bigtoo เขียน: เรื่องการพิจารณาธรรมมะนั้นเรามักจะเชื่อเรื่องราวในตำราว่าท่านนั้นสำเร็จง่าย ท่านนี่ฟังแป็บเดี๋ยวเป็นพระอรหันต์ ท่านนั้นสำเร็จตอนอายุเท่านี้ ขอให้เราเข้าใจกันอย่างนี้ดีกว่ามั้ยครับ ผมมีข้อสังเกตุอย่างนี้คำใดที่พระพุทธองค์ทรงตรัสต้องเป็นความจริงและมีประโยชน์ถูกต้องมั้ยครับ ดูที่บทอธิฐานความเพรียรเพื่อความสำเร็จซิครับ พระองค์ทรงกล่าวเองยิ่งยวดขนาดไหน และอย่างคำว่าอาตาปี สัมปชาโน สติมา ก็ล้วนแต่ยิ่งยวดทั้งนั้น ส่วนที่แสดงไว้ในตำราท่านใดฟังธรรมแล้วสำเร็จไว ฟังปุ๊บสำเร็จกันทีละเยอะๆเป็นหมื่นๆนั้น มันก็เป็นการเรียบเรียงมา กล่าวซึ่งยังหาที่สุดมิได้ แต่สิ่งที่หาที่สุดได้แล้วคือพุทธพจน์นั้นทุกท่านยอมรับได้จริง เราก็ต้องเริ่มจากสิ่งที่หาที่สุดได้ก่อน ปฎิบัติอย่างจริงจังอย่างตั้งใจ ส่วนสิ่งทียังหาที่สุดไม่ได้นั้นมันอาจจะจริงหรือไม่จริงยังไม่รู้แต่ถ้าจริงก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้ แต่ถ้าไม่จริงละครับเท่ากับเราเสียโอกาสในการปฎิบัตินะครับ อย่างนางวิสาขานั่งอยู่รวมกับลูกๆหลานดูไม่ออกว่าใครเป็นนางวิสาขา เพราะดูสวยเหมือนกันหมดดูเด็กเหมือนกันหมดอายุตัง100แล้วมันเป็นไปได้จริงเหรอครับที่จะเป็นเช่นนั้น เรื่องหลายเรื่องเราไม่ต้องพิสูจน์หรอกครับ แต่เรื่องบางเรื่องตีความผิดเนี่ยเสียหายมากนะครับ เหมือนการเดินทางเราเตรียมสิ่งของให้พร้อมไว้ก่อน ใช่ไม่ใช้ก็อีกเรื่อง ถ้ามันไม่ได้ใช่ก็ไม่เสียหาย แต่ถ้ามันต้องใช้แต่ไม่ได้เตรียมไปนี่สิยุ่งเลย นี้เป็นข้อสังเกตุของผมครับ เราอย่าประมาทเลย เราได้พบธรรมมะในชาตินี้แล้ว ถ้าเราพลาดไม่รู้ว่าเราจะต้องทุนทุกข์ทรมานกันอีกไม่รู้กี่ล้านชาติกว่าจะมีโอกาสเจอธรรมมะอีกนะครับ
คนที่หูหนวกย่อมฟังธรรมไม่รู้เรื่อง แต่เขาก็ไม่โดนตัดโอกาสอยู่ดี เพราะยังมีธาตุรู้ที่เหลืออยู่ การฟังไม่ได้ทำให้คนบรรลุ แต่เป็นเหตุให้เกิดความรู้ขึ้นเพราะการพิจารณา โดยเฉพาะขันธ์5นั้น มีอายตนะในการรับรู้6ทาง จึงจำเป็นจะต้องเข้าไปกำหนดรู้ทุกทาง โดยไม่เอาทางใดทางหนึ่งมาเป็นใหญ่ในการเรียนรู้ธรรม
|
