จขกท ปล่อยแม่หนูออกไปเถอะค่ะ หนูมันหากินเองตามธรรมชาติได้จะเลี้ยงขังมันไว้ในกรงทำไมค่ะ สมัยก่อนบ้านยายคุนน้องก็มีหนูเยอะแยะ ไม่เห็นต้องจับมันใส่กรงขังไว้เลยนะค่ะ คุน จขกท อาจจะคิดว่ามีใจเมตตาที่จับหนูมาขังและเลี้ยงไว้ แต่คุนน้องคิดว่าหนูมันไม่ได้อยู่ในกรงขังความรู้สึกมันก็ต้องกลัว จขกท.เป็นคนก่อกรรมกับหนูโดนการคิดจะดักหนูเพื่อเอาไปปล่อย แต่หนูตัวนั้นดันมีลูก เลยเปลี่ยนใจจะเลี้ยงไว้ คุนน้องว่าปล่อยแม่หนูไปเถอะค่ะแล้วลูกเค้าเคยอยู่ตรงไหนก็ปล่อยให้อยู่ตามเดิมถ้าไม่อยากสร้างกรรมนะค่ะ แม่หนูไม่ปล่อยให้ลูกตัวเองตายหรอกค่ะ ปล่อยแม่หนูไปและขออโหสิกรรมต่อกันนี่คือทางออกที่ดีที่สุดค่ะ

ปล่อยไม่ได้หรอกครับ ทั้งนก ทั้งหมา ทั้งแมว ทั้งงู ผมไม่รู้ว่าลูกหนูมันจะโดนกินเมื่อไหร่ เพราะแม่หนูไม่ใช่หมา ไม่ใช่แมว จะคาบลูกหนีไปไหนได้ อีกอย่างก็มีตั้งแต่ตัว ที่ผมขังไว้ก็ไม่ได้ทรมานอะไรเลย ผมทั้งให้อาหารเต็มกรงทั้งคอยหยอดน้ำให้น้ำครับ ตอนนี้รู้แล้วว่ามันไม่ตายแน่ ๆครับ รอวันที่ลูกหนูโตพอสมควรก็จะไปปล่อยครับ ให้หากินเองตามธรรมชาติ

ปล่อยไม่ได้หรอกครับ ทั้งนก ทั้งหมา ทั้งแมว ทั้งงู ผมไม่รู้ว่าลูกหนูมันจะโดนกินเมื่อไหร่ เพราะแม่หนูไม่ใช่หมา ไม่ใช่แมว จะคาบลูกหนีไปไหนได้ อีกอย่างก็มีตั้งแต่ตัว ที่ผมขังไว้ก็ไม่ได้ทรมานอะไรเลย ผมทั้งให้อาหารเต็มกรงทั้งคอยหยอดน้ำให้น้ำครับ ตอนนี้รู้แล้วว่ามันไม่ตายแน่ ๆครับ รอวันที่ลูกหนูโตพอสมควรก็จะไปปล่อยครับ ให้หากินเองตามธรรมชาติ

เคยแกะหนู..จาก...กับดักกาว...กาวติดหนึบทั้งขา..ทั่งปาก...แกะยากมาก...แม้จะเหลือแค่คราบกาว...มันก็ยังติด...รายนี้คงติดมาหลายวัน..คิดว่าคงไม่รอด...ก็สุดแล้วแต่บุญแต่กรรม...ดีที่สุดก็ทำได้เท่านี้...หลังจากนี้ก็เป็นบุญกรรมของสัตว์

วันหลังถ้าเจอหนูติดกาว ใช้ทรายค่ะ เอาทรายไปโรยๆหรือหมกที่ตัวมันก็ได้ค่ะ
กาวจะหลุดไปกับทรายค่ะ (แต่ไม่ใช่เอาทรายไปหมกซะจนมันหายใจไม่ได้น่ะค่ะ)
แล้วคุณเอกอนไปจับตัวหนู เค้าบอกว่าหนูมันมีเชื้อโรคไม่ใช่เหรอค่ะ

คุณกบฯเขียน





วันหลังถ้าเจอหนูติดกาว ใช้ทรายค่ะ เอาทรายไปโรยๆหรือหมกที่ตัวมันก็ได้ค่ะ
กาวจะหลุดไปกับทรายค่ะ (แต่ไม่ใช่เอาทรายไปหมกซะจนมันหายใจไม่ได้น่ะค่ะ)
แล้วคุณเอกอนไปจับตัวหนู เค้าบอกว่าหนูมันมีเชื้อโรคไม่ใช่เหรอค่ะ

เวลาเราอยากจะช่วยใครสักคนด้วยใจจริง เราจะไม่ได้คิดเรื่องของตัวเองขณะนั้นเลย เหมือนเราช่วยคนเจ็บจากประสบอุบัติเหตุถ้าเราสามารถช่วยเค้าได้เราต้องช่วยเค้าสุดความสามารถของเราโดยไม่กลัวเลือดจะเลอะเทอะเนื้อตัวหรือเปื้อนพาหนะของเรา ถึงแม้บางครั้งคนนั้นอาจจะเป็นคนที่เราไม่ชอบแต่เราก็ต้องช่วยเค้าถ้าเค้าขอความช่วยเหลือ นี่คือวิสัยของอริยะเจ้าและโพธิสัตย์ แต่ประเภทอยากช่วยแต่กลัวนั่นกลัวนี่ อริยะบุคคลชั้นต้นก็ไม่ใช่แน่นอนค่ะ