คุนน้องไม่เข้าใจสภาวะธรรมการที่เรา เป็นฆราวาสครองเรือนเราสามารถเป็นอรหันต์ได้หรือไม่ อย่างเช่นคนที่ครองเรือนแล้วแยกห้องนอน(ประเภทปลงสังขารแล้วอายุเยอะแล้ว) แล้วคุนน้องไปเจอกระทู้นึงที่พูดเกี่ยวกับ คนที่บรรลุอรหันต์ในเพศฆราวาส จะนิพพานภายใน 7วัน ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ใครช่วยตอบข้อข้องใจคุนน้องทีเจ้าค่ะ คือคุนน้องยังไม่เข้าใจสภาวะนิพพาน

มันไม่เกี่ยวกับคำว่าฆราวาสหรือไม่ใช่ฆารวาสหรอกมันอยู่ที่พฤติกรรมต่างหาก ถ้าฆราวาสหมายถึงการมีครอบครัว มีลูกต้องเลี้ยงดู มีการเลี้ยงชีพโดยการทำงานรับจ้าง ค้าขาย ฯ อันนี้เป็นไปได้ยากมากที่จะบรรลุธรรม แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีโอกาสบรรลุนะครับ อาจจะเป็น1ในหลายพันล้านก็ว่าได้ซึ่งในพุทธกาลก็กล่าวเอาไว้น้อยมาก ซึ่งต่างจากอาชีพนักบวชเพราะมีเวลาปฎิบัติเยอะและก็ไม่ต้องมีภาระทำให้วุ่นวายใจ จิตใจก็เข้าสู่เส้นทางนี้ง่าย แต่ถ้าฆราวาสที่เขาใช้ชีวิตอย่างนักบวชก็มีเยอะครับต่างกันตรงสีเสื้อเท่านั้นเอง ผู้คนเหล่านี้เข้าถึงธรรมก็มีมาก ส่วนที่ท่านถามคนที่บรรลุอรหันต์ในเพศฆราวาสนั้นจะนิพพานภายใน7นั้น นอกจากที่เคยได้อ่านตำราแล้ว ยังเคยถามครูบาอารย์ท่านกล่าวอย่างนี้ว่า อรหัตผลนั้นเป็นธรรมอันใหญ่ สภาวะฆราวาสไม่สามารถรองรับได้นาน ท่านตอบแบบนี้นะครับไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่า ท่านใดมีความเห็นอย่างไรครับเชิญสนทนาครับ

ส่วนสภาวะนิพพานนั้น มนุษย์หรือสัตว์ทุกประเภทมีอยู่ในตัวแล้วทั้งนั้น แต่สัตว์ที่ภูมิต่ำกว่ามนุษย์นั้นโอกาสที่จะประจักษ์นั้นคงไม่มีโอกาส ขนาดสุขคติภูมิบางภูมิก็หมดโอกาสเช่นกัน ในภพภูมิมนุษย์นี้เหมาะที่สุด สภาวะนิพพานนั้นจะปรากฎก็ต่อเมื่อเหตุปัจจัยที่สมควรเท่านั้น คนเหล่านั้นต้องมีการฝึกฝนขัดเกลาเท่านั้นสภาวะจิตใจต้องอ่อนโยน สงบ ในขณะการบรรลุธรรมนิวรณ์ทั้ง5หยุดลงชั่วคราว ถ้ายังไม่บรรลุอรหันต์ก็ยังมีนิวรณ์อยู่ นิพพานเป็นธาตุที่ดับกิเลสครับ อย่างเช่นโสดาบันประจักกระแสนิพพานธาตุ นิพพานธาตก็ทำลายความเห็นผิด ทำลายสังโยชน์ได้3ตัว ฉะนั้น การที่จะบรรลุธรรมนั้นสัปปายะสำคัญมากที่สุดเพราะเป็นเครื่องสนันสนุนการบรรลุโดยตรง(เครื่องเอื้อโดยตรง)เมื่อเราได้สัปปายะแล้วสภาพจิตใจก็จะอ่อนโยน เบาบาง สงบ ควรแก่การปฎิบัติเพื่อการบรรลุธรรมครับ ถ้าไม่มีสัปปายะแล้วอาจจะมีความเข้าใจธรรมมะได้ในระดับการเล่าเรียน(สุตตะเท่านั้น) จินตามายปัญญาก็ยังเกิดขึ้นได้ยากเลย ถ้าสัปปายะไม่อำนวย

ผมว่าสภาวะนิพพาน ไม่มีสะสมไว้ หมายถึงว่า ยังไม่มีเหตุและผลให้ธรรมปรากฎขึ้น เหมือนเสียงพิณ ไม่มีสะสมไว้แต่ดีดพิณเมื่อไหร่เสียงก็ดังขึ้นมา จะว่ามีเสียงพิณสะสมไว้ก่อนก็ไม่ใช่ เมื่อเสียงพิณหายไปจะถูกเก็บไว้ที่ใดที่หนึ่งก็ไม่ใช่

ผมเข้าใจมาตลอดว่า สภาวะนิพพานในคราบของฆราวาส ต้องนิพพานภายใน1วัน ไม่เช่นนั้นต้องออกบวช ก็เป็นความรู้ใหม่ครับ

อนุโมทนากับคำตอบของท่านทั้งสอง
ท่านทั้งสองคงจะได้กุศลเยอะเลยเพราะปกติแล้ว คุนน้องไม่อนุโมทนาใครง่ายๆ แต่กระทู้นี้ไขความกระจ่างคุนน้องได้ระดับหนึ่ง

การที่บุคคลจะสำเร็จธรรม หรือ บรรลุธรรม ตั้งแต่ชั้นโสดาบัน เป็นต้นไป ต้องรู้จักหลักธรรม และหลักการปฏิบัติที่ถูกต้อง
ไม่เกี่ยวกับว่า บุคคลนั้นๆจะอยู่ในเพศ ฆราวาส หรือ เพศ บรรชิต หากบุคคลเหล่านั้น รู้จักหลักธรรม เข้าใจหลักธรรม และปฏิบัติตามหลักวิชชาได้ เขาเหล่านั้น ก็สามารถบรรลุธรรม ตั้งแต่ชั้น โสดาบันเป็นต้นไปได้
อนึ่ง นิพพาน ไม่ได้หมายถึง ความตายนะขอรับ เพราะฉะนั้น หากบรรลุนิพพาน ก็ไม่ได้หมายความว่าตัองตาย ยกตัวอย่าง อย่าหาว่าข้าพเจ้าโอ้อวดเลยนะ ข้าพเจ้า บรรลุนิพพานมาประมาณ 10 ถึง 12 ปี แล้ว ก็ยังอยู่เป็นปกติดี อย่างนี้เป็นต้นขอรับ (อ่านแล้วกรุณาใช้วิจารณญาณด้วยนะขอรับ)

นิพพานท่านเป็นอย่างงไรช่วยอธิบายเป็นธรรมทานด้วยครับ

มีหลวงปู่หลวงพ่อหลวงตา...กล่าวทำนองว่า...

"ความดี..มันจะฆ่าสังขาร...ได้หรือ?"

ก็น่าคิดนะ....

หากคิดในแง่นี้....เป็นอรหันต์แล้วต้องตายภายในวันนี้วันนั้น...ดูจะไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลยนะ..ว่ามั้ย?

จำเรื่องทหาร...ที่พระบิดาส่งมานำพระพุทธองค์กลับไปครองราชได้มั้ยครับ?

ทหารมาถึง...เห็นพระพุทธองค์แสดงธรรมอยู่...ก็ยืนรอ(ตามมารยาท)...ระหว่างยืนรอ...หูก็ฟังธรรมไปด้วย...จบกัณฑ์เทศน์....ก็พากับบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์กันเป็นแถว....พอบรรลุแล้วก็ทราบว่าพระศาสดาจะเสด็จกลับวังด้วยเหตุอะไร...ก็ไม่มีใครทูลบอกกับพระองค์เลยว่าที่มานี้เพราะพระพุทธบิดาสั่งให้มาทำอะไร

คือพระอรหันต์ท่านจะรู้ว่า...ต้องทำอะไร...และอะไรไม่ต้องทำ

นั้นคือ....ท่านต้องรู้ว่า...ที่ต้องบวช.นั้นเพราะอะไร...และ...หากไม่บวชก็รู้ว่าเพราะอะไรจึงไม่ต้องบวช..

มีอยู่ช่วงหนึ่ง คุนน้องเจอสภาวะหมดความสงสัยในธรรม ส่วนหลักปฏิบัติก็ไม่จำเป็นต้องถามผู้ใด แค่เปิดพระสูตรหรือ อภิธรรมแล้วปฏิบัติไปตามนั้น แต่มันเจอสภาวะหลายอย่าง คือใจเราไม่อยากดิ้นรนเลย
อยากใชชีวิตแบบตัดทางโลกไปเลย เคยคิดว่าทำไมเราถึงไม่เกิดเป็นผู้ชาย คุนน้องเจอสภาวะแบบว่า ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากทำอะไร ไม่ต้องการอะไร อยากอยู่แบบสันโดษ แต่เหตุปัจจัยมันไม่เอื้ออำนวย เพราะมีลูกที่ต้องดูแลด้วย ก้รู้สึกเหมือนว่า ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ยังเกิดสภาวะนี้อยู่ เราเหมือนซากศพที่ไม่มีชีวิต เราอยู่ในโลกนี้ไม่ได้ เรามีลูกที่ต้องดูแลรับผิดชอบอยู่ หลังจากนั้นก็ได้สติกลับมาอยู่กับความเป็นจริง คือปฏิบัติในเรื่อง อิทธิบาท4และมรรค8 คุนน้องก็เลยคิดว่าถ้าเราไม่บวช เราจะสามารถทรงธาตุขันธ์ของเพศฆราวาสได้หรอ เพราะมันเหมือนกับว่า เรามองอะไรทุกอย่างก็มีแต่ความว่างเปล่า คนอื่นเดินสวนทางกับเราหมด แล้วเราจะอาศัยอยู่ในสภาวะแวดล้อมนั้นได้อย่างไร คือคุนน้องเลยคิดว่า คุนน้องมีกิจที่ต้องทำอีกอย่างที่ยังไม่หมดคือ ดูแลลูกจนกว่าจะโต ตอนนั้นถึงจะนิพพานได้จริง

แต่ก่อนก็จำอย่างที่เราๆ ว่ามานั้นแหละครับ....อยู่ได้ไม่เกิน 7 วัน

แต่ตอนนี้....เลิกคิดแบบนั้นแล้วละ...

เพราะกลับมาจำว่า...ความดีไม่เคยฆ่าอะไรหรือใคร....แทน

ในสมัยพุทธกาล มีผู้บรรลุธรรมจนถึงความป็นพระอรหันต์ได้ ในเพศฆราวาส เยอะแยะ มากมาย ส่วนใหญ่ท่านจะบวชในรูปแบบของพระในพุทธศาสนา แต่ มีอีกมากที่ท่านบวชใจ ไปอยู่ในรูปแบบที่ต่างจากปุถุชนฆราวาส ข้อนี้พิจารณาตามธรรม ไม่ใช่จากคัมภีร์เพราะมีที่อ้างอิงจากจำนวนผู้บรรลุธรรมเป็นอริยบุคคลในเมืองสารวัตถี ซึ่งมีจำนวนมากกว่า 40 ล้านคน ในนั้นจะมีทั้งพระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามีและพระอรหันต์อยู่ด้วยแน่ๆ แต่ท่านจะอยู่อย่างไรเท่านั้น แล้วก็ตามธรรม อริยบุคคล 40 ล้านคน ไปบวชเป็นพระบิณฑบาตรฉันไม่น่าจะถึง 5 ล้านรูป นี่ว่าตามธรรมและเหตุผลนะครับ

ส่วนเรื่องผู้บรรลุอรหันต์จะต้องเข้านิพพานใน 7 วัน ถ้าไม่บวช เรื่องนี้ก็ถกกันมามากทุกยุคทุกสมัยไม่สรุปลงตัวได้ ถ้าไม่มีใครที่ถึงอรหัตมรรคแล้วมาแสดงสภาวะให้ฟังนะครับ ก็อนุมานและเห็นกันไปจนกว่าตนเองจะถึงอรหัตผลจึงจะพ้นสงสัย

ผมเชื่อในองค์ธรรม คำสอนของพระพุทธเจ้านะครับ แต่เรื่องราวมันสับสนมีมาก พระองค์จะกล่าวอะไรต้องเป็นความจริง ธรรมมะรู้ซี้งเข้าถึงยาก และที่ตำราว่ามีการบรรลุธรรมกันจำนวนมากๆ ฆารวาสบรรลุกันเป็นหมื่นมันเป็นไปได้อย่างนั้นเหรอครับคุยกันแบบสบายๆนะครับ พระองค์ทรงใช้เสียงธรรมดา คนมาเป็นหมื่นๆจะฟังกันได้ยินหมดเหรอครับคงไม่มีการเงียบหมดหรอกใช่มั้ยครับเปรียชีวิตธรรมดาๆเรานี่แหละตำราที่เขียนมาไม่รู้ว่าเขาต้องการเสนออะไรแบบไหน(อันนี้ผมยังไม่ปักใจเชื่อไม่ว่ากันนะครับอิๆๆ) ส่วนองค์ธรรมทั้งหลายอย่างที่คุณกล่าวว่าถูกครบหมดอันเชื่อได้เพราะนำมาปฎิบัติแล้วเกิดกับตนเอง แต่ที่จริงแล้วเรื่องอะไรๆก็ไม่สำคัญเท่าองค์ธรรมหรอกจริงมั้ยครับท่านasoka

ใครที่อยากไปนิพพานอย่างว่าอย่างนึกกัน แต่ยังติดอยู่นิดเดียว คือลูก มีลูกให้ต้องห่วงหาอาทร ยกให้เป็นบุตรบุญธรรมกรัชกายได้นะครับ แล้วก็ไปนิพพานตามสบาย

ก่อนนอนนะจะเล่านิทานอิงธรรมเรื่องกามนิต วาสิฏฐีให้เค้าฟัง

http://www.fungdham.com/book/kamnit.html