้ลืม เช่น ทำเครื่องหมายเอาไว้ว่าแค่นี้กี่เมตรกี่เซนต์ หรือการเห็น ทำให้เรารู้ได้ว่าเราเห็นอะไร หรือการได้ยิน ก็ทำให้เรารู้ว่าเราได้ยินเสียงอะไร หรือเราได้กลิ่นจะทำให้เรารู้ว่าเราได้กลิ่นอะไร ทวารอื่นๆก็เช่นเดียวกัน ตรงกันข้ามถ้าขาดสัญญาเสียก็จะทำให้หลงลืม อย่างเช่นว่าเมื่อคนมีอายุมากๆสัญญาย่อมเลอะเลือน แม้แต่กินข้าวแล้วก็ว่ายังไม่ได้กิน หรือว่าบุคคลที่จากกันไปนานๆก็อาจลืมชื่อคือจำชื่อไม่ได้ เป็นต้น

ลุงหมานเลอะเทอะใหญ่แล้ว ตัวเองก็บอก.....สัญญาไม่เที่ยง