พูดถึงพระบิดา ส่วนตัวไม่มีความรู้สึกเลยว่า เฝ้ามองดูอยู่ เพราะความรู้สึกที่เกิดขึ้นมา เชื่อว่าล้วนเป็นกิเลสตนเอง ตัวนี้แหละที่กีดขวางความเจริญก้าวหน้า กั้นกระแสธรรม กระแสของความทุกข์ อนิจจัง อนัตตา ที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะใกล้ตัวที่สุด ไปถึงไกลออกไปที่สุด เล็กที่สุด ไปถึงใหญ่ที่สุด แม้แต่อารมณ์ แสงสว่างที่เปรียบเหมือนความเป็นอนันต์ ไม่มีเผ้ารออยู่ที่ใด ต้องสร้างขึ้นมาเองกับมือตนเอง

โดยส่วนตัวแล้ว สำหรับคุนน้องพระบิดาเปรียบสเหมือนจิตวิญญาณภายใน ความรู้สึกที่เป็นนามธรรม แต่จะมีสักกี่คนที่จะเข้าถึงจิตวิญญาณของพระบิดา เพราะบุคคลนั้นเค้าเกิดมาบนโลกนี้เพื่อเสียสละตนเอง เหมือนกับทำภาระกิจ เมื่อเสร็จกิจเค้าก็จะกลับไปหาพระบิดา พระบิดาไม่เคยทอดทิ้งพวกเรา แต่พวกเราตะหากทอดทิ้งพระบิดา พระบิดาต้องการให้เรารักกันเมตตาต่อกัน แต่เราก็ทำในสิ่งที่สวนทางกับพระบิดา เพราะเหตุนี้พระบิดาเลยลอยแพพวกเรา และพวกเราต้องหาทางเอาตัวรอดกันเอง ต่อความทุกข์ ความทรมาน ความพลัดพรากสูญเสีย เมื่อเรารู้สึกไม่เหลือใครนั่นแหละเราจะต้องอ้อนวอนขอร้องพระองค์ และที่พระองค์เหมือนจะเย็นชาและไม่สนใจใยดีพวกเรา เพราะพระองค์มีความรักอันบริสุทธิ์ต่อพวกเราเสมอกัน พระองค์จะไม่มีวันลำเอียงเอนเอียงต่อบุตรอันเป็นที่รักหรือเป็นที่ชัง..พระบิดาเฝ้ามองเราอยู่เสมอ และพระองค์ไม่เคยจากไปไหน.แต่กำลัวรอการกลับมาของพวกเรา..
สมติถ้าคุนน้องเปรียบเหมือนบุตรของพระบิดา คุนน้องก็เป็นบุตรที่ไม่ค่อยเชื่อฟังพระบิดา และมักจะโดนลงโทษเสมอ..
โดนลงโทษให้ฝ่าฝันกับอุปสรรคอันโหดร้าย โทษฐานที่ทำคัวเป็นบุตรอันเป็นที่น่าชัง..และไม่มีสิทธิ์ขอร้องอ้อนวอนต่อพระองค์ในนเมื่อปีกกล้าขาแข็งว่างั้น แต่พระองค์ไม่ใช่จะตัดหางปล่อยวัดเราหรอกนะ ตราบใดที่เรายังมีศรัทราอยู่ เราก็ต้องเดินต่อไปจะหกล้มคลุกคลานยังไงก็ต้องเดินไปให้ถึง ให้เห็นแสงสว่างภายในให้ได้ ยังดีกว่าพระบิดาตัดหางปล่อยวัดเรา และต้องกลายเป็นลูกไม่มีพ่อ

บิดา คือ พ่อ คือ ผู้ให้กำเนิด
สรรพสัตว์ไม่ได้เรียกสิ่งนั้นว่า พระบิดา กันทั้งหมด
เพราะ ลักษณะการกำเนิด ต่างกัน
แต่ไม่ว่าจะกำเนิดอย่างไร ทุกอย่างก็อยู่ในอ้อมพลังงานของท่าน

ตรงนี้ต้องไปอ่านในเรื่อง กำเนิดของสัตว์ต่าง ๆ ที่พระพุทธองค์สอนในพระไตร ฯ
การปรากฎของสัตว์ มีหลายแบบจริง ๆ

ภาพมันจะสอดคล้องกับการค่อย ๆ ขยายตัวของจักรวาล

และเรื่องอัตภาพที่นอกไปจาก กายมนุษย์
ทุกศาสนา ไม่ได้เกิดขึ้นมาด้วย จินตนาการ ของผู้คน
มันมีเหตุและปัจจัย
การเชื่อมต่อสัมพันธ์กันในระดับพลังงาน
เมื่อเป็นมนุษย์ พลังงานก็ถูกถ่ายทอดออกมาในรูปของ ภาษาสัญญา

เมื่อไรที่สัมผัสเป็น ผัสสะทางจิตวิญญาณ-ผัสสะอันละเอียด
เมื่อนั้น เราต้องทิ้งภาษา หยุดคิด หยุดนึก หยุดพูด
ทำความรู้ อยู่กับ ความรู้ เพื่อรู้การถ่ายทอดภาษา ณ ผัสสะ

เหมือน "คนวิ่งมาชนเรา" แล้วเราก็กระเด็น ทันที เป็น อกาล
ลักษณะการถูกชน และกระเด็น ไม่ต้องคิด ไม่ต้องพูด มันก็เป็นเช่นนั้น
ความคิด กับคำพูด ไม่ได้ทำให้เกิดการกระเด็น แต่เป็นผัสสะที่ทำให้เกิด

เหมือน "การบรรลุธรรม"
ถ้าเห็น จะไม่กังขาใจ ใน ผู้บรรลุ
ความสำคัญมั่นหมาย ใน ผู้บรรลุ จะตั้งอยู่ยาก
เพราะ "การบรรลุ" มันเป็นธรรมที่เข้ามาทำลาย ภาพลวงตา

เมื่อเห็นการเกิดและความเป็นไปแห่งความคิด และภาษา
ดังนั้น คำเรียก "พระบิดา" จะถูกถอดสมการ ... จากสูงสุด สู่สามัญ

ธรรมอันเป็นไปเพื่อ ถอดถอน นะ

จิตใจคนนั้น มันลึกกว่าภาษามากมายนัก

ภาษาเป็นเพียงสิ่งที่สะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเรื่องราวที่เรากล่าวถึง
ซึ่งมันก็ให้ความหมายกับเราได้เพียงระดับหนึ่ง

วันนี้บังเอิญไปเจอกระทู้พี่กรัชกายกับท่านพลศักดิ์ สนทนากันเรื่องนิพพาน (เพราะชื่อพี่เอกอนแท้ๆ )
คุนน้องอ่านที่ท่านพลศักดิ์เขียน คุนน้องรู้สึกถึงพลังบางอย่างในตัวท่านพลศักดิ์ คือสิ่งที่ท่านพูดเกี่ยวกับพระนิพพานเหมือนคุนน้องจะสัมผัสได้เช่นกัน แต่คุนน้องไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เหมือนท่าน คุนน้องรู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าท่านพลศักดิ์เข้ามาสนทนาธรรมในลานแห่งนี้ อาจจะช่วยไขปริศนาบางอย่างให้คุนน้องได้

กระทู้ไหนน๊อ...
พาพี่เอกอนไปดูด้วยสิ...
พี่เอกอนจะได้รู้ว่ามันเกี่ยวกับชื่อพี่เอกอนยังไง...

กระทู้กฏกติกา มารยาท มันทีชื่อพี่เอกอนโพสคนสุดท้ายค่ะ

ไม่เห็น จขกท.นี้หลายวันแล้ว หรือปรินิพพานไปแล้ว

บ่องตง ว่าเหงา เพราะขาดเพื่อนคุยที่รู้ไส้รู้ใจไป

http://www.youtube.com/watch?v=0_pHXRwMDp0

ถ้าคุนน้องเป็นพี่โฮฮับ คุนน้องคงไม่เสียเวลาคุยกับพี่ จริงๆนะ เพราะพี่ชอบทำตัวเป็นครูสอนเด็กอนุบาล ถามอยู่นั่นคำศัพนี่คำศัพนั่นคืออะไร

บ่องตง เพราะจบมหาลัยห้องแถวมาดิ จึงต้องจับมาเรียนอนุบาลกันใหม่ คิกๆ

ความรู้ที่เป็นการ อ่าน เขียน ท่องจำ หรือที่เรียกว่าสุตตะปัญญาขั้น1 เอามาวัดคุนธรรมภายใน หรือที่เรียกว่าปัตจัตตังไม่ได้หรอกค่ะ
ปล.แล้วไอ้ประโยค บ่องตง มหาลัยไหนสอนค่ะ คุนน้องจะได้ส่งให้ไปเรียนประถมใหม่ พวกทำภาษาไทยวิบัติ น่าตบชะมัด บ่องตง งงจังเบย

เอาอีกแระ ปัจจัตตังอีกแระ เป็นไง ปัจจัตตัง

คิดไปคิดมาฟุ้งไปฟุ้งมา บอกปัจจัตตัง อุรังอุตังไปอย่าง