เหตุผลที่ว่ามานี้....ผิดทั้งหมด...ครับ

เพราะ...พระองค์ท่าน..ไม่ได้ใช้เหตุผลอะไรทั้งนั้น...แค่ทำตามธรรมดา...ของพระศาสดา...ครับ
อิอิ..

ทำไมพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วไม่กลับไปใช้ชีวิตเหมือเดิม เพราะพระองค์ทรงรู้ว่าการจะสั่งสอนคนนั้น จำเป็นจะต้องทำในสิ่งที่ดีที่สุดให้เป็นตัวอย่าง เพราะวิถีชีวิตนักบวชเอื้ออำนวยแก่การบรรลุธรรมได้ดีที่สุด เพราะชีวิตของฆราวาสนั้นไม่เอิ้ออำนวยแก่การบรรลุธรรม

เพราะ ท่านอยู่ในสภาวะที่มารมองไม่เห็น

ทุกอย่างต้องมีเหตุผล งั้นเปลี่ยนเป็นว่าทำไมท่านถึงให้สาวกบวชทำมัย ไม่ต้องบวชก็ได้นี่ไม่ต้องยุ่งยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมก็ดีแล้วง่ายดี ขอเหตุผลหน่อย

อันนี้เคยอ่านเจอในหนังสือท่านพุทธทาสครับ ท่านอ้างอิงจากพระไตรปิฎกเท่าที่ผมจำได้คร่าวๆประมาณว่า

ที่พระพุทธเจ้าท่านกำหนดวินัยสิกขา ว่าต้องมีข้อปฏิบัติ ข้อห้ามต่าง ของการดำรงค์เพศสมณะ ขึ้นมาเพื่อความยั่งยืนแ่ห่งศาสนานี้ เพื่อเป็นการอนุเคราะห์ แก่เหล่าสรรพสัตว์ในอนาคตกาล

โดยท่านกล่าวว่า พระพุทธองค์ตรัสว่าในศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์ก่อนนั้น(ผมจำชื่อท่านไม่ได้)ท่านตรัสรู้แล้วสอนธรรมโดยไม่ได้กำหนดข้อวินัยข้อสิืกขาต่างๆ สอนธรรมแล้วใช้ชีวิตตามที่เป็นมาแต่เดิม ศาสนาของท่านสั้นแค่ประมาณห้าร้อยปี

แต่ที่พระพุทธองค์ทรงกำหนดให้มีข้อวัตรปฏิบัติของบรรชิตเหล่านี้ศาสนาของพระองค์จะยืนยาวกว่าห้าพันปี

อันนี้ที่ผมเคยอ่านมามาเท่าที่จำได้(สัญญาไม่เที่ยง ) อาจมีบางท่านเคยอ่านเจอเหมือนผมหรือเคยเจอในพระสูตรลองยกมาตอบดูนะครับ ผมขอรอชมด้วยคน

ผมคิดอย่างนี้นะเพศบรรพชิตนั้นเป็นสัมมาอาชีพที่ดีที่สุดคือเปิดโอกาสให้ตัวเองได้มีเวลาปฎิบัติตน ไม่ต้องกังวลกับเรื่องหาอยู่หากินให้เป็นที่ยุ่งอยาก ก็เลยทำให้บรรลุธรรมได้ไว

พระพุทธองค์ทรงเห็นประโยชน์ในส่วนนี้มากนั้นเองถูกกหรือเปล่าครับ

..เห็นด้วยอย่างยิ่ง...


ใครจะบวช..มันก็เป็นเรื่องของคนนั้น...ไม่พบพระพุทธเจ้า...คนพวกนี้ก็บวชอยู่ดี...เป็นฤาษีชีไพร..นั้นไม่เห็นหรอ..

.เพราะเล็งเห็นอะไรบางอย่างจาก..กายวิเวก

และพระพุทธองค์ก็สรรเสริญ...